Feest!

Dit jaar doet mijn oudste haar eerste communie. De tijd vliegt!

Communie, dat wil (onder andere) zeggen, feest! En feest dat wil zeggen, feestkleding! Het excuus-der-excuzen der naaiende moeders om all the way te gaan, nietwaar ;).

Toen Lotte Martens haar 'Let's party'-stoffencollectie voorstelde maakte mijn hart een sprongetje. Onder alle prachtige feeststoffen was er eentje dat voor mij 'eerste communie' schreeuwde. De Vuurdoorn 08 heeft alles wat (niet-meer-zo) kleine meisjes nodig hebben. Een lieflijk rozige basiskleur, en een metallic print met bloemen. We like! De metallic print heeft een paars-achtige ondertoon, zeker in real life, dus de kleur van het kraagje was zo snel beslist. Ook daar wou ik de glans graag terug laten komen, en dus werd het satijn. De perfect match vonden we na een bezoekje aan de stoffenwinkel in Kapellen.

Het patroon zal ook al even in mijn hoofd, van toen ik her en der de rug van de Molly scoop dress zag passeren was ik verkocht. Zo zo mooi, maar nu niet direct voor alledaags gebruik. Ofwel natuurlijk, zo ergens bij hoogzomer.

Vooraan koos ik voor de plooitjes en een paar knoopjes. Speaking of which, de kleur van de knoopjes, zowel vooraan als achteraan, dat was een bevalling. Stofkleur, of paars, dat vonden we té braaf. Mint zat al langer in mijn hoofd, voor de frisse touch maar stootte op een njet van de dochter. Tot ik er geel oplegde, en dat ging eigenlijk ook wel. De dochter keek mee en knikte enthousiast met haar hoofd. Beslist dus, het is tenslotte haar dag.

Het maken van het kleedje ging nu ook niet bepaald van een leien dakje. Niks moeilijk aan, laat u zeker niet afschrikken, maar de maat, dat was het grootste obstakel. Ik las her en der dat het patroon groot viel, en koos voor de veilige kleinere maat. Had ik niet moeten doen. Té krap, en vooral, het lijfje, dat sowieso al een hoge taille heeft, viel iets te kort. (Tip: ga voor het bepalen van de maat zeker af op de borstomtrek, en laat de tailleomtrek voor wat het is.) Omdat het om een communiekleedje ging, deed ik wat elke rechtgeaarde moeder-naaister zou doen, ik naaide gewoon een nieuw bovenlijfje. Achteraf bekeken ben ik héél blij dat ik dat deed, al had een testkleedje ook geen slecht plan geweest ;).

Ik gebruikte 2 panelen, omdat ik de bloemen zowel op voorkant als op achterkant wilde doen terugkeren. Anders was 1 paneel en 50 cm bijhorende unistof ook voldoende geweest.

Voor de fotoshoot amuseerden we ons met bellen, honeycombs en veertjes. Communiekaartjes, ook al check! Speekmedaille voor deze deadline-madam.