Het lijkt misschien niet zo, maar ik doe echt verwoede pogingen het aantal foto's in een post tot 10 te beperken. Soms slaag ik daar beter in dan anders. Vandaag is een anders. En echt lieve mensen, ik probeerde! Maar met zo'n prachtige stof is dat gewoon een onmogelijke opdracht.

Die stof dat is er eentje met een print van de Melkbrigade, sierlijke zwanen in heldere kleuren, dat kan al niet missen. Hier kregen we al een voorproefje, ooit. Het water liep mij toen al in de mond maar de stof was niet te koop.  Maar dan, kort geleden kwam het heuglijke nieuws, Bambiblauw nam de print over, hoera! En daar bij Bambiblauw denken ze verder dan hun neus lang is, want ze brengen de stof niet enkel met de grote zwanen op de markt, maar besloten de print ook op 50% te drukken. Dat vergroot natuurlijk exponentieel de kanten die je ermee uit kan voor het kleine grut. En ik mocht die kleinere print al eens testen - lucky me!

Toen ik de stof in handen kreeg heb ik ze eerst een week lang laten liggen, op een goed zichtbare plaats. De elegante print, de intense kleuren en de lichte glans door de satijnbinding; pure eye candy. En dat niet alleen, elke keer als ik er langs kwam kon ik het niet laten er even over te aaien want ze is ook zijdezacht. Heeft u dat ook soms met stofjes? Of is dat een kleine neurotische trek van mij?  Van knipangst heb ik al sinds mijn begindagen als naaister niet veel last meer, maar bij deze stak ze hevig de kop op. Wat als ik de stof zou verprutsen? 

Maar ik zette mij eroverheen en knipte een kleedje. Ja, nóg een kleedje. Mijn dochters hebben genoeg kleedjes in de kast hangen, en dus probeer ik regelmatig aan te vullen met andere kledingstukken, maar deze stof ademt gewoon 'kleedje' uit, waar of niet? Eentje worden met weinig tierlantijntjes want dat heeft de stof namelijk niet nodig. 

Alle mogelijke modellen passeerden de revue om uiteindelijk uit te komen bij de 'Candy Cane' uit Homemade Mini Couture (niet in het minst terug onder mijn aandacht gebracht door deze prachtige versie). Geen rits of andersoortige sluiting om de print te breken, met een leuke halsuitsnijding én strikken op de schouders. Ik twijfelde nog wat om er een haltersluiting van te maken, omwille van het praktische aspect - strikken op de schouders en dan een vestje erover als het frisser wordt, mmm - maar de dochter besliste voor mij. 'Maar mama, dan kan ik de strikken zelf óók zien'. (Voor zo'n argumenten ben ik wel vatbaar)

En dat praktische bleek uiteindelijk wel mee te vallen. 

Na mijn vorige minder prettige ervaring (eufemisme - het mag een wonder heten dat het boek nog niet op de brandstapel belandde) met die Homemade Mini Couture deed ik extra grondige research. Ik schuimde het internet af en tuurde zowat naar elke foto van elke geblogde Candy Cane waarna ik besloot dat het lijfje toch echt te breed viel. Een beetje meer speling is natuurlijk nodig, omdat er geen rits in zit, maar het moet ook weer niet afzakken. Ik mat na op patroon en besloot mijn kansen te wagen met breedtemaat 4 jaar en lengtemaat 6 jaar voor mijn bijna gemiddelde 6-jarige. Het had wat mij betreft nog een 7 jaar mogen zijn in de lengte (want uiteindelijk stikte ik het lijfje aan de rok met slechts 0,5cm naadwaarde, om daar toch iets van lengte te winnen), maar de breedte is perfect.

De voeringsstof die ook piept aan de strikken is er eentje van Timeless Treasures, uit de restjesvoorraad. Voor de halsuitsnijding werkte ik af met witte zigzagband, dat steekt zo mooi af tegen een bruin(end) velletje. 

Eerlijk is eerlijk, toen Marte vroeg om deel te nemen aan haar Nina (broek)rok blogtoer heb ik getwijfeld, serieus getwijfeld. Nochtans testte ik al eerder de basis A-lijn rok, en die werd goed bevonden, dus daar lag het niet aan. Het was gewoon, ja, u weet wel, een broekrok.

Ik moet zeggen, ik heb zelf niet in het minste traumatische herinneringen aan het moeten dragen van een broekrok in mijn kinderjaren, integendeel. Als kwajongen in hart en nieren droeg ik niet liever. De luchtigheid van een rok, met de bewegingsvrijheid van een broek, ideaal ravotmateriaal en van styling of esthetiek lag ik al helemaal niet wakker - noch mijn moeder trouwens, helaas soms. Maar 25 jaar later moet ik toch erkennen dat ik iets gevoeliger ben geworden voor dat soort overwegingen.

Dus toen ik het idee van een broekrok aan een aantal mensen voorlegde waren er allerlei soorten reacties gaande van negatief (o.a. van die mensen die wél een trauma opliepen in hun jeugd) tot eerder gereserveerd en afwachtend, maar geen één wiens oogjes meteen begonnen te blinken. Pro-broekrok-vrouwen zijn blijkbaar een zeldzaamheid dus toen al wist ik, dit wordt een serieuze uitdaging. En toch zei ik ja.

To be completely honest, when Marte asked me to take part in her Nina skirt/culottes patterntour I hesitated. Even though I was in her tester pool for the basic a-line skirt, and I found it to fit perfectly, I still hesitated. Because, well, you know, we are talking culottes.

Unlike some of my friends, I don't have any childhood trauma's when it comes to having to wear culottes. On the contrary, I loved culottes, because they gave me the freedom to move as well as the airiness of a skirt. Fashion nor aesthetics were really any of my concerns, nor my mothers for that matter, allas sometimes. But now, 25 years later, I seem to have grown more sensitive to such matters.

So when I confronted some of my friends with the idea to sew up a pair of culottes, their reacted in all sorts of ways, ranging from pure negative (some of those people were actually traumatised in their youth ;)) to reserved or neutral, but none of them had little twinkles in their eyes of pleasurable anticipation. At that point I realised that sewing up a pair of culottes that would make them change their minds would be a challenge. And still I said yes.

Want was er nu het ergste dat er kon gebeuren? Dat ik een exemplaar maakte dat enkel geschikt was om onkruid te wieden in de tuin (puur hypothetisch, remember, want daar doe ik niet aan)? En dat ik mezelf onderweg eventjes heel belachelijk maakte op 'tinternet'? Ach ja, deze blog is mijn klein plekje op het web, daar doe ik op wat ik wil, en geen kat die daar morgen nog van wakker ligt, toch? En ik bedacht mij ook nog dat het tegenwoordig helemaal 'in' is om in pyjamabroek (mijn woord voor al die sunny pants, ofte, losse broeken met drukke prints) op straat te komen met als excuus dat ze toch zó heerlijk zitten. Awel, u heeft gelijk, ik testte het ook al uit, maar ik geef u op een blaadje dat we daar binnen 10 jaar een minstens even grove stijlflater inzien, als dat we nu zien in de broekrok van de jaren '80-'90. Om maar te zeggen, alles is relatief.

Ik zei dus ja, en weet u, ik heb daar nog geen moment spijt van gehad!

Ik hou wel van een uitdaging. Het pusht de creatieve grenzen. Ik dacht nog nooit zó lang na over 'de look'. Over welke kant ik juist op wilde. Want voor je het weet verzeil je in de stoffige kelder van de die-hard feministen uit de jaren '60, of in het circus. Ik wilde géén broekrok die eruit ziet als een rok, maar eentje met een eigen imago. Inspiratie vond ik in de lookbooks van enkele trendy merken en winkelketens. Want ja, lieve mensen, culottes maken een comeback, hou u vast! Mijn zus, fotografe en styliste van dienst deed een flinke duit in het zakje. Heerlijk om zo samen over een 'project' te brainstormen en elkaar te begrijpen met weinig woorden - dank je Ellen!

Ik koos voor een minimalistische, 'comfy chique' versie. De stof is een zwarte piqué van bij Liesellove , wat mij betreft een ideale stof qua gewicht en uitzicht voor dit project. De broekrok werkte ik af met steekzakken, afgebiesd met nepleer.

Because really, what was the worst thing that could happen? That I'd end up with a pair only fit to work in the garden? And that meanwhile, I would make a bit of a fool out of myself on this blog? No one will really give a s* tomorrow, will they? So I said yes, and I do not regret it at all!

I do like a challenge, once in a while because it pushes your creative boundaries. I never have given 'the look' I was after so much thought as I did now. just because the total package for me was the key for not ending up with culottes straight from the die-hard feminists in the '60 's, or the circus. I found inspiration in the lookbooks of several designers and trendy shops. Yes, that's right, culottes are making a comeback, mark my words! My sister was my assistent-styliste and photographer, and we had so much fun brainstorming on this project!

I've chosen to make a minimalistic, comfy chic version. The fabric is a lovely black piqué, which in my opinion has the ideal weight and look for this project. I added diagonal pockets to the culottes, which I finished with faux leather biais binding.

En ik voegde, net zoals anderen voor mij, riemlusjes toe. Want zoals elke peer weet (of zou moeten weten), een riempje in de taille leidt de aandacht af van de verhoudingsgewijs brede heupen en zware bovenbenen. De broekrok wilde ik bewust hóóg in de taille, dus ik deed nog een halve cm bij de tailleband.

Just like others, I also added belt loops. Because as every pear shaped woman knows (or should know), a small belt in the waist distracts the attention from the relatively oversized hips and upper thighs. I heightened the waistband with 0.5 cm, because I really wanted it to sit very high in the waist. 

Nina is een A-lijn model, die normaal bedoeld is om net op of boven de knie te vallen, maar qua lengte zag ik het een pak langer, dus deed ik er nog 13 cm bij onderaan. Het idee was namelijk om de illusie te creëren van ellenlange benen. Om super uitlopende (clowns)pijpen te vermijden, tekende ik de zijnaden vanaf de heup minder schuin om zo bij de originele breedte 13 cm lager uit te komen. Qua maat gaf de maattabel een S aan, maar omdat ik de broekrok zo hoog wilde dragen versmalde ik uiteindelijk bovenaan tot bijna een XS (waar gaan we dat schrijven?). Mijn zus gaf de ultieme stylingtip door de ingestreken plooi voor- en achteraan.

Qua naaigemak, niks dan lof. Uitgebreide en duidelijke handleiding, zoals we van Compagnie M gewoon zijn. Het patroon voorziet ook in opties allerhande, dus wie graag 'all the way' gaat kan zijn hartje ophalen. En qua draagcomfort, daar kan ik uren lyrisch over doorgaan. Maar in plaats daarvan toon ik u gewoon massa's foto's. Mijn zus en ik draafden namelijk een beetje door en ik wisselde meermaals van kledij tijdens de fotoshoot - De titel van de blogpost had ook kunnen zijn: 1 broekrok, 4 looks.

Look 1: Nina gecombineerd met een 'cropped' Linden Sweatshirt van Grainline Studio. Niks dan lof ook over dat patroon! Ik hou wel van drie kwart mouwen en dus knipte ik ze van lengte ergens tussen view A en B in. De stof voor die sweater is van Nosh, helaas ondertussen uitverkocht want het is sweaterstof van een prachtkwaliteit. Nosh <3.

Zoals beloofd: Ishi, take 2! 

Nichtje Tess werd onlangs 3 jaar en verdiende nog eens nieuwe outfit. Het kind krijgt immers meestal de afdragertjes in tweede graad toegespeeld. Jolien krijgt de meeste nieuwe kleedjes,  dan mag Janne ze verder aan, en als ze dan nog heel én toonbaar zijn verhuizen ze naar Tess haar kast. Ik kom zelf uit een grote familie met een massa oudere nichtjes, en ik wéét hoe dat voelt, om op familiefeesten steevast onthaald te worden met een 'hé, dat was nog van mij' - 2 jaar na datum en tig trends verder uiteraard. Om soortgelijke jeugdtrauma's tot een minimum te beperken naai ik af en toe iets nieuw voor Tess, helemaal en alleen speciaal voor haar.

Met een vakantie aan zee in het vooruitzicht - en ok, ook wel een beetje de blogtour - bedacht ik mij dat een strandjurk, mét ruimte voor schelpen allerhande wel van pas zou komen. Enter de Ishi met zijn gróte zakken. Omdat alles staat of valt met de stofkeuze, laadde ik (nogmaals) héél mijn stoffenkast leeg, op zoek naar de perfecte stoffencombinatie. En ik denk dat ik daar beter in slaagde dan de vorige keer - al waren er ook laaiend enthousiaste commentaren op de vorige versie, dus zo erg zal het wel niet geweest zijn :). Free as a bird (Cloud9 bij Georgette), gecombineerd met een restje van hier en een effen geel katoentje voor de zakken. Blauwe lucht en een stralend zonnetje, wat wil een mens nog meer in zijn vakantie...

Die allereerste versie van Straight Grain, de versie waarop ik verliefd werd, dat was er eentje zonder mouwen. Eerste liefdes mag je niet verloochenen, en bovendien kan een luchtig strandkleedje prima zonder mouwen, dus liet ik deze weg en paste de mouwopening een beetje aan zodat die minder breed op de schouder valt. Om de armsopeningen mooi af te werken, voerde ik het kleedje tot net onder die openingen. (Die voering knipte ik trouwens heel onorthodox. Ik maakte het buitenkleedje, en legde het bovendeel op de voeringstof om in zijn geheel uit te knippen. Niet helemaal volgens regels van de kunst ongetwijfeld, maar kom, soms nemen we al eens een binnenweg)

Er kwam nog wat foefelare aan afwerking van de zakken te pas, want in mijn enthousiasme knipte ik deze enkele cm korter dan de buitenstof. Het is wat het is, en het was vooral al heel laat toen en ook heel kort tegen de verjaardagfeest-deadline, dus ik liet het niet te erg aan mijn hart komen - zo merkte ik trouwens ook nog een loshangend draadje op onderstaande foto op, oeps. - Ja, inzoomen is toegelaten ;).

Toen we afspraken om foto's te nemen, vroeg ik aan mijn schoonzus wat gele attributen mee te nemen, indien ze er had. En ze nam dat heel au sérieux, valt het op? ;) 

I 've sewn my litlle cousin an Ishi dress for her 3rd birthday. With a seaside holiday ahead, I thought the little girl would appreciate a dress with veeeery large pockets to collect all kinds of shells at the beach. The Ishi is sleeveless because, well, who needs sleeves when the temperature rises to 30° degrees celsius, right? (#wishfullthinking) 

The main fabric is the 'Free as a bird' from Cloud9 and I combined it with a geometric fabric from my stash that has exactly the same color. For the pockets, I chose a sunny yellow. To me the dress perfectly reflects what summer should look like ... sunny, and with a blue sky. Let's keep our fingers crossed! 

For the fotoshoor I asked my sister in law to bring some yellow props, if she had. Well... she took it very seriously, can you tell?

I'm so happy with the way this Ishi turned out! Thank you An, for this great pattern!

For more inspiration, have a look at the other blogtour participants!

VanAtotZetje | P'tits Monstres | Aamore | Flieg Federfrei | Neven Jansen | Lieveke en Zus | Feathers Flights | Brigitte Whatsup | Lily & Woody | Kaatjenaaisels | Our Chez Nous | Creative Needle and Threads | Sisko By Mieke | Conversas de Hermanas | My Minnie Mie | Bobby & Minouch | Bonnie and Lottie | Bellelien | Kid Approved | Les Jardins d'Elysse | S Is for Sewing | Groovy Baby and Mama | Made By Sara | C'est La Vie | Boomie Blogt | While She is Sleeping | Kelly Jade | Miestaflet | Glitter & Wit | La Folie Sewing Booth | A Jennuine Life | De Zusjes | Le Labo* d'Isa| Welcome to the Mouse House | Stannel | My Cozy Co | Morningstar Designs