Thuiskomen

Een goede vriendin kocht een oud huis, met de bedoeling het rustig op te knappen alvorens er haar intrek in te nemen. Maar daar stak ons immer weldoordachte regeringsbeleid met haar reglementering rond de woonbonus een stokje voor - vraag me nu verder geen details. Het kwam er in alle geval op neer dat ze in de laatste week van het voorbije jaar plots nog verhuisde, naar het verder nog redelijk sober *eufemisme voor niet* ingerichte stekje.  Mieke to the rescue!

Een paar kussens in de zetel, en de gezelligheid neemt exponentieel toe, nietwaar? De vriendin koos olijfgroen als accentkleur op haar muur in de studeer/leeskamer. Bij Studio Elf scoorde ik in de solden de ideale bijpassende stof  (Pin Spin van Michael Miller). Gecombineerd met enkele zwart-wit stofjes zijn de kussens helemaal van deze tijd. Die stofjes vond ik bij Pieke Wieke (Scribbled Lines van Windham Fabrics) en Ikea (streepjes - geknipt op de schuindraad voor een diagonaal effect - en bollen).

Van het oudje dametje kocht ze niet enkel het onroerend goed maar erfde ze ook de inboedel. Die bestond voor het grootste deel uit rommel - dat heb je met oude dametjes - maar herbergde ook een aantal verborgen pareltjes. Dat zwarte zeteltje, I would die for it!

De vriendin sprokkelde hier en daar ook wat tweedevierdehands gerief bij elkaar. Deze cognackleurige zetel bijvoorbeeld, die dateert nog van mijn kindertijd in mijn ouderlijk huis (en was toen al een tweedehands exemplaar), waarna de zetel nog een andere tussenstop maakte alvorens bij de vriendin te belanden. Heerlijk toch, als de cirkel rond is. Dat is pas thuiskomen.