Stelt u zich volgende scenario even voor: het is herfst, de blaadjes vallen van de bomen, de wind wakkert aan en u bent met uw kroost op pad. De kinderen stevig ingeduffeld in hun prachtige mantels. Plotseling wordt het donker en er valt een eerste druppel. Het begint steeds harder te regenen en de mantel van uw kind heeft geen kap. Niet erg denkt u terwijl u uw kinderen aanmaant hun muts (die ze voorbeeldig en al altijd bij zich hebben) op te zetten. Wat? In school blijven liggen? Niet erg denkt u, u bent de voorzienigheid zelve en heeft voor dit soort omstandigheden altijd een afneembare kap (of twee, of drie) in uw ruime handbagage zitten, toch? Wel, dan is hier een bekentenis, ik niet.

Ja, ik vind ze prachtig die manteltjes zonder kap, maar nee, ik vind ze niet praktisch. Jammer toch, als je al die tijd en moeite in een prachtig zelfgemaakt jasje steekt, dat dan wegens niet praktisch te vaak aan de kapstok blijft hangen? Voor mij is een winterjas zonder kap een no-go. En uit angst voor bovenstaand scenario heeft eentje met vaste kap nog een streepje voor op eentje met een afneembare.

Dus maakte ik voor Jolien een jas, een Jackie, mét kap. Voor de afmetingen van de kap baseerde ik mij op de kap van Lars, die net op de avond dat ik er aan begon - van timing gesproken - door Mamasha (gratis dan nog wel) ter beschikking werd gesteld. Ik paste de kap wel wat aan zodat ze in plaats van de voorziene kraag in de jas vastgestikt kon worden (ik voegde onderaan wat centimeters toe, maar de halslijn zelf werd een flink stuk korter), maar als vertrekpunt kon dat tellen.

Over het jasje zelf kan ik kort zijn. Dit moet zowat het maaksel zijn waarover ik het meest tevreden ben, ooit. Soms ziet het er in het echt, net zo uit als in je hoofd. En heel héél soms, overtreft de realiteit dat beeld. Dit is er zo eentje (dus, ik waarschuw u alvast, er volgt een ware beeldenstorm).  

De buitenstof kocht ik via het facebookgroepje '(s)Toffe Deals' ergens voor de zomer nog. Voor de voering had ik al een tijdlang okergeel in mijn hoofd, en ik had zelfs al een stofje klaarliggen. Tot ik vorige week dit kleedje zag voorbij komen, en plotseling zag ik het helemaal voor mij. Het goudachtige zebrastofje (Golden Zebra Mini van Timeless Treasures) vond ik terug bij Ella en Basiel, net als de houten knopen. Een streepje nepbont aan de kap (De Stoffenstraat) geeft net dat tikkeltje extra 'coziness', vind ik (en dat vond blijkbaar ook zij bij haar prachtige Ole)

Voor het achterflapje gebruikte ik de 'fake'- (ok, en luie) paspel methode. Ik knipte het bovenste deel uit de buitenstof, het achterste deel uit de voeringstof die ik wel pakweg 1,5 cm hoger maakte. U legt buitenstof op voeringstof met de goede kanten op elkaar en stikt beide lange kanten aan elkaar. Na het keren strijk je het flapje zo uit dat er aan beide kanten evenveel voeringstof komt piepen. Omdat de buitenstof redelijk dik is, kan de naadwaarde prima dienst doen als 'vulsel' voor de 'paspel'. U stikt het flapje daarvoor nog eens even door op de stiklijn (en doet dit best iets secuurder dan dat ik het deed - als je de foto vergroot zie je wat ik bedoel).

Om helemaal winterproof te zijn, maakte ik een bijpassende cirkelsjaal. Daarvoor deed de zwart-witte zebrastof van Michael Miller (Pieke Wieke) waar ik als een blok voor viel, zijn intrede. In de twee versies dan nog wel. Eén stofbreedte (van 1,10 m) leek me net iets te krap om de sjaal comfortabel 2 maal om het hoofd van een vijfjarige te draaien, dus zette ik er een stukje tussen in de omgekeerde kleuren. Als binnenkant gebruikte ik de verkeerde kant van een okerkleurige joggingstof (Stoffenstraat). Die binnenkant heeft een fleece-achtig uiterlijk, is net zo zacht en hopelijk een pak minder statisch (denk nu niet dat ik die stof met dit plan kocht, het was een toevallige ingeving, nog een puzzelstukje dat op zijn plaats viel).

En toen die prachtig zebrastof mij, nadat ik er een ministukje uit knipte, lag aan te staren, besloot ik er meteen maar verder de schaar in te zetten. En zo maakte ik een super simpel rimpelrokje-op-elastiek. 

Op model ziet dat er zo uit.

Laat de regen maar komen!

Ja, zo ben ik dan é. Eerst anderen opstoken om mee te doen met de Kids Clothes Week, en er dan zelf tussenuit muizen. Met 4 dagen naaimachineloos aan zee vertoeven, liet ik deze KCW maar voor wat het was. Ondertussen ben ik bijgelezen en barst mijn hoofd van de nieuwe ideeën! Dank je wel allemaal!

Op de kniptafel voor we naar de zee vertrokken: stof voor een lentejas voor de oudste (een Jackie, finally!). Ik maakte een voorselectie op de website van de Stoffenkamer waarbij ik stevig twijfelde over de bloemengabardine, wegens drukke print, en dat voor een jas - en liet vervolgens het kind zelf kiezen. Zij had maar één blik nodig. 

Het is een "either you love it or you hate it"-jasje geworden. Jolien valt gelukkig in de eerste categorie. En ik eigenlijk ook. En ja, het kind zal het mij later wellicht kwalijk nemen dat ik haar zo de straat op stuurde. Maar ach, zal ze dat niet zowieso?

Bij Elegance and Elephants zag ik deze week geheel toevallig deze post verschijnen. Misschien moet ik deze maar insturen.