Mini Marthe in Mint

Je kan mij van veel betichten, maar een hipster kan je mij moeilijk noemen. Trends komen op en verdwijnen meestal nog voor ik ze goed en wel opmerk. Kledingwinkels afschuimen en trendy modemerken op de voet volgen, het is niet echt aan mij besteed. Maar sinds ik mij ook waag in de wondere wereld der instagram zie ik de hippe mooi gestyleerde plaatjes vanzelf voorbij passeren. En die cleane scandinavische stijl, ja, dat kan ik wel smaken.

Het patroon van deze mini Marthe (République du Chiffon) zag ik voor het eerst bij Groovybaby and mama, hipster bij uitstek, althans in mijn ogen want wat weet ik ervan. De simpele lijnen, de oversized look, ik hou er wel van.  Het is een patroon voor niet-rekkende stoffen en voorziet dus een sluiting van één of andere soort. En ja, dat blijft zo vaag, net als alles in de werkbeschrijving. Als je dat al een werkbeschrijving kan noemen. Het is een easy peasy patroontje, echt waar, maar verwacht geen handje. Ik fronste even de wenkbrauwen over de soortement van neep in de raglanmouwen. Logisch weliswaar, als je bedenkt dat dit patroontje voor een niet rekkende stof ontworpen is, maar er wordt met geen woord over gerept in de 10 zinnen waar je het mee moet doen - ok nu overdrijf ik, ik heb ze geteld en het zijn er 13.

Maar goed, wie een beetje logisch inzicht heeft kan dit type van projectjes ook aan zonder werkbeschrijving. Ik zag dit patroontje helemaal tot zijn recht komen met een nieuwe organische Nosh-tricot (Liesellove). Frisse mintkleur, super zacht en prachtige kwaliteit! Door de keuze voor een rekkende stof kon ik ook meteen de sluiting achterwege laten. Waarom het jezelf moeilijk maken als het ook gemakkelijk kan?

De broek/legging herkent u misschien nog van hier. Of liever, dit is de gerecycleerde tweelingversie, want van die legging maakte ik eerst een versie die iets te smal bleek voor de oudste en zo gaatjes trok in de kruisnaad. Ik stikte nog eens langs die naad en smallere dochter nr. 2 is ook gelukkig. Dat brengt me dan meteen bij mij grootste bezorgdheid toen ik aan het stikken was. Gaat het geheel geen te hoog pyjama-gehalte hebben?  

Maar ik vind dat dat enorm meevalt. En Janne wou het niet meer uittrekken, dus iedereen happy! Ik trok een massa foto's en kon niet kiezen. Hip chick Janne deed ook zo haar best...

Peace man, peace! 

Wiksten Tova Top

Vriendin Katrien, sinds deze post ook wel lachend dé vriendin genoemd, zag het niet goedkomen. Toen ik haar mijn volgende selfish sewing project voorstelde en haar enkele stoffen voorschotelde was er voor elk stofje wel iets te zeggen, maar niet voor deze. Maar ha, dat was dan buiten deze koppige ezel gerekend. Want ik doe wel alsof er inspraak is, maar in feite heb ik natuurlijk al lang beslist. 

Toen ik deze post voorbij zag komen, werd ik een beetje hebberig en wilde ik er net zo'n shirt. Dat de dame in kwestie mooi gebruind van mijn scherm spatte had er wellicht ook iets mee te maken. Maar hop, ik deed een beetje research (research is my middle name), zag overal (maar echt overal!) op het net knappe versies en kocht het patroon aan. Voor mijn versie van de Tova top/dress van Wiksten liet ik me inspireren door deze versie. Zo mooi, zucht.

Maar ik wilde een top, en geen kleedje, en omdat ik graag combineer op een jeans, en blauw-blauw mij te veel herinnert aan lang vervlogen uniformdagen, koos ik voor rood. Deze rode katoen-linnen mix kocht ik bij Bellelien en is van een geweldige kwaliteit. Net dik genoeg om het tusssenseizoen te trotseren zonder er nog per se iets boven te moeten dragen, maar luchtig genoeg voor de al iets warmere dagen.

Die research, die kwam van pas deze keer. Ik las namelijk bij verschillende bronnen dat de top erg krap valt aan de borst/armsgaten. Ik nam dus het zekere voor het onzekere en maakte een maat groter dan voorgeschreven, en gelukkig maar! Krapper moest het echt niet, en dan heb ik nog een klein uitgevallen boezem. Dus dames die er ook aan willen beginnen, nameten is de boodschap!

Aan de taille viel de top dan weer wat ruim uit, maar de naaijuf paste daar vakkundig een mouw neep (of twee) aan in het rugpand, en ook de zijnaad nam ik iets in. Perfect!

Ik ben helemaal fan van het inzetstuk (geknipt op de schuindraad voor een subtiel detail in deze stof), de plooitjes eronder, en ook de plooitjes aan de mouwboorden. Het ziet er chic uit, zonder dat het ingewikkeld is (écht niet Annick! ;)). Een soort van Mara-blouse voor dames, die Tova top.

Ik heb al allerlei wilde plannen voor zomerse versies. Wiksten heeft er een grote fan bij!

Color your life - lentekleed nr. 2

Toen ik eenmaal in lentejurkjesmodus zat, breidde ik er nog een vervolg aan. Soortgelijk recept: een aanpassend lijfje en rimpelrok (stof voor durf-het-zelvers 1) in een prachtig stofje. Dit stofje kon ik bemachtigen toen An  haar stoffenkast uitmestte. Het heeft een kleurenpalet om u tegen te zeggen, instant lente!

Deze keer tekende ik kapmouwtjes aan het bovenstukje, met behulp van deze tutorial.

Onderaan opnieuw afgewerkt met biais.

Ik veroorloofde me een klein folieke rond de halsopening. Ik stikte een biaisstrook rondom rond, en gebruikte mijn alfabet om er een subtiel 'merkje' op te borduren in dezelfde kleur als de biais zodat het niet te hard zou opvallen. Nu heb ik nog niet zo veel ervaring met dat alfabet, en ben ik zo niet zo'n test-test-mens (of had u dat al door) dus ik deed dat meteen op de strook die nota bene al op het kleedje vastgestikt was. Het viel toch een beetje groter uit dan ik voor ogen had, en dus sloeg de twijfel toe. 

Het gemakzucht won het van de twijfel, want dat merkje weer verwijderen zou betekenen elke letter apart lostornen, al die mini steekjes. En dan wellicht een geperforeerd kleedje ook. Dus het bleef. En eigenlijk vind ik het wel lekker chic, precies 'echt', nu ik wat gewend ben.

Ik kocht in de solden bij wildstore nog een paar laarsjes (Kanjers) die volgens mij helemaal lente-proof zijn. Wat een service trouwens daar! Ik kocht eerst een maat te groot, en die werden gewoon weer aan de deur opgehaald en gratis vervangen, vanuit Nederland nog wel. I like!

Het JBC-vestje past ook bij dit kleedje.

De kleur spat nu vast van uw scherm?! Is het té? Wij vinden van niet.

Anna (en Elsa)

Voor originaliteit een dikke nul en de prijs voor beste afwerking zullen we er ook niet mee winnen - *understatement* maar in haar nopjes is ze er wel mee, onze prinses Anna.

Toen grote zus van haar meter een écht gekocht (op de ladder der coolheid van mijn vijfjarige staat dat enkele treden boven zelfgemaakt) Elsa kleed kreeg  haalde ze het in haar hoofd dat ze wel een zus Anna nodig had. Enter kleine zus die daar geen fundamenteel bezwaar tegen had. Gelukkig is Janne zich nog van geen coolheidsladder bewust en mocht ik mijn gangen gaan.

Ik gebruikte flockfolie voor alle tierlantijntjes. 

Het kleed is helemaal gemaakt uit rekbare stof: punta di roma voor het lijfje, rekbare voering voor de mouwen en iets dik synthetisch voor het rokdeel. Alleen die gouden biais, die rekt niet mee. en dus vond ik er niets beter op dan een opening te laten op de rug 

Nog een cape erbij en het kind kan waardig aan de zijde staan van Elsa, waar of niet?!

Romantiek in de lente

Nog 40 nachtjes slapen en dan is het zover. Dan is het 20 maart, een hoogdag want ... de start van de lente! Ok, ik loop een klein beetje op de zaken vooruit - een vrij uitzonderlijk iets trouwens want ik werd deze week nog getypeerd als een 'just in time'-type. De nagel op de kop. Dat het geen 'always too late' type was beschouw ik als een persoonlijke overwinning. Maar dat terzijde.    

Terwijl in de tuin nog het laatste restje sneeuw vecht tegen de winterzon, droom ik voor het haardvuur al volop van de lente, en stiekem zelfs al van de zomer. En van daarbij horende blote benen, onder zwierige kleedjes. Ik zag in het najaar bij Studio Elf een stofje dat mijn ogen uitstak. Maar dat ik niet echt zo geschikt vond voor de winter en een hele tijd flink negeerde. In de soldenperiode, en met de lente in zicht, ging ik alsnog overstag voor dit romantisch stofje van Camelot Cottons. Gelukkig, want zeg nu zelf, wat een pareltje!

Kleedjesbijbel nr. 1 aka Stof voor durf-het-zelvers 1 werd er nog eens bijgehaald, en gecombineerd met de V-rug uit kleedjesbijbel nr. 2 aka Stof voor durf-het-zelvers 2. 

        Het rokdeel werd er ééntje met lekker veel rimpels.

Voor dat tikkeltje extra, werkte ik de zoom af met roze biais die volledig naar binnen geplooid werd.

Ik kocht in JBC, uit de nieuwe Maya de Bij collectie nota bene, een vestje in fris lentegroen dat leuk combineert.

Bij Kousen en Karton, de place to be in tijden van kousencombinatie-nood, scoorde ik in de solden voor de koudere lentedagen nog  roze kniekousen. 

Misschien is het niet echt mijn 'gewone' stijl, dit romantisch kleedje. Maar misschien wordt het dan hoog tijd om die stijl eens te herdefiniëren want ze komt er prima mee weg, die oudste van mij. 

De budgetbroek

Al van mijn eerste steken, droom ik ervan een broek te maken voor mezelf. Eentje die past, en niet alleen in de lengte. De grootste uitdaging is daarbij mijn verhoudingsgewijs ronde poep en smalle taille. Je weet wel, dat peerfiguur.

Daar wil ik trouwens nog wat over kwijt, over mijn peerfiguur. Sinds ik blog en nogal recht voor de raap schrijf over mijn rondingen krijg ik af en toe opmerkingen in het genre van 'maar jij hebt toch een mooi figuur', 'jij bent toch niet dik', 'je hebt toch niets om over te klagen', 'je moet jezelf niet zo neerhalen'. Wel lieve mensen, jullie hebben gelijk. Ik ben eigenlijk best tevreden met mijn lichaam - ok, in sommige zones kan het altijd beter, maar ik lust dan ook wel heel graag chocola, taart, chips, snoep,.. en daar moet je de consequenties van aanvaarden. Ik klaag allerminst. 

Ik stel enkel vast dat de onderstukken in de winkel mij meestal niet goed passen, en dat dat ook geldt voor de standaardmaten in de gangbare naaiboekjes. Meer moet u daar niet achter zoeken. Als er iets is dat je (stilletjes aan, er komt ook wat trial en error aan te pas) leert met kleding maken voor jezelf is het waar en hoe je afwijkt van de 'gemiddelde verhouding'. En dat is prima. Een gemiddelde is ook maar een gemiddelde, en dus een optelsom van vele afwijkingen gedeeld door het aantal afwijkingen. Dus mensen, omarm de afwijking! 

Voor mijn eerste échte broek had ik mijn oog laten vallen op de Thurlow Trousers van Sewaholic. Ik besloot een testversie te maken uit een coupon van jawel, 8 €. Ik was er net aan begonnen toen ik deze post las, en de moed zakte mij al wat ik de schoenen. Maar wonderwel verging het mij heel anders, en ondervond ik geen problemen met de werkbeschrijving. Al was ik blij dat ik voor mijn eerste echte gulp wel een extra hulplijn ter beschikking had van de naaijuf. De maatvoering is inderdaad aan de ruime kant, dus volgende keer mag daar nog een maatje af. In zijn gehele ben ik tevreden, voor een eerste keer, maar de fit is nog niet pérfect. 

Als zij de koude trotseert in topje en rok voor een aan-foto, dan kan ik ook wel wat regen aan, nietwaar?

Want ik leerde bij deze broek weer een nieuwe afwijking kennen. Jawel. Ik heb niet enkel stevige bovenbenen, ik heb ook vooruitstekende bovenbenen, ha. Dat creëert een stofoverschot boven de bovenbenen, dat volgende keer nog weggewerkt moet worden. 

De paspelzakken staan wat open - tja, je hebt een ronde poep of je hebt er geen - en ik overweeg ze nog toe te naaien. Want zeg nu zelf, welke vrouw steekt er dáár nu eigenlijk werkelijk iets in.

Maar voor een broek van maximaal 8€ + rits + schuifknoop + draad/naald = 15 € ben ik dik tevreden!