Voor de zomervakantie maakte ik nog snel een tablethoes naar een gekend recept (Meneer-de-directeur uit Zo Geknipt!2) -  even tussendoor, ik hou niet zo van grootspraak, en ik ben ook echt geen snelle naaister, dus als ik zeg snel, dan bedoel ik ook snel. Een pak sneller in alle geval dan dat het geblogd geraakte. Meneer de directeur uit kurkleer regeert tegenwoordig samen met mevrouw de directrice uit kunstleer.

Het nieuwe metallic kunstleer was net geleverd, en lag wat naar mij te lonken. Ik 'moest' er nog mee aan de slag alvorens er even tussenuit te knijpen. Pas op, ik doe dat niet voor mij é, maar als testcase voor de k-bas klant #geendank ;).
Ik koos voor een combinatie van donkerblauw en koperen kunstleer, en stikte de twee sierlijnen met twee kleuren garen die allebei dicht aanleunen bij koper. Het verschil is klein en op foto amper zichtbaar, maar het geeft een leuke schakering.
Het koper paste bovendien wonderwel bij de prachtige signatuurstof die Olu van Manelprints voor K-Bas ontwierp. Manelprints staat voor SLOw design (social - low impact - original) en is met haar focus op duurzaamheid een evidente keuze toen we nadachten over een herkenbare k-bas stof die we kunnen gebruiken voor voorbeeldtassen, DIY-kits en andere wilde plannen. Die plannen die zijn er nog, maar ze staan even niet zo op de voorgrond.
Olu kweet zich uitstekend van haar taak, zeg nu zelf. Ze ging aan de slag met lijnen en driehoeken en kwam zo tot een aantal geweldige grafische prints waar we er enkele van weerhielden. Testen met verschillende soorten stoffen bracht ons tot een digitale print op een keperkatoen en een satijnkatoen (die komt later ook nog wel eens aan bod).
De stylus pen zocht ook nog een plekje, en daarvoor voorzag ik een reepje (glitter-)elastiek in de zijnaad. Handig toch?
Uit de vorige keer leerde ik dat het flapje met velcro gerust iets hoger mocht zijn en dus voegde in 0,5 cm toe aan de hoogte. In plaats van een sluiting met velcro plakte ik deze keer een paar dunne, sterke magneten tussen voering en buitenstof. Zo sluit de hoes 'onzichtbaar'. Een perfecte oplossing vind ik dit nog niet, want 2 lagen stevig kunstleer verminderen de aantrekkingskracht aanzienlijk. Ja het blijft dicht, maar je hebt duidelijk geen superkrachten nodig om aan je tablet te kunnen.
Maar ben ik blij met deze tablethoes? Wees maar zeker! Werken-in-k-bas-stijl noemen ze dat ;).

Nadat de meisjes voorzien werden van feestkleedjes, werd het dringend - als in dringend - tijd om werk te maken van de cadeautjes. Schoonmama en -zus kregen een zelfgemaakte toilettas, en een feestelijke cirkelsjaal (nadat er niet-zo-subtiele hints mijn richting uitkwamen bij het zien van onze exemplaren).

Buitenstof links: Triangularity Stardust, Art Gallery (Ella en Basiel) Buitenstof rechts: Pretty Potent Echinacea, Free Spirit (Babarum) Contraststoffen: koraalkleurige jeans, rechtse en averechtste kant, zwart kunstleer (Bellelien), effen mint: Veritas

Recept van dienst: het Tipsy Tasje uit Zo geknipt 2. Aanvankelijk, laat ons eerlijk zijn, dacht ik dat dat tasje daar niet echt op zijn plaats stond, daar in de tweede helft van dat in moelijkheidsgraad oplopende naaiboek. Ik zou dat eens gauw in elkaar steken - mits kleine binnenweg door de paspel te skippen, in tweevoud. Jahaa, mis-poes! Het staat daar terecht. Helemaal op zijn plaats.

Een zakje zonder paspel,  met contrasterende stukjes in kunstleer die je niet echt kan uitstrijken, dat bleek geen gezicht. Dus eindigde ik, met de eindmeet in zicht (dacht ik toen nog optimistisch), al tornend. Toen die klus geklaard werd, moest de grootste uitdaging nog komen. Die binnenafwerking met biais. Dat had ik kunnen weten als ik aandachtiger haar en haar blogpost bestudeerd had.

Biais en ik, moet u weten, wij zijn geen beste vriendjes. Als het mooi rechtdoor gaat, ok, en lichte bochten, ça va nog. Maar dit soort gedraai en gekeer, tegen de tijd? Dan begint Biais steeds weer tegen te stribbelen, contrair te doen, hautain zelfs. Dan laat ik Biais beter gerust, weet ik nu. 't is dat ik geen draad had in de kleur van de voering - én geen tijd om nog naar de winkel te lopen - of ik had Mamasha gewoon gevolgd in haar voorbeeld om af te werken met een kleine zigzag. Werkelijk, dat had er nog een pak beter uitgezien dan hoe het er uiteindelijk uitzag. Gelukkig is dat langs de binnenkant. En ben ik zelf mijn meest kritische publiek.