Hier kondigde ik het al aan: het is deze week al dinosaurus wat de klok slaat ten klasse 2KA en 2KB. En daar hoort (natuurlijk!) een verkleedpartijtje bij. Special guests in de klas deze week: de papa's.

Alsof het zo moest zijn spotte ik een tijdje terug deze blogpost, wetende dat die staarten nog van pas gingen komen. En zo geschiedde: een rondje bandwerk leverde 4 dino-staarten op: 2 kleintjes voor de dochter en een vriendinnetjee, 2 grotere voor de papa's. Op mijn vraag naar het betere modellenwerk - met in het vooruitzicht eeuwige roem in blogland, ging de man des huizes niet in. Begrijpe wie begrijpe kan. Gelukkig zijn daar de immer enthousiaste kinderen (kind 4 wou niet meewerken, dus u ziet slechts 3 van de 4 staarten figureren).

Met gezonde nervositeit keek ik al weken uit naar - maar tegelijkertijd ook een klein groot tikkeltje op tegen (op mijnen alleen een hippe bar binnenstappen met als doel te netwerken, interessante praat te verkopen, tegelijkertijd trachtend mijne cool te bewaren. Totally out of my comfort zone) - dé blogameetup. Vestimentair was ik voorbereid, maar verder?

Maar goed, soms moet een mens al eens uit zijn comfort zone durven treden, nietwaar? Grenzen verleggen heet dat. Wat was het ergste dat er kon gebeuren? Dat de mensen die sympathiek leken virtueel, het in feite niet waren? In dat geval: schup afkuisen en huiswaarts keren. Maar laat mij u meteen al gerust stellen, niets was minder waar.

We werden ontvangen in de Wasbar op het Antwerpse Zuid - hippe keet waar je het nuttige aan het aangename kan koppelen - wasjes draaien én tegelijkertijd met vrienden een gezellig hapje eten of drankje nuttigen. Een mens zou bijna overwegen zijn wasmachine buiten te smijten. Gastvrouw van dienst was de immens charmante Soetmin (de vlotte pretentieloze toon van haar blog zet zij ook gewoon in real life verder - aanrader, die blog!). Met een naamstickertje op de borst, goodiebag in de handen en gewezen zijnd op de enorme berg overheerlijke bagels (thank you Jackie's bagelbar!) en cupcakes (Babycakes and rabbits) - alsof ik daarop gewezen diende te worden, voor dat soort lekkernijen heb ik, as you might suspect, een speciale radar - op dat moment trachtte ik uiteraard mijne cool nog te bewaren) begon de avond pas echt.

De avond vloog voorbij en ik maakte een (met de één al iets uitgebreide als met de ander) praatje met de vrouwen achter een aantal mij bekende blogs (o.a. met Gerlinde, Esther, Marte, Debora, Eva, Riet, Karen) maar ook mij onbekende bloggers (Marleen, Annick, Annelien, Karolien, Linske, Kristien, Lynn). Stuk voor stuk sympathieke madammen, en dat is nog geen klein beetje overdreven. Ik kocht ook een boek bij Lobke en haalde een besteld stofje uit de gloednieuwe webshop van Liesellove op. En natuurlijk was er gewoon tijd te weinig. Te weinig tijd om met iedereen een babbeltje te doen. Dus snel maar editie 2.0? Zonder scherven deze keer Soetmin?

En de vangst van de avond aka de inhoud van de goodiebags? Die wordt ten gepasten tijde nog ten tonele gevoerd!

PS: Ik val even door de mand, want een beetje ernstig blogger neemt natuurlijk van foto's om dit soort momenten te vereeuwigen. Oeps. Voor sfeerfoto's en een lijst van alle deelnemers: zie hier, en hier, en hier, en...

Ik schreef me een aantal weken geleden, nogal impulsief, in voor de eerste "big blogameetup" in Antwerpen vanavond. Gezellig concept, bagels en cupcakes à volonté, goodie bags. Alright, I'm in! Centjes mooi overgeschreven dus, no way back. En toen plotseling drong het tot mij door: oh nee, maar ik heb niks om aan te doen! (Daarbij even het feit negerende dat mijn kleerkast uiteraard wel uitpuilt)

Tot voor kort kon je de kleedjes in mijn kleerkast tellen op één hand. Wat zeg ik, op drie vingers. Ik ben namelijk een peer, een rasechte. Een verhoudingsgewijs groot uitgevallen derrière en een bescheiden boezem weet je wel. Weinig aan te doen. Confectiekleedjes passen mij dan ook zelden: bovenaan stof te veel, onderaan stof te weinig. Gelukkig zijn daar de naaimachine én de patronen van Sewaholic, op maat getekend van de peer. Lang leve Sewaholic!

De Cambie Dress stond al héél lang op de planning, maar met de blogameetup in het vooruitzicht kreeg het plan eindelijk vorm. Ik ben om eerlijk te zijn geen hele grote fan van de 'sweetheart neckline' in de originele versie, maar tijdens het surfen stootte ik eens op de versie met knopen vooraan. Yep, verkocht!

Stof: Celebration, Camelot Cottons, van bij de Stoffenkamer Patroon: Cambie dress, Sewaholic, aangepaste versie met knopen vooraan, volgens tutorial op Sew mama Sew

Dus bloggers die vanavond van de partij zijn. Hieraan herkent u mij! Oh ja, aan dat, of aan de snee boven mijn oog die de dokter net heeft gehecht. Alsof God mij wou straffen voor mijn ijdelheid.

Stof: Whiskers & tails, Robert Kaufman (Bambiblauw) Patroon: Stof voor durf-het-zelvers