Ik weet niet wat u zou doen als één van uw favoriete webshops haar allereerste kaarsje uitblaast en u daarbij uitnodigt op haar virtuele feestje? Ik dacht alvast geen twee keer na en zei volmondig ja. Petite Couture, dat is een stoffenwebshop met hoofdletter S: de S van Stijlvol, Sympathiek en SuperService.

Een stofje uitkiezen om iets mee te maken is dan ook geen sinecure want ze schreeuwen allemaal om  ter hardst om verwerkt te worden - al geef ik grif toe dat het een louter luxeprobleem betreft. Na veel wikken en wegen besloot ik in zee te gaan met de klassieker der klassiekers, de wol in pied de poule. Het is te zeggen, het is een klassieke print, maar verder wel een speciaal stofje, wol, met een beetje stretch, dik maar toch heel licht. Een beetje zoals fleece. Een uitgesproken jasjesstof, vind ik. Bij de klassieke print wilde ik een fel accentkleurtje voor dat tikkeltje extra pit. 

Na het hobbelig parcours met de Kids On Tour Study Hall Jacket, besloot ik het runner-up patroon, de Imagine Jacket van Pattern Anthology, een kans te geven.  De contrasterende schouderdetails liet ik achterwege. 

De maatvoering is een pak beter als die van de Study Hall Jacket. Niks te ruim, maar ook niet overdreven klein. Ik knipte de 4 jaar voor mijn 4,5 jarige maar voegde aan mouwen en zoom nog wel een 2-tal extra centimeters toe. En waarschijnlijk had ik breedtegewijs beter gewoon de 5 jaar overgenomen. Ach, we leren met vallen en opstaan.

De paspelzakken, hoewel zeker niet onoverkomelijk, waren in de dikke meegevende wol de grootste uitdaging. Wat ik leuk vind is dat de fuchsia voering af en toe komt piepen. Subtiel, maar toch aanwezig.

De mouw bestaat uit drie delen, dat was een eerste keer voor mij, en, hoewel ze niet té smal zijn, zijn ze wel aan de smalle kant. De dikte van de pied de poule zit daar wellicht ook voor iets tussen maar voeren met fleece, wat initieel de bedoeling was, was geen optie. Het werd dus geen winterproof jasje maar een tussenseizoensversie. 

Als het nog niet duidelijk moest zijn, wij vinden dit jasje de max!

Maar wat wij nog meer de max vinden is dat ik ter ere van die eerste verjaardag voor jullie 12 stofjes uit de webshop mocht selecteren waar u deze week 10% korting op krijgt. Hopelijk vindt u er iets tussen dat u wel kan bekoren? Klik snel door om ze te ontdekken!

Happy happy birthday Petite Couture!

Er volgt vandaag alweer een blogpost in het Engels. En dat heeft zo zijn redenen. Jenya nodigde me enkele weken geleden uit om deel te nemen aan een 'sewing series' die zij samen met partner-in-crime Renee organiseert. Twee sympathieke Australische blogmadammen met een grotendeels Engelstalig publiek en mijn bescheiden nederlandstalige blog. Tja, wij Vlamingen passen ons taalsgewijs dan maar aan, nietwaar :) Ben je niet zo beslagen in het Engels - nu ja, mijn Engels with some serious hair on it - gewoon doorscrollen naar de fotootjes ;).

So over to English!

And there can be no swimming class without a proper swimming bag, right? I made Jolien a simple drawstring bag, but I used an old shower curtain for the inside. And since we were in the racoon theme anyway...

Stelt u zich volgende scenario even voor: het is herfst, de blaadjes vallen van de bomen, de wind wakkert aan en u bent met uw kroost op pad. De kinderen stevig ingeduffeld in hun prachtige mantels. Plotseling wordt het donker en er valt een eerste druppel. Het begint steeds harder te regenen en de mantel van uw kind heeft geen kap. Niet erg denkt u terwijl u uw kinderen aanmaant hun muts (die ze voorbeeldig en al altijd bij zich hebben) op te zetten. Wat? In school blijven liggen? Niet erg denkt u, u bent de voorzienigheid zelve en heeft voor dit soort omstandigheden altijd een afneembare kap (of twee, of drie) in uw ruime handbagage zitten, toch? Wel, dan is hier een bekentenis, ik niet.

Ja, ik vind ze prachtig die manteltjes zonder kap, maar nee, ik vind ze niet praktisch. Jammer toch, als je al die tijd en moeite in een prachtig zelfgemaakt jasje steekt, dat dan wegens niet praktisch te vaak aan de kapstok blijft hangen? Voor mij is een winterjas zonder kap een no-go. En uit angst voor bovenstaand scenario heeft eentje met vaste kap nog een streepje voor op eentje met een afneembare.

Dus maakte ik voor Jolien een jas, een Jackie, mét kap. Voor de afmetingen van de kap baseerde ik mij op de kap van Lars, die net op de avond dat ik er aan begon - van timing gesproken - door Mamasha (gratis dan nog wel) ter beschikking werd gesteld. Ik paste de kap wel wat aan zodat ze in plaats van de voorziene kraag in de jas vastgestikt kon worden (ik voegde onderaan wat centimeters toe, maar de halslijn zelf werd een flink stuk korter), maar als vertrekpunt kon dat tellen.

Over het jasje zelf kan ik kort zijn. Dit moet zowat het maaksel zijn waarover ik het meest tevreden ben, ooit. Soms ziet het er in het echt, net zo uit als in je hoofd. En heel héél soms, overtreft de realiteit dat beeld. Dit is er zo eentje (dus, ik waarschuw u alvast, er volgt een ware beeldenstorm).  

De buitenstof kocht ik via het facebookgroepje '(s)Toffe Deals' ergens voor de zomer nog. Voor de voering had ik al een tijdlang okergeel in mijn hoofd, en ik had zelfs al een stofje klaarliggen. Tot ik vorige week dit kleedje zag voorbij komen, en plotseling zag ik het helemaal voor mij. Het goudachtige zebrastofje (Golden Zebra Mini van Timeless Treasures) vond ik terug bij Ella en Basiel, net als de houten knopen. Een streepje nepbont aan de kap (De Stoffenstraat) geeft net dat tikkeltje extra 'coziness', vind ik (en dat vond blijkbaar ook zij bij haar prachtige Ole)

Voor het achterflapje gebruikte ik de 'fake'- (ok, en luie) paspel methode. Ik knipte het bovenste deel uit de buitenstof, het achterste deel uit de voeringstof die ik wel pakweg 1,5 cm hoger maakte. U legt buitenstof op voeringstof met de goede kanten op elkaar en stikt beide lange kanten aan elkaar. Na het keren strijk je het flapje zo uit dat er aan beide kanten evenveel voeringstof komt piepen. Omdat de buitenstof redelijk dik is, kan de naadwaarde prima dienst doen als 'vulsel' voor de 'paspel'. U stikt het flapje daarvoor nog eens even door op de stiklijn (en doet dit best iets secuurder dan dat ik het deed - als je de foto vergroot zie je wat ik bedoel).

Om helemaal winterproof te zijn, maakte ik een bijpassende cirkelsjaal. Daarvoor deed de zwart-witte zebrastof van Michael Miller (Pieke Wieke) waar ik als een blok voor viel, zijn intrede. In de twee versies dan nog wel. Eén stofbreedte (van 1,10 m) leek me net iets te krap om de sjaal comfortabel 2 maal om het hoofd van een vijfjarige te draaien, dus zette ik er een stukje tussen in de omgekeerde kleuren. Als binnenkant gebruikte ik de verkeerde kant van een okerkleurige joggingstof (Stoffenstraat). Die binnenkant heeft een fleece-achtig uiterlijk, is net zo zacht en hopelijk een pak minder statisch (denk nu niet dat ik die stof met dit plan kocht, het was een toevallige ingeving, nog een puzzelstukje dat op zijn plaats viel).

En toen die prachtig zebrastof mij, nadat ik er een ministukje uit knipte, lag aan te staren, besloot ik er meteen maar verder de schaar in te zetten. En zo maakte ik een super simpel rimpelrokje-op-elastiek. 

Op model ziet dat er zo uit.

Laat de regen maar komen!