Bucket bag in waxed cotton

Élke vrouw die zich vrijwillig in - laat ons wel wezen, een zeer zelden flatterende - koerstenue hijst verdient wat mij betreft een medaille. En zéker die vrouwen die dan ook nog eens, just for fun, 5,6 km het snot uit hun neus rijden, puffend, hijgend, zwetend. Je kan er lyrisch over doen, en tussen pot en pint zingt menigeen de lofzang, maar eigenlijk is dat gewoon een kleine 10 minuten zwaar, zwaar, zwaar afzien.

De eeuwige roem die zo'n heldendaad met zich meebrengt is uiteraard niet te onderschatten, maar kom, even eerlijk, een gloednieuwe k-bas helpt toch nog net dat tikkeltje beter voor de motivatie, nietwaar? Naast een tas voor de winnares van de plaatselijke wielerclub, maakte ik er dus nog eentje voor de snelste vrouw overall.

Dit keer opteerde ik voor een stoer exemplaar, een bucket bag in zwarte waxed cotton. Ik nam De Tas van Annelies nog eens uit de kast en bladerde naar de Kato tas. Net wat ik zocht. Het is een echt rechttoe rechtaan model met verbazingwekkend veel ruimte voor de geringe stofafmetingen. Een smijt-alles-erin-en-ren-om-de-bus-te-halen tas.

Cognackleurige leren riemen, en fournituren in zwart nikkel dragen bij aan de stoere look. Binnenin koos ik voor zwart-witte driehoeken - u ziet wellicht het patroon ondertussen- en voegde ik een ritszakje toe. Daarvoor gebruikte ik het restant van de koperen rits van k-bas no 1. (1m ritstape = 3 ritsen, geef toe, dat is veel waar voor je geld). Tip: maak dat zakje niet te breed want dat is lastig bij het dichttrekken ondervond ik.

Voor het rijgkoord won koord op het rol het dit keer heel snel van zelfmaak. Dat koord, love it. Ik werkte het koord onderaan af met een restje cognackleurig nappaleer dat ik nog had liggen.

De koordstopper maakte ik op de manier beschreven in het boek, maar daar stootte ik op de grenzen van wat mijn naaimachine nog verwerkt krijgt. Ik denk dat er in dat middenstuk wel 8 of misschien wel 10 lagen waxed cotton aan elkaar gestikt moesten worden. Die waxed cotton is niet super dik, maar wel super stevig, en mijn machine deed een 10-tal keer van de 'motor overbelast', ook met de meest stevige leernaald. Ik trok mijn conclusies en greep naar een alternatief: de holniet. Nog een driehoekje erbij onder als knipoog naar k-bas en klaar is kees.

Als ik zelf een favorietje moet aanstippen, dan kies ik deze. K-bas no 1 vind ik tof, lekker all-round, maar k-bas no 2 daaraan verloor ik mijn stoere hart. Een klein beetje hartzeer had ik wel, toen ik die moest afgeven ;). Welke is jouw favoriet?