Bloesje in see you at six

Negen maanden, een hele zwangerschap dus, zo lang heeft deze UFO geknipt en al in mijn kast gelegen. Over uitstel gesproken. En waarom? Geen idee, gewoon, omdat het kan zeker.

Nochtans is haar voorgangster één van mijn meest gedragen kledingstukken. Ik heb helemaal fan van de zachtheid en de kreukel die double gauze wel mag hebben. Bye bye zorgvuldig strijkwerk. 

Voor het tweede exemplaar greep ik - eindelijk- naar mijn gekoesterd lapje viscose van See you at six. Kan iemand mij vertellen waarom ik daar niet een pak meer van kocht toen het nog kon? Zó zalig, die kwaliteit, weinig kreukel, soepele val. Maar ja, in een poging niet te hard met de kudde mee te huppelen heb ik een nieuw stofkoopbeleid. Als ik een nieuw stofje zie passeren, dan probeer ik mezelf eerst te overtuigen dat ik het niet nodig heb. En pas als ik na een aantal weken nog steeds droom van een stofje ga ik over tot aankoop*. Helaas ben je soms dan ook rijkelijk te laat.

Anyway, het bloesje kwam er dus, en dat is wat telt. Het patroon recycleerde ik van de vorige versie: een stolpplooitje achteraan, omgeplooide mouwbiezen, een borstzakje en een afgeronde zoom, meer heeft het niet om het lijf.

Zo simpel, en nu al zo geliefd. 

Ik haalde mijn beste modellenmoves boven - die uiteraard helemaal niks voorstellen. Ieder zijn ding. Maar de omgeving** maakt veel goed, toch?

* Dat is toch de theorie. In de praktijk durft het weleens anders uit te pakken. Als in: hebben, nu. Maar dat is enkel wanneer ik een rotdag of net een topdag achter de rug heb, mijn hormonen opspelen, ik op streng dieet sta of een pre- of post menstruele week achter de kiezen heb. 

** Foto's genomen in de Inslag in Brasschaat, de bloemenwei dook plots op uit het niets. Heerlijke ontdekking!