En toch, als je iets vaak genoeg ziet, in de juiste setting wel te verstaan, dan went dat wel. Sterker nog, dan ga ik het vaak ook gewoon echt mooi vinden. Dus toen ik dit bijzondere katoentje ontdekte bij De Stoffenkamer kreeg ik visioenen van gemarmerde kleedjes. Ik klikte en kocht. Dat manlief de wenkbrauwen fronste bij de stof is bijzaak, weet hij veel van hot en trendy ;).

Bij dat visioen hoorden ook ruffles. Al even hot en trendy. Ook daaraan moest ik even wennen, maar inmiddels vind ik juist gedoseerde frullen helemaal OK.

 lieflijk ...

frullerig ...

met oog voor detail ...

 verkocht!

Een week of 2 geleden stonden we gezellig wat te keuvelen in het Gentse, ter ere van de opening van de nieuwe winkel van de Stoffenkamer. We, dat waren onder andere Katrien aka Kaatjenaaisels en An aka Straightgrain - ik keuvelde nog met een boel andere inspirerende dames, daar niet van, maar dat heeft nu weinig belang voor mijn punt. 

Gezellig dus, tot Katrien mij er fijntjes op wees dat ik ergens op het wereldwijde web had verkondigd dat ik de volgende keer écht eens gewoon het patroon zou volgen, en hoe het daar nu mee zat. Tja, bekentenis, als ik dingen verkondig dan is dat gewoonlijk meer bladvulling dan dat het de bedoeling is dat dat later tegen mij gebruikt kan worden maar kom: ik had echt oprecht de beste bedoelingen deze keer, echt!

Jolien, het kind is ondertussen alweer 8 en kreeg ergens in de lente een fikse groeispurt, heeft werkelijk niet gelogen geen enkel kleedje meer in haar kast met een zedelijke lengte. Dus kleedjes werden er maanden geleden al beloofd, en belofte maakt schuld.

Toen Feliz (het nieuwste patroon van Straight Grain) het levenslicht zag, sloot ik haar meteen in mijn hart. Tof model, veel opties, ruffles allerhande, enfin, veel waar voor je geld! Met mijn kleedjesvoornemen stond een Feliz-kleedje hoog op mijn prioriteitenlijst. Als u zich inmiddels, als echte kenner, afvraagt waarom dat kleedje op de foto, op de klokmouwen na, nu niet meteen veel weg heeft van Feliz, lees dan vooral verder.

Ik maakte enkele kapitale fouten. 

Nummer 1: Ik pikte een soepele én gladde donkerblauwe gridstof uit mijn kast (gekocht bij Olive). Daar is op zich niks mis mee, ware het niet dat gridstof geen tikkeltje vergevingsgezind is voor kleine 'afwijkingen'*. Afwijkingen? Tja ... oorspronkelijk wilde ik voeren in dezelfde stof, en voor dat voeringdeel keek ik niet heel nauw naar de grid op de stof. Toen ik uiteindelijk besloot toch te voeren met een lichte jeans had ik plots 2 voorpanden uit de gridstof, ééntje mooi recht van draad, eentje ietsie minder mooi recht van draad. Alleen vergat ik dat ergens in een nachtelijk uur en pikte er op goed geluk ééntje uit om mee verder te werken. Het verkeerde uiteraard, wat ik pas doorhad toen het ding klaar lag voor een eerste pasbeurt.

*Dat er niks vergevingsgezind aan is zie je ook aan de tailleband op de rug. Ik wijt dit aan glad en glibberig want ik lette deze keer zeer erg op de positie van de stof.

Nummer 2: Ik negeerde bij het tekenen en knippen heel flink een stemmetje in mijn hoofd dat zei: pas op, het kind is 8 en dus is een hoog schattigheidsgehalte niet meteen het streefdoel. Bleek bij die eerste pasbeurt (waarvan de maat overigens pérfect zat) dat de verhoogde taille in combinatie met het kleedjesplan toch net iets te schattig was. Op de één of andere manier werkt dat niet meer zo voor mijn 8-jarige. Verkorten tot een pittig topje, of het onderdeel recupereren voor een rokje was de simpele oplossing geweest, maar het kind  wilde kleedjes, remember - en dat zal mama geweten hebben, de traantjes die blonken in de ogen mag je er zelf bij bedenken.
Bijna had ik geheel en al in de vuilbak gekieperd, al betwijfel ik of dat de goedkeuring van dochterlief had kunnen wegdragen. Maar de pitbull in mij kwam bovendrijven en ik zocht hardnekkig naar een patroon waarbij ik de klokmouwen toch nog zou kunnen incorporeren. Die lagen immers gemaakt klaar, gerolzoomd en al. Ik bladerde door wat boekjes in de kast en in de Knippie 1/2017 zag ik een kleedje  (jurk 11) waarmee ik klokmouwen wel zag matchen. 

Alle overbodige patroondelen werden geskipt en het bovenpand van Feliz hertekende ik zodat het zou aansluiten bij dit kleedje. Ik sukkelde nog serieus op de biaisafwerking bovenaan. Ik denk niet dat ik dat al eerder deed in combinatie met een blinde rits, en als je u dan moet beroepen op de oh zo uitgebreide uitleg in de Knippie, dan weet je dat je in bent voor een uurtje of twee trial en error.
Maar kom, al bij al: operatie red het kleedje geslaagd. Ben ik helemaal tevreden? Nee, ik zie teveel afwijkende grids op de achterkant. Volgde ik het patroon op de letter? Euuuuuh, oeps, noch Feliz noch Knippie hadden die eer. Sorry Katrien!

Ben ik verliefd op mijn meisje in dat kleedje? Ja, kei hard!