Miss Parrot

Waarom zou ik mijn naaiplanning aanpassen aan de seizoenen, als de weergoden zich ook prima kunnen aanpassen aan mijn (gebrek aan) naaiplanning?

Ze moeten het geweten hebben, daarboven, dat ik met een "lichte" vertraging kamp. Er lagen nog een paar zomerse UnFinished Objects stof te vangen (over de winter-UFO's van vorig jaar gaan we wijselijk zwijgen) die ik deze week eindelijk flink en kordaat aanpakte. Dat kadert allemaal in een allesoverkoepelende gemoedstoestand waarbij ik de noodzaak voel alle overbodige rommel buiten te smijten, me te ontdoen van te kleine (kinder)kleren en ander spul waar ik al meer dan een jaar niet meer naar omkeek. Ja, inderdaad, eindelijk.

Goed, die UFO's dus. Geen idee hoe dat bij u gaat, maar bij mij ligt dat een tijdlang (neem dat gerust ruim) gewoon in de living, op de kast in het zicht. Daarna verhuist dat naar de doos op die kast. De kans dat er dan nog iets mee gebeurt vooraleer de kinderen hun maat inruilen voor een grotere is ongeveer 30%. Als ik nog niet tot afwerken toe kwam verhuist de UFO naar een doos ín de kast, waar ook de retouches gestockeerd worden. De afwerkingskans slinkt dan naar 1% (en dat geldt eveneens voor retouches. Want kom, de vrouw die retouches klasseert onder bevredigend naaiwerk mag zich outen in de comments).

Na deze Miss Madelines bestelde ik meteen een stofje bij Bambiblauw waar ik de perfecte zomertop in zag. Ik was gierig, en bestelde 50cm. Ruim voldoende voor één top, maar ik werd nog gieriger en dacht er twee uit te kunnen persen. Maar dat was buiten de ruglus gerekend. Twee geknipte voor- en achterpanden later zat ik daar, met de handen in het haar, te bedenken hoe ik daar een mouw ruglus aan kon passen. De oplossing lag voor de hand, het zouden effen ruglussen worden, alleen lag er geen passend effen stofje in mijn kast. Lap. En het vervolg laat zich raden. De geknipte patroondelen belandden op de kast, dan in de doos op de kast, en ze stonden op het punt naar de doos in de kast te verhuizen, maar toen vermande ik mezelf.

Ik zette mijn gierigheid aan de kant en knipte de ruglus alsnog uit één van de geknipte voorpanden. Beter één afgewerkt en draagbaar exemplaar dan 2 geknipte UFO's met een afwerkingskans van 1%. Waar of niet? De onderkant zoomde ik om met een overlocksteek. Wisselen naar een tweelingnaald, en dan nog een spoeltje opwinden, daar ben ik écht te lui voor. Voor het halslint verknipte ik een oude t-shirt. 

En toen besloot de zon ook nog van de partij te zijn, halleluja! Dit exemplaar kan door de oudste nog nét ingewijd worden, en dan verhuizen naar de kast van de jongste. Zomer 2017: We are ready for you!