Witte zwanen

Al van in den beginne staat dit babykleedjespatroon hoog op mijn naai-agenda. In comfortabel tricot, simpel uitgelegd, en bovendien gratis. Een winnende combinatie, als je 't mij vraagt. Toch duurde het tot nu voordat er eindelijk een eerste exemplaar vanonder mijn naaimachine rolde. Dat ik geen babydochters meer heb, is een voor de hand liggend excuus. En in de spruit-voortbrengende vriendenkring lijkt de testosteron de bovenhand te nemen.

Maar hoera, eindelijk was er dan een ieniemienie achternichtje en achtte ik de tijd rijp het patroon vanonder het stof te vissen. Ik kreeg een lapje Swan Lake Finch-tricot toegestuurd dat zich uitstekend leende voor dit project. Eentje met een zwanenboord waar mijn blik naartoe gezogen werd toen ik die op mijn scherm voorbij zag komen. Geweldige kwaliteit, zoals we van Finch ondertussen gewend zijn. Alleen de kleuren en print erboven, daar zag ik niet meteen een babykleedje in. Iets te druk naar mijn zin, om in zo'n mini-kleedje tot zijn recht te komen. Maar ook daar kan een mouw aangepast worden, nietwaar?

Ik ging de lap dus nogal drastisch met de schaar te lijf. De boord 'appliceerde' ik op een reststukje effen tricot. Ik verwachtte mij aan een prutswerkje maar dat ging verbazingwekkend vlot.

Het originele kleedje voorziet in een stolpplooitje in het midden, maar omdat de zwanen dan een beetje 'verfrommeld' zouden worden, verplaatste ik de plooitjes naar de zijkanten. Het nepzakklepje liet ik achterwege. Om het vlakke bovendeel wat te doorbreken, recycleerde ik een t-shirt van mezelf, wit met marinekleurige strepen. 

Toen ik dat t-shirt op een donkere avond uit de te recycleren stapel viste, herinnerde ik me niet waarom het juist op die stapel belandde. De volgende morgen, toen ik - na assemblage van het gehele kleedje uiteraard - de achterkant eens goed bekeek, wist ik het weer. Er zat een vlek op die t-shirt, één van de onuitwasbare soort. En net uit dat stukje knipte ik mijn achterpand. Damn you, karma. Op foto valt het niet eens op, maar in volle daglicht kan je er niet naast kijken. 

Dat wordt dan eentje voor de reservegarderobe van dat ieniemienie mensje. Als ze mooi op haar rug blijft liggen, of er een mooi vestje op draagt zal er geen haan naar kraaien :).

Het patroontje is er eentje van de hand van Sylvia. Voorlopig bestaat het in de maten 62 en 80. Maar als we nu met z'n allen hard roepen voor een gegradeerde versie, dan wed ik dat ze daar werk van maakt. Dus allemaal in koor: Ja, alsjeblieft Sylvia!