Papegaaienrokje
zaterdag 9 mei 2015
Ze groeide uit dit rokje. Correctie, haar buik groeide uit dit rokje - het kind werd dan wel 4, van een in omvang-afnemende peuterbuik is anders nog niks te merken. Het rokje verhuisde dus naar nichtje Tess en als u mij al een beetje begint te kennen, weet u dat ik niet meer aanmoediging nodig heb om een nieuw simpel rimpelrokje te naaien.
Het papegaaienstofje komt van Veritas en schreeuwt zomer, ideaal stofje voor kleinere (of wat grotere) kindjes. De extra dikke rood-oranje paspel haalde ik bij Petit Pan.
Bij goldfish.be kocht ik een papegaaien-t-shirt van Lily Balou, lekker vrolijk, en lekker matchy matchy. Parrots are the new flamingo's. Zeg dat ik het gezegd heb.
Tropical beaches in een kleed
maandag 4 mei 2015
Sommige stofjes hebben gewoon die 'hebben hebben hebben' factor. Deze Wandering Lands van April Rhodes voor Art Gallery is er zo eentje. Vanaf dat Bellelien deze op instagram postte was ik verkocht. Mevrouw Bellelien zelf lijdt ongetwijfeld aan hetzelfde fenomeen want zij was wel héél snel met haar Wandering Lands Sunki.
Nochtans, het is geen alledaags stofje geschikt voor eender welk patroon, vind ik. De speciale print vind ik het mooist uitkomen door het contrast met een éénkleurig stofje en smeekt om een eenvoudige snit. Inspiratie daarvoor vond ik in deze prachtige jurk. Het is de Rollerskate Dress van Oliver+s. Nu ben ik geen gierige als het aankomt op het kopen van stof, noch op het investeren in patroontjes - mijn bankafschriften kunnen dat helaas getuigen. Maar 15,95 dollar voor een pdf-patroon, maat 0-4 jaar en nog eens 15,95 dollar voor de maten 5-12 jaar. Ik vind dat persoonlijk wat aan de dure kant, zeker omdat beide dochters nog in een andere maat vallen.
Dus redde ik mij met de patroontjes die al wel in de kast lagen. De Lotta Dress van Compagnie M werd opgesnord, want die heeft een bovenstukje met aangeknipte mouwtjes. De halsuitsnijding liet ik achterwege, en zowel voor- als achterpand knipte ik op de stofvouw. Vanaf net onder de oksels liet ik de zijnaden schuin naar beneden uitlopen, dus zonder taillering. Dat creëert op de borst wat stofoverschot, net wat nodig was voor die frons-elastiek die ik tussen voering en buitenstof reeg.
Achteraan knipte ik het achterpand in en naaide een klein stukje elastiek mee tussen voering en buitenstof. Zij die op instagram volgen zagen al de keersukkel die die sluiting met zich meebracht. Eigen schuld dikke bult natuurlijk, ik had er even niet bij stilgestaan dat het achterpand niet uit twee stukken bestond en dus niet via de schoudernaden gekeerd kon worden. Maar...leve het tornmesje!
 |
| Dit is de 'maar-ik-haat-poseren-dus-ik-doe-alsof-ik-ween- act |
Eind goed al goed!
Stoffen memory-box en give-away uitslag
zaterdag 2 mei 2015
Zo'n stoffen mand, dat kan dus voor van alles en nog wat dienen. Als één van de eerste prototypes maakte ik een pampermand-wordt-memory-box voor Maud. In eerste instantie kan de doos de verschoningstafel opleuken, om er daarna gekoesterde babyspulletjes in te bewaren. Maar bewaren zonder een hoop stof te vergaren, dat vraagt natuurlijk wel om een deksel.
- Die deksel-doos moet langs de zijde met flapjes een 1,5 cm breder zijn dan de doos-doos, zodat die er gemakkelijk over kan schuiven. De kamsnaps maken het afgewerkt geheel namelijk iets breder dan de originele afmetingen (klinkt ongetwijfeld cryptisch, herlees het nog eens als u zo ver bent, dan bent u vast helemaal mee)
- De deksel-doos moet diep genoeg zijn (en waarom niet even diep als de doos-doos, dan kan de ontvanger nog kiezen om de dozen apart te gebruiken), zodat die goed op zijn plaats blijft. Daar ging ik in de fout bij deze eerste versie. Ik maakte het deksel slecht een paar cm diep, en dat bleef niet mooi op zijn plaats. Dus
bedachtbricoleerde ik een sluitingsysteem met knopen aan 2 tegenovergestelde zijden waartussen ik een elastiek spande. Het blijft op zijn plaats, maar ik ben niet helemaal tevreden.
 |
| Zwart-witte stof: Windham, scribbled lines, Pieke Wieke Mosterdkleur met zilver: Cotton + Steel, Miss Matatabi |
Ik nam de blog- en facebookreacties samen, en kwam uit bij honderdtweeëndertig unieke gegadigden voor het setje van 3 dozen. Dat staat gelijk aan een serieuze kramp in mijn kniphand - die toch al wat gewoon is. Maar ik deed dat met een grote glimlach. Stel dat er niemand zo'n setje had zien zitten. Dat had pas zielig geweest.
Ik daagde u ook uit. Massaal veel mensen hadden een (al dan niet gerechtvaardigd) excuus ;) maar 5 mensen gingen toch de uitdaging aan! Ik zag enkele dozen op instagram, facebook en in mijn mailbox. Uit deze 5 mensen trok Jolien één naam: Deborah Reynaert. Deborah, jij wint de bon van smartphoto. Mail je mij?
Experiment (KCW spring 2015 #1)
zondag 26 april 2015
Herinner u die tweede Maggie Mae tuniek die ik geknipt klaar had liggen? Nee, eigenlijk lieg ik, het was een Maggie Mae kleed. Maar wegens mysterieus verdwenen patroondelen en stofoverschot, die overigens nadien weer miraculeus opdoken, dat heb je nu altijd onvoorziene omstandigheden moest ik improviseren en werd het een tuniek. En een tuniek, ook al is die in principe maar een 20-tal cm korter dan een kleedje, dat is toch een heel ander kledingstuk dan een kleedje. Om het zedig te houden moet er namelijk nog iets onder. Enter de Zara-knock off broek.
Ik experimenteerde deze keer volop met prints en texturen en ging eens total loss. De grijze losgeweven stof en het crêpe-achtig zebra-stofje komen van de stockverkoop van Strass. De zwarte strook is een stukje kreukelleer van bij Mon Depot. Het broekenstofje is een luchtig stofje van Veritas, dat ik ging halen nadat ik haar zwart-wit flodderbroekje zag voorbijkomen.
Achteraan sluit de tuniek met knoopjes, een kleine "touch of color".
Het broekje heeft een plooi vooraan, die je door de drukke print niet kan zien, en zakjes.
Het was niet echt intentioneel, maar op vrijdag had ik een outfit in handen die perfect in het thema van de aan de gang zijnde kids clothes week pastte. "Wild things". Dat is wel het minste dat je kan zeggen zeker?
Is dit nu een geslaagd experiment of niet? Ik stelde de vraag al aan verschillende mensen wiens mening ik op prijs stel - en de meningen zijn verdeeld. Té druk is het meest gehoord. En I see what they mean. Helemaal. En ook 'dat zwart', mmm, er is iets mee. Te edgy dat kreukelleer voor een kleuter? Te lang die tuniek? Maar op de één of andere manier blijft de combinatie mij fascineren.
Of de outfit ook zo de straat haalt, dat weet ik nog niet, maar op de catwalk a.k.a. de zolderkamer mag het al eens wat 'over the top'...
Abonneren op:
Posts (Atom)
Social Icons