Een gerecycleerde Miss Madeline

U herkent haar al van ver aan de ruglus, Miss Madeline.

Hier nog in de nog-niet-gefinetunede-want-eerste-testversie maar evenzozeer geliefd door de dochter die haar al bij het eerste zonnestraaltje van dit jaar uit de zomerspullen viste. En als die zomerspullen van de snelle en gerecycleerde soort zijn, dan kan moederlief dat alleen maar aanmoedigen.

Dat gerecycleerde, dat zit zo. Na enkele wasbeurten kwam mijn ultrazachte organische Wow-To-Go longsleeve te kort maar veel te breed uit de was, heeft u dat nu ook soms? Het moet gezegd worden, van wassen op lage temperatuur, de nog druipende was verslepen naar de wasdraad en dan een half uur zoet zijn met uithangen in het occasionele zonnetje in plaats van de droogkast heb ik niet veel kaas gegeten - wasdraad, huh, waar? mijn luie aard kan ik niet verloochenen. Dus het kan best dat dat shirt  close maatjes werd met een handdoek in de 90° was, of nog waarschijnlijker, dat het verstrengeld geraakte in een donsovertrek in de droogkast.

Jammer maar helaas, dat noemen ze dan de bluts met de buil. Maar hé, in dergelijke inschattingsfoutjes zitten ook opportuniteiten. Het t-shirt belandde op de te recycleren stapel, en werd vanonder het stof gehaald bij de eerste test van Miss Madeline. Ik knipte slim en moest dus niet eens omzomen! Whoppaaa! 

Miss Madeline, dat gaat hier en masse genaaid worden de komende maanden! Mark my words.