De boekentas die staat als een huis

Al bij het uitstallen van de stofjes die dienst konden doen als test bij de Mix 'n Match boekentas, plaatste mijn kleuter haar bestelling. ''Ik wil een boekentas met die appeltjesstof - plies plies - mama." Dat zij de kleuterversie pas een maand later lanceerde gaf me even tijd om op adem te komen. Die adempauze ging van één maand, over in 6 weken tot vlotjes 2 maanden. Gelukkig is voor een kleuter met nog maar weinig tijdsbesef  'volgende week' een rekbaar begrip, maar ook aan die rek komt een einde - zeker als ze dan beginnen te leren over de dagen van de week en thuiskomen met een weekkalender - een welgemeende merci juf. 

Probleem was niet zozeer dat ik er tegenop zag eraan te beginnen - mijn vorige positieve ervaring indachtig - maar wel dat ik die appeltjesstof (die van kokka, met die rode appeltjes, u bent misschien een kenner) gewoon niet goed gecombineerd kreeg. Ik zocht in mijn kast, schuimde het internet af en  zocht zelfs mijn heil in bakstenen winkels en gordijnenmateriaal, maar de klik bleef uit. 

Tijd voor plan B: die kleuter afhelpen van haar appeltjes idee-fixe (dat ze in de appeltjesklas zit hielp nu ook niet bepaald, thanks again juf). Toen ik Marleen haar Lotta-rokje bewonderde zag ik het ineens wel voor mij. Geen appeltjes, maar kippen! Dat zou ik thuis ook nog wel verkocht krijgen. Prachtige stof en met zo veel combineerbaar. Ik bestelde bij Roos en Violet een metertje Tiki Tok (Moda), en een metertje van de grafische variant in dezelfde reeks. Zwarte ritsen, zwarte biais, blauwe jeans als binnenstof, en gerecycleerde zwarte jeans als bodem. De puzzelstukjes vielen op hun plaats.

Voordeel van een tweede keer: het gaat een pak vlotter als je weet waar je naartoe moet. En je weet wat je volgende keer anders wil. En in mijn geval was dat vooral méér versteviging. Bij de grote boekentas gebruikte ik enkel H520, in combinatie met allemaal canvasachtige stoffen. Die H520 geeft vorm, maar is relatief dun, en ook nog redelijk buigzaam. De stoffen die ik voor de buitenkant van deze versie selecteerde zijn gewone katoentjes. Extra versteviging was dus zowiezo wel raadzaam. En toen vond ik er niet beter op dan H520 op decovil te strijken. Nee, niet de light decovil. De gewone decovil. Tja, het minste dat je kan zeggen is dat de boekentas staat als een huis. 

Achteraf zeg ik: top plan! Maar onderweg dacht vloekte ik k** plan! Zie hier een fractie van de materiële schade. En ja er kwam ook bloed aan te pas. Biais proberen te spelden door een laag decovil én h520. Onbegonnen werk. Wonderclips behoren nog niet tot mijn standaard naaiuitrusting (en er staat zo geen automaat binnen een straal van 50 km) dus deed ik het à l' improviste. Zonder spelden dus. Een schoonheidsprijs biais stikken ga ik er alvast niet mee winnen, maar bij daglicht viel het me al bij al nog mee, dus ik besloot het zo te laten. 

Wat ik alvast meeneem naar een volgende keer - zo hopelijk pas binnen een jaar of twee - is dat wanneer je véél - lees dikke lagen - versteviging strijkt op de binnenkant, je ook best bij de buitenlaag een paar mm extra knipt aan elke naad. Kwestie van het trekken wat tegen te gaan (dat zie je op bovenstaande foto vooral aan de voorkant, die 'golft' zo wat en dat komt omdat de buitenstof eigenlijk wat te nipt is t.o.v. de voering, ondanks dat ik al wat toegift deed in de naadwaarde).

 Maar die nachtelijke vloeksessie en dat beetje 'trekken' is allang weer vergeten, want oh wat ben ik verliefd op deze boekentas. Ja, nog verliefder als op de eerste versie. En mijn kleuter? Fier als een gieter dat kind!

De Mix 'n Match kleutertas en de  Mix 'n Match schooltas zusterlijk naast elkaar. Toppatroon, ik blijf erbij!