Kids On Tour: een nieuwe vest voor...

Klamme handjes had ik, toen 3 maand geleden de Kids On Tour lotjes verdeeld werden. Voor welke van mijn blogidolen - de deelnemers belandden immers niet zo maar op de shortlist, al hebben we daar nog serieus in moeten snoeien want eerlijkheidshalve, ik heb er meer dan genoeg om nog een aantal edities te vullen -  zou ik iets uit mijn mouw moeten schudden?

Het lot gaf me Feline, de jongste dochter van Van Jansen. U weet wel, die grote madam die de Zonen09 wedstrijd won. En ook die die voor de laatste Stylo topstukken bij elkaar naaide. Zo één met een duidelijke smaak, en een hipster-avant-la-lettre. Right. Hoe begin je daaraan?

Ik probeerde een beetje out-of-the-box te denken. Geen jurkjes, geen rokjes, wel stoer en praktisch. Maar ook een beetje in-the-box. Hip dus, bij voorkeur en in een kleurenpalet dat aansluit bij de smaak van de ontvanger. Deze optelsom leidde mij tot een vest, zo'n bomber type, in zalmroze met donkerblauwe details.

De stof was *relatief* snel beslist en besteld bij Mon Depot. De boordstof komt uit eigen voorraad, de voeringsstof is er eentje van Art Gallery en kocht ik vorig jaar bij Bellelien. Voor het patroon had ik twee kanshebbers maar omdat ik graag eentje wilde met raglanmouwen werd het uiteindelijk de Study Hall Jacket. Geen onverdeeld succes overigens.

Hoewel het uiteindelijk goed kwam (ja toch Esther? Please zeg ja) had ik de vest, als het voor mezelf was geweest al lang ergens bij het oud vuil gedumpt. Op basis van de maten die Esther opgaf, kwam ik tot de conclusie dat Feline van het supersmalle lange type is. Ik checkte en dubbel checkte en trippel checkte de maattabel, want naaien op basis van opgegeven maten, dat blijkt toch niet zo evident. Ik begon dus redelijk zelfzeker te knippen en te naaien. En écht waar, dat ging vlot!

Totdat ik stootte op de boorstof onderaan. Dat hoekje van 90 graden uit de goeie stof mooi krijgen, zeker met de voering er tegenaan én de dikke boordstof ertussen was een echte uitdaging. Ik denk dat ik minstens 10 keer lostornde, voordat ik uiteindelijk besloot het met de hand nog zo goed als mogelijk bij te werken. Ja Feline, het is wat het is.

Maar niet getreurd, dat was allemaal nog op de tweede avond. Dus toen ik uiteindelijk in bed kroop moest ik enkel nog het keergat dichten en hopsa, ik kon op mijn lauweren gaan rusten, glaasje wijn in de hand, de rest een beetje opjuttend in de speciaal opgerichte facebookgroop. Maar zo ging het dus niet.

Voor ik het keergat dicht naaide, mochten mijn dochters toch even surrogaatmodel spelen. 'Mama, ik kan mijn armen niet bewegen', 'Auw mama, dat snijdt onder de oksels', Niet wat je wil horen. Veel te smal, die mouwen zo bleek. Ik checkte en dubbel en trippel checkte mijn patroondelen nog eens, mat de referentietegel na, keek nog eens na of het toch zeker over een patroon ging voor niet-rekbare stof en ik kan niet anders dan besluiten dat het aan het patroon ligt. Hoewel het een Amerikaans patroon betreft en mijn ervaringen met Amerikaanse maten leert dat die meestal aan de ruime, soms zelfs behoorlijk oversized kant zijn, geldt dat in het geheel niet voor dit patroon. De maten zijn nipt-nipter-nipst.  U weze gewaarschuwd!

Er zat niets anders op dan de mouwen er helemaal terug uit te halen, een grotere maat mouwen te knippen en die erin te zetten. Dat ging al bij al nog relatief vlot. Een dag later, maar ik kon alsnog wat gaan lummelen. Althans, dat dacht ik. Toen mijn jongste dochter opnieuw inviel als model, begon ik toch te twijfelen over de lengte van de mouwen (die ik overigens al met een aantal cm verlengde), en merkte ik ook op dat de boorstof wat lubberde. Mmm, niet echt wat je wil afgeven aan je blogidool, wel?

Aan de vooravond van de ruildate deed ik wat elke rechtgeaarde Kids-On-Tour deelnemer zou doen. Ik vroeg Esther de mouwen van een goedpassende vest na te meten, besloot de vest opnieuw te keren en de mouwboorden alsnog een aantal cm te verlengen. En toen ik toch bezig was tornde ik ook de onderkant nog wat los om een elastiek in de boordstof te rijgen * bedankt Marleen voor de tip *.

Als finishing touch naaide ik een echt 'Kids on Tour' labeltje voor aan de rits, en maakte een sjaal in een stofje dat ik qua kleuren mooi vond passen bij de vest. Het stofje komt van Sjiekebiele.

De hamvraag is nu natuurlijk: en past het voor Feline? Voor aan-foto's klik snel door naar Van Jansen!