Reservejurk

Wie mij volgt op instagram zag het al, ik begeef mij dezer dagen op - voor mij althans- onontgonnen terrein. Huh, kleedjes, wat is daar onontgonnen aan? Ik hoor het u al denken. Awel, niks natuurlijk. Maar ik naaide deze keer geen kleedje voor mijn kindjes - of andere leeftijdsgenootjes - en ook niet voor mezelf. Ik naaide voor een tiener, jawel.

Ik weet niet of ik bij volle verstand was toen ik aanbood om het communiekleedje van Elien te naaien (tuurlijk wel é Griet ik ben hier een beetje aan het overdrijven, dat is hier nen blog ;)). Ik weet wel dat ik er niet bij stilstond dat een 11-jarige wel eens andere vormen zou kunnen hebben dan een kleuter, en dan een vrouw ook en dat het allemaal niet zo rechttoe rechtaan zou zijn. 

In alle geval, op het verlanglijstje van Elien stonden slechts 2 puntjes: een rood kleed, en liefst eentje dat zwiert. We schetsten wat, toetsten de smaken wat af en kwamen bij een kleedje met weinig tierlantijntjes. Kapmouwtjes, V-rug, zwierrok.

We bestelden een feestelijk stofje, we namen de maten op en SVDHZ 2, steun- en toeverlaat voor basispatronen, werd er bij gehaald. De maten bleken quasi perfect aan te leunen bij die van de 152. Dat beloofde snel in orde te zijn - ik zag mezelf al met een glaasje witte wijn, luierend in de eerste lentezon, genietend van de zeeën van tijd!

Gelukkig had ik de reflex toch eerst een proefversie te maken. Niet in baalkatoen, dat is niet echt mijn ding, maar meteen in een schoontje - de triangle token van Art Gallery die ik kocht bij Bellelien in solden. De voering deed dienst als proef, en eens die op punt stond knipte ik de rest. Twee voor de prijs van één, zoiets. 

Dat glaasje wijn zag ik in rook opgaan toen de eerste proefversie niet was wat het moest zijn. Dat spande en trok op sommige plekken en had stof over op andere. De 152 is de laatste maat zonder nepen, maar tja, elke tiener is anders en ontwikkelt zich op een ander tempo. De 158 was dan weer ineens te groot, met te veel ruimte voor welvingen allerhande. Met wat foto's en het patroon trok ik naar de naailes. De naaijuf zette mij op het juiste pad, door een mix van de 152 en de 158 te creëren. Eens thuis bedacht ik mij dat die borstneep in de uiteindelijke stof toch niet zo esthetisch zou zijn, en besloot ik om het over een andere boeg te gooien. Enter de prinsessennaad. Aan de hand van deze (geweldig inzichtelijke!) tutorial hertekende ik heel het voorpand. En het achterpand. 

Toen Elien het bovenstukje de tweede keer kwam passen was ik een beetje nerveus, maar het paste bijna perfect. Opluchting! Voor de rok van de proefversie gebruikte ik alle stof die ik nog over had. De echte versie krijgt nog ietsje meer zwier. Ik knipte de rok in panden die doorlopen vanuit de naden in het bovenpand.

Elien voelt zich er duidelijk mee in haar nopjes, dat zie je gewoon zo aan haar lach. En daar doe je het toch voor! Op naar de échte feestjurk. Maar moest die tegenslaan, dan kan deze nog opgevoerd worden als reserve. Zo klonk het daar.

To be continued...