Gluren met permissie

Weet u, ik ben een gluurder. Ja, kom, we moeten daar niet flauw over doen, ik piep al eens graag bij een ander binnen. Hoe het er bij anderen uitziet, hoe hun kasten erbij liggen, hoe zij (niet of juist extreem) hun huishouden organiseren, ik vind dat interessant.  

En omdat ik een flauw vermoeden heb dat ik daar niet alleen in ben, laat ik u vandaag even meekijken naar mijn naaiplek. Ok, dat de kerstman mij een heus op maat gemaakt naaimeubel bracht waar ik ongelooflijk blij mee ben, zit daar heel misschien ook wel voor iets tussen. 

De echte insider weet dat ik allesbehalve Miss Georganiseerd ben. Of telt georganiseerde chaos ook? Dus laat u niet misleiden door bovenstaande foto en aanschouw de "BEFORE"-situatie. 

Zo zag mijn huiskamer er uit tot een paar dagen geleden - als ik had opgeruimd welteverstaan. Een jaar geleden besloot ik besloten we dat ik dringend nood had aan meer opbergruimte voor mijn een klein beetje uit de hand lopende hobby en verhuisde de piano naar mijn papa. En toen liet ik het wat aanslepen, bedacht vervolgens plannetjes, had grootse visioenen, en ... wende aan de plastieken bakken. 

Maar toen een vriend des huizes ook een steeds meer uit de hand lopende hobby ontwikkelde, zijnde schrijnmakerij, zag ik mijn kans schoon! Ik spande hem voor mijn kar en gaf hem mijn wensen door. Ondertussen, en dat is het voordeel van lang wikken en wegen, was mij duidelijk dat ik een plek nodig had 

1. waar mijn naaimachine moest kunnen blijven staan
2. met maximale opbergruimte voor de beschikbare ruimte 
3. liefst met een werkblad op kniphoogte
4. met genoeg stopcontacten voor naaimachine, overlock, strijkijzer en de occasionele stofzuiger
5. passend in ons verder redelijk eclectisch interieur

En zo geschiedde. Op tweede kerstdag werd er wat manvolk opgetrommeld en werd de kast geïnstalleerd. Onder mijn deskundige supervisie uiteraard ;)

En omdat het er van binnen nu ook nog even redelijk ordelijk uitziet, mag u ook daarin even gluren.

En nee, niet alles paste erin ;)

 Ik kocht in de tekeningenwinkel van de oudste dochter wat bijpassende decoratie.

Heerlijke tekening, zeg nu zelf :)

Tot volgend jaar!

  

Tipsy op kerst

Nadat de meisjes voorzien werden van feestkleedjes, werd het dringend - als in dringend - tijd om werk te maken van de cadeautjes. Schoonmama en -zus kregen een zelfgemaakte toilettas, en een feestelijke cirkelsjaal (nadat er niet-zo-subtiele hints mijn richting uitkwamen bij het zien van onze exemplaren).

Buitenstof links: Triangularity Stardust, Art Gallery (Ella en Basiel)
Buitenstof rechts: Pretty Potent Echinacea, Free Spirit (Babarum)
Contraststoffen: koraalkleurige jeans, rechtse en averechtste kant, zwart kunstleer (Bellelien), effen mint: Veritas

Recept van dienst: het Tipsy Tasje uit Zo geknipt 2. Aanvankelijk, laat ons eerlijk zijn, dacht ik dat dat tasje daar niet echt op zijn plaats stond, daar in de tweede helft van dat in moelijkheidsgraad oplopende naaiboek. Ik zou dat eens gauw in elkaar steken - mits kleine binnenweg door de paspel te skippen, in tweevoud. Jahaa, mis-poes! Het staat daar terecht. Helemaal op zijn plaats.

Een zakje zonder paspel,  met contrasterende stukjes in kunstleer die je niet echt kan uitstrijken, dat bleek geen gezicht. Dus eindigde ik, met de eindmeet in zicht (dacht ik toen nog optimistisch), al tornend. Toen die klus geklaard werd, moest de grootste uitdaging nog komen. Die binnenafwerking met biais. Dat had ik kunnen weten als ik aandachtiger haar en haar blogpost bestudeerd had.

Biais en ik, moet u weten, wij zijn geen beste vriendjes. Als het mooi rechtdoor gaat, ok, en lichte bochten, ça va nog. Maar dit soort gedraai en gekeer, tegen de tijd? Dan begint Biais steeds weer tegen te stribbelen, contrair te doen, hautain zelfs. Dan laat ik Biais beter gerust, weet ik nu. 't is dat ik geen draad had in de kleur van de voering - én geen tijd om nog naar de winkel te lopen - of ik had Mamasha gewoon gevolgd in haar voorbeeld om af te werken met een kleine zigzag. Werkelijk, dat had er nog een pak beter uitgezien dan hoe het er uiteindelijk uitzag. Gelukkig is dat langs de binnenkant. En ben ik zelf mijn meest kritische publiek.    

Hier en daar trekt het wat te veel naar mijn goesting, maat uit angst om een gat in dat kunstleer te smelten, durfde ik mijn strijkijzer niet op de hoogste stand te zetten. Dat zie je aan de afwerking, jammer.

Voor je gaat knippen, is het ook altijd een goed plan om de stofraadgevingen te lezen. Zoals: kies géén directionele print. Jawel, op de achterkant staan de bloemen dus op hun kop. Maar het stoort mij niet ;)

Ter illustratie, kijk naar die rechtse hoek. Mmm...

Maar de sjaals uit luxueuze double gauze van Nani Iro (bij Miss Matatabi) leidden de aandacht vakkundig af van de binnenafwerking ;)

En toen ik toch in tasjesmodus zat, besloot ik nog even verder te doen. Voor een 12-jarig achternichtje kreeg ik - goed, Jolien eigenlijk - de opdracht een klein cadeautje uit de mouw te schudden. Met pubers heb ik nog geen ervaring, maar dat zelfgemaakt meestal niet als erg 'cool' ervaren wordt, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Ik maakte een pennenzak met een theedoek uit de zeeman en een roze fluo rits en vulde deze met metallic kleurpotloden. Laten we even afspreken dat we dat zelfgemaakt verzwijgen?

Het (vervloekte) feestkleed nr. 2

Zoals de titel uit de vorige post al deed vermoeden, zou er hier nóg een feestkleed volgen. Eentje voor de jongste. Ze koos zelf de stof (ok, uit een kleine voorselectie), en deed dat goed! Sinds die stof daar per ongeluk in mijn bus viel, ben ik grote fan van Cotton + Steel. En zeker van dit stofje!

Sinds ik dit kleed zag, en niet veel later ook dit, zat het in mij hoofd. Dat doorgeknipt bovenpand met plooitjes. Maar ik wachtte geduldig af tot het nieuwe boek van Griet zou verschijnen, want ik had een donkerbruin vermoeden dat er in SVDHZ 2 een kleedje mét mouwen zou staan. En zo geschiedde. Als u de rooskleurige versie wil lees dan niet verder en onthou: Wat ben ik blij met het resultaat!

Koos u voor de waarheid en niets dan de waarheid? Dan kan ik u zeggen, het was een bewogen parcours. Op het patroonblad klopt er iets niet bij maat 98. Ik denk dat de lijntjes tussen 98 en 104 ergens overlappen en dan verspringen. En het mouwdeel van de kapmouw van maat 98 is ook echt way to big. Ik zou aanraden, neem maat 92 en 104 over en mik voor 98 ergens er tussenin. Maar van een beetje foefelen ben ik niet vies, dus ik ging gestaag verder. Totdat ik bij het wegknippen van wat stof in de naad een beetje té veel stof wegknipte. Als in: een halve mouw. Ok, gene paniek, nieuw mouwdeel eraan en hopla. Bleek dat ik de verkeerde mouw vervangen had! Grotere paniek - en ook wel een beetje lachen met mezelf - want mijn stof was echt wel bijna op-op. Ik perste het laatste restje eruit om toch nóg een mouwdeel te knippen. 

Toen ik 's nachts het licht uitdeed bekroop mij een lichte verontrusting dat die 98-104 (ik tekende 104 vanaf de oksels) toch wat smal zou uitvallen. Eerste werk 's morgens: passen! En idd, het is gewoon héél nipt. Maar het zij zo.

 In de taille een zilveren paspel, en achteraan grote knopen.

Onderaan werkte ik de zoom af met biais in de voeringstof. Om omzoomcm's te sparen, en omdat dat piepeffect wel leuk is.

Er zit trouwens glitter in die kousenbroek. 't Is feest é!
Er lagen een paar vestjes in de kast die er wel bijpasten.

 Ze straalt ermee, die Janne. En dan is alles snel vergeten.

... en we blijven in poezenmodus. Feestkleed nr. 1

Na de wilde katten van vorig week, volgen vandaag alweer poezen. Maar wees niet bevreesd, deze zijn van de snoezige, ja zelfs stijlvolle soort. Met strik en een randje goud. Heerlijke feeststof voor een heerlijk feestkleed. De stof is van Kokka en kocht ik bij Julija. Ze is aan de dikkere kant, maar toch lekker zacht.

Stof-voor-durf-het-zelvers 2 werd erbij gehaald, en ik stelde samen naar believen. Om de combinaties van de verschillende opties aan te duiden vliegen de gecombineerde meisjesnamen je in jurknaaiend blogland om de oren, maar sorry Griet, ik kan dat allemaal niet onthouden.

De droge beschrijving: ik opteerde voor de valse terugplooimouwtjes, die nog net uit het restje nepleer van dit t-shirt kon konden (Liesellove). Het rokdeel is de gerende rok en het kleedje sluit met een blinde rits. Tussen bovenpand en rokdeel stak ik een gouden paspeltje. 

Qua maat nam ik de 116, Jolien's normale confectiemaat, maar op borsthoogte nam ik de zijnaad een beetje in, en dat mocht zelfs nog iets meer. Het patroon is nogal gecentreerd naar de taille toe, maar voor (mijn?) kleuters is er van een zandloperfiguur nog geen sprake.

Toen het kleedje er was, zocht ik me suf naar een passend roze vestje, of goud, dat was ook prima geweest. Bij Mango scoorde ik uiteindelijk big time: een roze vestje met gouden sparkle én een gouden glitterkousenbroek. Party-proof!

Tot slot maakte ik uit de voeringsstof van het lijfje (super zachte double gauze met gouden tijgerprint, ook bij Julija) een luxe cirkelsjaal. Ik denk dat ik die af en toe bij de dochter ga afluizen.

Die oudste, die kan er alvast tegen.