Wat een Ole had kunnen zijn

Voorzienig als ik ben soms kan zijn, kocht ik bij BonitaFabric op Etsy (voor zij die dit niet kennen, do not go there! Heel slecht voor uwe portemonnee, en zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb!) ergens begin juni een herfstig stofje. Een joggingsstofje met bambi's, perfect voor een Ole, en op het lijf geschreven van de oudste, die het dan ook meteen bij aankomst opeiste (super snelle levering trouwens, op 10 dagen had ik het  stofje helemaal uit het Verre Oosten in huis - maar u heeft dat niet gelezen, u wil daar niet naar surfen, remember!). 

Enkele dagen later lanceerde Mamasha haar Zonen09-wedstrijd. Mijn planning de weken daarop was strak, en het zou redelijk wat nachturen betekenen om daar nog een Ole tussen te wringen. Twijfel alom, wel meedoen, niet meedoen. Uiteindelijk besliste een stom detail voor mij. Ik had namelijk nog geen bijpassende voeringstof, en had wel een redelijk specifiek idee van hoe die eruit moest zien. In geen van de mij bekende Belgische (web)winkels te verkrijgen en overzeese bestellingen zouden te laat komen.  Maar bij de Nederlandse Joyfits vond ik een redelijke match. Bestelling geplaatst en hopen dat die voering spoedig zou arriveren. Niet dus. Ah nee, want toen ik na een week (dus 3 dagen voor de deadline) toch eens wou informeren hoe het ermee stond, zag ik op de site dat de winkel met vakantie was. Oeps, gemist bij bestelling. Geen wedstrijd-Ole voor mij dus. Jammer, maar als ik zie wat de concurrentie deed, maak ik me ook geen illusies. 

Begin augustus, de herfst doet zich al voelen af en toe, tijd dus om dat stofje te verwerken. En nee, het werd uiteindelijk geen Ole, maar wel een Stof-voor-durf-het-zelvers-kaptrui met rits. Gezien hier bij Emma en Mona.  

Ik maakte maat 104 maar verlengde een stuk onderaan en aan de mouwen. Zo is de vest mooi aansluitend. 

Ik wilde het roze geruite binnenstofje wat tegengewicht geven en deed dat door er stoere nep-suede ellebooglappen (Veritas) op te naaien. 

Over het al dan niet zakken toevoegen twijfelde ik nog het langst. Snel-klaar versus gebruiksgemak, dat type van overwegingen. Uiteindelijk koos ik - gelukkig - voor het laatste.  

De kap voorzag ik van tunnel en veter voor beschutting tegen gure herfsttemperaturen.

Om in het thema te blijven flockte ik nog een bambi en vlinder op een wit Hema-t-shirt.   

Toen de trui af was, kroop Jolien - bijna - met vest en al in bed. Ik vat dat op als een goed teken.