Bent u, net als ik, fan van felle vrolijke kinderkleding? En van heerlijk zachte organische tricot? Dan kent u ongetwijfeld Lily Balou! Om te combineren met het papegaaienrokje, liet ik me hier bijvoorbeeld verleiden tot een bijpassend t-shirt uit de huidige collectie.   

Leuk allemaal, hoor ik de doorgewinterde naaister denken, maar ook niet goedkoop, zo'n t-shirt, en ook één uit het dozijn. Wel dan heb ik goed nieuws voor u! Zes prints uit de huidige collectie komen vanavond te koop bij Mon Depot! En nóg leuker nieuws was er voor mij, want net als zij en zij mocht ik alvast aan de slag met enkele stofjes! Lucky me!

De stofjes zijn organische tricot, van luchtige t-shirt kwaliteit en dus ideaal voor zomers gerief . Ik bladerde wat door de boekjes en kwam uit bij een tuniek/kleedje uit de recentste Knippie (model 12/14 uit 2/2015). Het model is heel gelijkaardig aan de Candy dress van La Maison Victor die je frequent ziet opduiken, maar het tuniekje heeft raglanmouwtjes, een plus want ik wilde graag combineren met een effen kleur, en het lijfje sluit achteraan met knoopjes. Nog beter, want voor de jongste met haar CI's ben ik altijd gewonnen voor niet-over-het-hoofd-trekken gerief. 

Ik maakte drie versies . Twee t-shirts, waarbij ik het lijfje wat verlengde en het rokdeel wegliet, en één tuniek/kleedje (met lengte iets tussen beide modellen uit de knippie in). (Het oorspronkelijk plan van twee werd bijgesteld toen de oudste heel verongelijkt begon te mokken en ik heel toevallig (;)) nog een bijpassend effen kleurtje in de stoffenkast tegenkwam.)

Ik koos bootjes... 

...en de oudste koos zelf de geometrische print uit.

Al van bij de eerste versie in die bizarre stof was ik fan. Ik droomde zelfs over een echte knock-off, in een goddelijke stoffencombinatie. Maar nog voor ik begon te prutsen met een zelfgetekend patroon met prinsessennaden mailde ik An. Wanneer ze dat patroon zou uitbrengen? Want wat is er nog gemakkelijker dan zelf tekenen? Juist ja...laten tekenen. En An mailde vrijwel onmiddellijk terug. De Ishi lag op de tekentafel, en als ik wou mocht ik het 'pre-testen'? Ik moest geen twee keer nadenken!

De goddelijke stoffencombi bleef waar ze was, in mijn hoofd. In de praktijk bleek de grote print onmogelijk te gebruiken voor dit patroon. Maar de beloofde pre-test, die kwam er wel. Ik gebruikte stofjes uit mijn collectie. Een jeansstofje, een gestreept jeansstofje en Liberty-mitsi-bloemetjes.

De combinatie jeans-Liberty-mitsi kan nooit missen, althans, dat dacht ik. Maar de praktijk bewees het tegendeel. Het afgewerkt jurkje was werkelijk een somber geheel. Vlak. Deprimerend. Serieus. Het miste absoluut de it-factor. Bijna smeet ik het in een hoekje.

Een topper vind ik het nog steeds niet. Maar misschien ben ik te kritisch. Aan het patroon zal het zeker en vast niet gelegen hebben, want pre-test of niet, StraightGrain levert alleen maar kwaliteit. Maar dé uitdaging bij een Ishi is echt wel de stoffencombinatie. Alles staat of valt met de combinatie. En soms draait dat beter uit dan anders. Maar hé, opgeven staat niet in mijn woordenboek dus volgende week hier op de blog : take 2. Stay tuned!

Vorig jaar werd er geswapt, en omdat bakken ondertussen nog steeds niet tot mijn specialiteiten behoort, gooiden we het opnieuw op een akkoordje. Verjaardagstaart in ruil voor een hemdje. 

En als de naaileek zegt 'hemdje', dan denkt de geroutineerde e-naaister 'Theo', waar of niet? Hoewel ik met twee dochters niet veel hemdjes van doen heb, kocht ik hét Zonen09-patroon op de dag dat het uitkwam. Want de mentale stap van hemdjespatroon naar hemdjurkjespatroon was snel gezet, die van patroon printen en plakken naar afgewerkt stuk daarentegen... U weet wel, iets met 'maar 24 uren in een dag'.

Maar nu was daar dus de vraag naar een hemdje. De bijna 6-jarige in kwestie werd in een hemdje gehesen van de buurjongen, a.k.a. zoon van deze blogdame en naaivriendin, kwestie van de maat juist te hebben. Een 122 small was het verdict - dank u wel, daarboven, net de maat waar die vriendin de overgetekende patroondelen al van had liggen én net de maat waarin ook de bijna 6-jarige dochter inpast.  Ik twijfelde niet langer en besloot dat Theo nood had aan een Theodora. 

Bleef de stofkeuze over. Daar deed de goddelijke hand van random.org zijn duit in het zakje. Ik won hier namelijk de paarse reeks van de nieuwe limited edition van Soft Cactus! Dat vreugdedansje mag u er zelf bij denken! Theo en Theodora in bij elkaar passende paarse stofjes? A true love story!

Voor hem: Theo met retrokraag en (een paar) hoekjes. En ik permiteerde me een paar foliekes in de vorm van teruggeplooid knopenpad en mouwboord, het zakdeel en rugpas die in biais geknipt werden, de staander in contrasterend effen munt, en in plaats van het beleg om te zomen gebruikte ik paarse satijnbiais. 

Stof: Soft Cactus - Prism Pine - M en Pastel Green 

Knoopjes: Veritas

Voor haar: Theodora met retrokraag en een paar hoekjes, verkort tot aan de taillemarkering en gerend rokdeel uit stof-voor-durf-het-zelvers 2. Riemlusjes en striklint. De rugplooi stikte ik dicht, want door de taillering met het striklint ging de plooi openstaan wat het effect gaf van een oud vrouwtje met een bochel. Not what we were after.

Stof: Soft Cactus - Covered meadow S en Pastel Green

Knoopjes: Veritas

Hij plukt bloempje voor haar...

In mijn vorige post pretendeerde ik nog dat ik iets ken van opkomende modetrends. Je weet wel, dat met die papegaaien zijn de nieuwe flamingo's. Maar laat u niet in de luren leggen, in werkelijkheid ken ik er niks van en maak ik gewoon wat ik mooi vind - al zou ik er niks mee inzitten, ik <3 papegaaien, lekker kleurrijk en eigenwijs, dus iedereen, smijt u op de papegaaien, please!

In de commentaren merkte een meer talentvolle trendwatcher ook al op dat cactussen de nieuwe ananassen zijn. Wel, too bad, die zag ik niet aankomen, dus ik gooide mij nog als een kuddebeest op de ananassen toen die blogland veroverden. Gelukkig, wij <3 ananassen, zeker als ze goud zijn, dus wij trekken ons er lekker niks van aan.

Uit witte viscose tricot (Aime Comme Marie, bij Petite Couture) maakte ik een t-shirt voor Jolien. Het model is gebaseerd op een t-shirt van JBC. Het voorpand en achterpand zijn versneden op de borst en gedubbeld. Mooi en ingenieus tegelijk, want zo vermijd je een mogelijk ontsierend halsboordje of loshangend beleg. 

De schoudernaden werden niet aan elkaar genaaid maar sluiten met gouden knoopjes (Veritas). Ze zijn niet nodig om over het hoofd te trekken, want de tricot heeft meer dan genoeg rek, maar ze zijn wel een leuk detail.

Het t-shirt is niet getailleerd, eerder 'baggy', maar werd onderaan wel afgewerkt met een boord die een stukje korter is, zodat het t-shirt op de heup valt. Ik ben echt blij met het model, zo zullen er nog wel een paar volgen!

Het t-shirt zelf heeft al wat wasbeurten moeten doorstaan - waar zat ik in hemelsnaam met mijn gedachten toen ik mijn dochter, een vol half uur voor de potentiële fotoshoot, opdroeg dit witte t-shirt aan te trekken? Dat is vragen om ongelukjes (met pompoen-tomatensaus nota bene). Ik kan u bij deze wel met de hand op het hart vertellen dat de kwaliteit uitmuntend is want er is nog niks op aan te merken.