Thuiskomen

Een goede vriendin kocht een oud huis, met de bedoeling het rustig op te knappen alvorens er haar intrek in te nemen. Maar daar stak ons immer weldoordachte regeringsbeleid met haar reglementering rond de woonbonus een stokje voor - vraag me nu verder geen details. Het kwam er in alle geval op neer dat ze in de laatste week van het voorbije jaar plots nog verhuisde, naar het verder nog redelijk sober *eufemisme voor niet* ingerichte stekje.  Mieke to the rescue!

Een paar kussens in de zetel, en de gezelligheid neemt exponentieel toe, nietwaar? De vriendin koos olijfgroen als accentkleur op haar muur in de studeer/leeskamer. Bij Studio Elf scoorde ik in de solden de ideale bijpassende stof  (Pin Spin van Michael Miller). Gecombineerd met enkele zwart-wit stofjes zijn de kussens helemaal van deze tijd. Die stofjes vond ik bij Pieke Wieke (Scribbled Lines van Windham Fabrics) en Ikea (streepjes - geknipt op de schuindraad voor een diagonaal effect - en bollen).

Van het oudje dametje kocht ze niet enkel het onroerend goed maar erfde ze ook de inboedel. Die bestond voor het grootste deel uit rommel - dat heb je met oude dametjes - maar herbergde ook een aantal verborgen pareltjes. Dat zwarte zeteltje, I would die for it!

De vriendin sprokkelde hier en daar ook wat tweedevierdehands gerief bij elkaar. Deze cognackleurige zetel bijvoorbeeld, die dateert nog van mijn kindertijd in mijn ouderlijk huis (en was toen al een tweedehands exemplaar), waarna de zetel nog een andere tussenstop maakte alvorens bij de vriendin te belanden. Heerlijk toch, als de cirkel rond is. Dat is pas thuiskomen.

Opplooibare stoffen manden, mét tutorial

2015 wordt het jaar waarin ik orde schep in de chaos, het jaar waarin ik de agenda, notaboekjes en ringmappen omarm en waarin ik de oorlog verklaar aan de entropie*. 

Yeah right. As if that's gonna happen.

Hoe dan ook, nadat de stapels plastieken bakken uit de living verdreven werden en plaats maakten voor het felbejubelde naaimeubel, werd de zin naar orde, netheid en organisatie stevig aangewakkerd. Toen ik deze week in den Aldi passeerde voor tekenmappen om mijn patronen te klasseren (een tip van haar), nam ik ook een aantal stevige kartonnen opbergdozen mee. Van dat type dat je nog moet uitvouwen. Stevig ja, handig ook, en lelijk, dat heeft gene naam. Goed voor in de kast, maar zeker niet voor op de kast.

Maar toen ik ze in elkaar zette, bekeek ik het systeem eens van dichtbij en bewonderde de geniale eenvoud. Onder het motto: wat in (lelijk) karton kan, kan ook in (prachtige) stof, toog ik aan het werk. Twee testversies had ik nodig om de werkwijze op punt te stellen. Geniaal in zijn eenvoud, zei ik het niet?

Het systeem bestaat uit 5 rechthoeken die je aan elkaar zet, 1 bodempaneel, en 4 zijpanelen. Aan twee van die zijpanelen zit aan beide kanten een extra 'flapje'. Die gebruik je om de zijpanelen aan de andere panelen te bevestigen en op die manier een rechte hoek te vormen. Dat kan met drukknopen of kamsnaps, of eventueel zelfs velcro.

Opplooibaar - dus

Of aan één kant te openen. U kan misschien wel een toepassing bedenken waarbij dat nog eens van pas komt.

Testversie nummer 1 werd een grote mand, van 30 x 30 x 30 cm. Ik gebruikte stof  (ikea), versteviging (S520) en drukknopen (kamsnaps) die ik in huis had, en ze bleef overeind. Alleen de onderste hoeken, dat was nog niet wat het moest zijn.

Testversie nummer 2 is een kleinere doos van 23 x 15 x 15 cm. Ook hier stof uit de Zweedse meubelgigant. Ik streek bij deze versie bovenop de S520 aan de zijkanten ook nog H630, voor een beetje extra zacht- en stevigheid. De manier waarop de zijkanten aan het bodempaneel werden genaaid paste ik aan. En ik nam foto's, speciaal voor u. Sympathiek toch?

Werkwijze

• Knip stof (ik gebruikte hier canvas, maar denk dat gewone katoen ook moet lukken) en versteviging zoals aangegeven op onderstaande afbeelding. De afmetingen bepaalt u zelf - let op: de breedte moet minimum 7 cm zijn, om de hoek met behulp van de bevestigingsflappen van 3cm breed te kunnen maken  Vervang de B door de breedte van de gewenste doos, de D door de diepte en de H door de hoogte. De versteviging knip je best net iets smaller dan de uiteindelijke afmeting (1mm aan elke kant is voldoende). dat maakt het keren een pak gemakkelijker.

• Strijk versteviging op de binnenstof van de zijpanelen zonder bevestigingsflapjes. U blijft overal op 1,1 cm van de kant, zodat u op 1 cm kan stikken én nog 1 mm over hebt tussen stiksel en versteviging. Strijk eerst de S520 en daar bovenop de H630.
  
  
• Strijk versteviging op de binnenstof van de zijpanelen mét bevestigingsflapjes. Op zowel de linker- als de rechterkant strijkt u de strook S520 van 2,8 cm x (H - 0,2 cm) op 1,1 cm van de kant. Dan laat u 2 mm onverstevigd en strijkt in het midden de S520 met daarbovenop de H630.
  
• Strijk de S520 op het bodempaneel, op 1,1cm van de rand. 

• Speld binnen- en buitenstof van de zijpanelen met bevestigingsflap met de goede kanten op elkaar. Start met stikken vanop de kant, vanaf 5 cm vanaf de linkerzijkant. Eindig ook op de kant, 5 cm vanaf de rechterzijkant: zie zwarte lijn op foto!

•  Knip buitenhoeken bij, en binnenhoek in.
  
• Keer om en duw alle hoekjes mooi uit. Door de aangebrachte versteviging gaat dat wat stroef, maar het keergat is normaal ( tenzij je een heel erg smalle mand maakt) ruim genoeg. 

Uitzicht buitenkant

Uitzicht binnenkant - de flapjes kunnen door de uitsparing in versteviging gemakkelijk plooien

• Speld binnen- en buitenstof van de zijpanelen zonder bevestigingsflap met de goede kanten op elkaar. Start met stikken vanop de kant, vanaf 2 cm vanaf de linkerzijkant. Eindig ook op de kant, 2 cm vanaf de rechterzijkant: zie zwarte lijn op foto!

•   Knip buitenhoeken bij, en binnenhoek in.

•  Keer om

•  De 4 zijpanelen zijn al klaar voor bevestiging aan het bodempaneel.

•  Speld binnen- en buitenstof van het bodempaneel met de goede kanten op elkaar. Stik enkel de  4 hoeken. Zie zwarte lijn op foto!

•  Knip buitenhoeken bij, en binnenhoek in.

•  Keer om en duw de hoekjes mooi uit. 

• Doordat de hoekjes al werden vastgestikt, plooit de naadwaarde automatisch gemakkelijk mee naar binnen. Plooi en strijk de naadwaarde verder 1 cm om naar binnen. Het is de bedoeling dat binnen en buitenstof mooi op elkaar aansluiten.

• Steek nu de zijpanelen met de flapjes in de openingen van het bodempaneel, en speld op elkaar.(u kan ze meteen alle 4 spelden, maar ik speld en stik dat persoonlijk liever 1 per 1 zodat er geen stof in de weg zit onder de naaimachine). Let ook op de volgorde: zijpanelen met bevestigingsflapjes moeten over elkaar gepositioneerd worden. 

• Stik vast op het bodempaneel op een paar mm van de rand. Herhaal met de 4 zijpanelen.

•  Het resultaat ziet er dan als volgt uit. 

•  Draai om, zodat het geheel met de binnenkant naar boven ligt. Plooi de zijkanten naar boven en vorm met de bevestigingsflapjes een rechte hoek.

• Breng drukknopen of kamsnaps aan. Met één per flapje blijft de kleine doos gemakkelijk stevig rechtstaan. Voor de grote gebruikte ik er 2 per flapje. 

Klaar! Simpel é?!

Om spelden, parels of ander klein materiaal kan u deze dozen niet gebruiken omdat er in de hoeken altijd nog kleine openingen zijn

Het kind is gewoonlijk moeilijk te overhalen om te poseren, maar toen ze mij foto's zag nemen van de doos zonder levend wezen wilde ze per se assisteren, en hoe.

* Een duur woord dat ooit is blijven hangen uit de lessen fysica - iets met de natuurlijke neiging tot chaos.

PJ featuring Mara en SVDHZ2

Ergens in december vroeg Marte aan de Mara-tour deelnemers of er mensen waren die haar vernieuwde-voor-papieren-patroon-bedoelde Marapatroon nog eens wilden testen. Jaja, dat leest u goed. Als u helemaal high wordt van de geur van verse inkt, of een gewoon een mooie vormgeving op prijs stelt, dan is er fijn nieuws voor u: Compagnie M goes analoog! (Geen idee of dat ergens op slaat, maar in alle geval, het tegenovergestelde van digitaal dus :)). Het spreekt voor zich dat dat daar van de check en dubbel-check gaat, ten huize Compagnie M.

Ik had mijn naai-agenda al redelijk propvol gestouwd, met eindejaarsprojecten allerhande, dus bijna zei ik nee. Tot ik één en één optelde en besloot dat die broodnodige pyjama voor de oudste even goed een Mara-bovenstuk kon krijgen. Geen glamour en glitter dus, maar gewoon een lekker gezellige flanellen versie.

De mooie flanel is nu niet super dik gezaaid, dus toen ik er op rol tegenkwam in de Veritas twijfelde ik niet lang en kocht 1,5 meter. Qua design ok, qua zachtheid veel meer dan ok, en ook na meerdere keren wassen niks gepluis, kwaliteit dik ok!

Voor de sluiting van het bovenstukje koos ik opnieuw voor een overlappende sluiting, en nu eentje met kamsnaps. Want ja, bij (het in elkaar steken van) een pyjama gaat gebruiksgemak hier soms voor op esthetiek, I pleat guilty.

Voor de broek testte ik het patroon voor de rechte broek uit stof-voor-durf-het-zelvers 2 uit. Gewoon met tailleband en elastiek weliswaar. Guilty again. Maar kom, zag u ooit een pyjama met rits? Ik dacht het niet. Dat broekpatroon, dat is een toppertje. Perfecte pasvorm voor mijn 5-jarige.

Anderhalve meter voorzag ik dus voor een tweedelige pyjama, en dat bleek niks te ruim geschat. De broekspijpen maakte ik zolang ik kon uit één stuk, en zette er dan een boord aan. Met de lichtblauwe biais van in het bovenstuk ertussen lijkt het precies zo gepland, nietwaar? 

De tailleband maakte ik uit een lichtblauw stofje met glinsterende bolletjes op (Dreaming in pearles,Timeless treasures, Bambiblauw). En zo werd het een pyjama met toch nog een klein beetje glitter en glamour. 

Zacht + glinsterend = altijd prijs bij een 5-jarige.

Winterse picnic dress

Ondanks een tegenslag her en der, loopt het soms allemaal wel van een leien dakje, dat naaien hier. Dat mag ook al eens gezegd worden, nietwaar? Heel af en toe ligt het tornmesje zelfs een hele avond werkeloos aan de kant. En het is waar, dat zijn van die avonden dat ik wel eens wat naast mijn schoenen durf te gaan lopen en denk 'hé, ik ben een halve prof', maar wees gerust, de volgende keer ga ik uiteraard weer gewoon meedogenloos op mijn bek. 

Maar het ging dus van een leien dakje, dit projectje. Ik bleef dan ook ruim binnen de comfort zone. Een kleedje, voor een klein meisje.

Een A-lijntje in katoen met blinde rits. Met mouwen weliswaar, en met kraag. Maar met zijn twee rechthoeken één van de simpele soort. 

Het zwanenstofje keek ik af van haar. Het is er eentje van Andrea Lauren, besteld bij Spoonflower, maar met een kleinere print. De kraag perste ik uit het allerlaatste restje nepleer (Liesellove) van dit project. 

En het patroontje (de Sunday Picnic Dress van Sewpony) keek ik af bij haar en haar en haar.

Omdat ik bij het ineenzetten besloot de taille toch nog wat in te nemen (ik maakte maatje 3 jaar voor het 2,5 jarige petekindje, en dat was nog wat ruim), liet ik de zakken in het rokdeel achterwege. Zo heeft Tess er nu al plezier van, én kan ze er verder ingroeien tegen de zomer. U weet wel, die zonovergoten tijd van het jaar waarin longsleeves opgeborgen mogen worden en picknicken meer gepast is.