Een Louisa en een tas

maandag 26 oktober 2015

A-lijntjes. Stijlvol in al zijn eenvoud en het flatteert zowat elk kind. Niet moeilijk dat de Louisa jurk in korte tijd zo wat hét iconisch patroontje werd van Compagnie M. Nog iconischer is de grote buidelzak vooraan. 
Het is die buidelzak die mijn grijze hersenmassa in gang zette toen de tweede Compagnie M-wedstrijd werd aangekondigd. Ik was niet van plan deel te nemen - iets met tijd tekort en een ellenlange to-do-lijst - maar het is de schuld van die derde categorie, die patternhack. Dat gaf even kortsluiting. Een hack, dat is 'thinking out of the box', dat is creatief omgaan met iets bestaand om tot iets heel anders te komen.  

Ik begon met een vereenvoudigde Louisa-jurk. Daarvoor liet ik me inspireren door een jurkje van Aymara.
Ik verknipte het patroondeel voor de voering in drie om zo te kunnen colorblocken én om verborgen zakjes te kunnen toevoegen.
De kleuren hield ik basic en zacht, dat staat mijn oudste zo mooi. De stof is superzachte stretchfluweel van bij Pieke Wieke.
Omdat ik geen storende stiklijnen wilde zoomde ik mouwen en onderkant om met de hand.
*ik zou haar kunnen opeten*
Maar euh, ik hoor het u bijna denken, een simpel verknipt A-lijntje, dat is nu niet zo heel erg 'out of the box', juist? En misschien vraagt u zich ook nog af waar die iconische buidelzak dan wel bleef? Wel, met die buidelzak permitteerde ik me een ferme dosis freewheelen. In plaats van een grote zak in de jurk maakte ik een zak bij de jurk. Of juister, een jurk bij de zak.

Nepleer, een flap uit roze stretchfluweel, verborgen magneetsluitingen, ijsblauwe knopen die ik ooit eens toegestuurd kreeg uit haar voorraad en een gerecycleerd riempje. Enter de Louisa-tas. Voor de verhoudingen baseerde ik me op de allerkleinste jurkmaat.
Eenvoudig.  Meer hoeft een hack soms niet te zijn, toch? 

De boekentas die staat als een huis

zondag 18 oktober 2015

Al bij het uitstallen van de stofjes die dienst konden doen als test bij de Mix 'n Match boekentas, plaatste mijn kleuter haar bestelling. ''Ik wil een boekentas met die appeltjesstof - plies plies - mama." Dat zij de kleuterversie pas een maand later lanceerde gaf me even tijd om op adem te komen. Die adempauze ging van één maand, over in 6 weken tot vlotjes 2 maanden. Gelukkig is voor een kleuter met nog maar weinig tijdsbesef  'volgende week' een rekbaar begrip, maar ook aan die rek komt een einde - zeker als ze dan beginnen te leren over de dagen van de week en thuiskomen met een weekkalender - een welgemeende merci juf. 
Probleem was niet zozeer dat ik er tegenop zag eraan te beginnen - mijn vorige positieve ervaring indachtig - maar wel dat ik die appeltjesstof (die van kokka, met die rode appeltjes, u bent misschien een kenner) gewoon niet goed gecombineerd kreeg. Ik zocht in mijn kast, schuimde het internet af en  zocht zelfs mijn heil in bakstenen winkels en gordijnenmateriaal, maar de klik bleef uit. 

Tijd voor plan B: die kleuter afhelpen van haar appeltjes idee-fixe (dat ze in de appeltjesklas zit hielp nu ook niet bepaald, thanks again juf). Toen ik Marleen haar Lotta-rokje bewonderde zag ik het ineens wel voor mij. Geen appeltjes, maar kippen! Dat zou ik thuis ook nog wel verkocht krijgen. Prachtige stof en met zo veel combineerbaar. Ik bestelde bij Roos en Violet een metertje Tiki Tok (Moda), en een metertje van de grafische variant in dezelfde reeks. Zwarte ritsen, zwarte biais, blauwe jeans als binnenstof, en gerecycleerde zwarte jeans als bodem. De puzzelstukjes vielen op hun plaats.
Voordeel van een tweede keer: het gaat een pak vlotter als je weet waar je naartoe moet. En je weet wat je volgende keer anders wil. En in mijn geval was dat vooral méér versteviging. Bij de grote boekentas gebruikte ik enkel H520, in combinatie met allemaal canvasachtige stoffen. Die H520 geeft vorm, maar is relatief dun, en ook nog redelijk buigzaam. De stoffen die ik voor de buitenkant van deze versie selecteerde zijn gewone katoentjes. Extra versteviging was dus zowiezo wel raadzaam. En toen vond ik er niet beter op dan H520 op decovil te strijken. Nee, niet de light decovil. De gewone decovil. Tja, het minste dat je kan zeggen is dat de boekentas staat als een huis. 
Achteraf zeg ik: top plan! Maar onderweg dacht vloekte ik k** plan! Zie hier een fractie van de materiële schade. En ja er kwam ook bloed aan te pas. Biais proberen te spelden door een laag decovil én h520. Onbegonnen werk. Wonderclips behoren nog niet tot mijn standaard naaiuitrusting (en er staat zo geen automaat binnen een straal van 50 km) dus deed ik het à l' improviste. Zonder spelden dus. Een schoonheidsprijs biais stikken ga ik er alvast niet mee winnen, maar bij daglicht viel het me al bij al nog mee, dus ik besloot het zo te laten. 
Wat ik alvast meeneem naar een volgende keer - zo hopelijk pas binnen een jaar of twee - is dat wanneer je véél - lees dikke lagen - versteviging strijkt op de binnenkant, je ook best bij de buitenlaag een paar mm extra knipt aan elke naad. Kwestie van het trekken wat tegen te gaan (dat zie je op bovenstaande foto vooral aan de voorkant, die 'golft' zo wat en dat komt omdat de buitenstof eigenlijk wat te nipt is t.o.v. de voering, ondanks dat ik al wat toegift deed in de naadwaarde).
 Maar die nachtelijke vloeksessie en dat beetje 'trekken' is allang weer vergeten, want oh wat ben ik verliefd op deze boekentas. Ja, nog verliefder als op de eerste versie. En mijn kleuter? Fier als een gieter dat kind!

De Mix 'n Match kleutertas en de  Mix 'n Match schooltas zusterlijk naast elkaar. Toppatroon, ik blijf erbij!




Zebratruitje met rimpeldetail

woensdag 14 oktober 2015

Toen ik de koala's in mijn bambiblauwe winkelmandje klikte voelde ik de bui al hangen. Er zou er eentje jaloers zijn. Eerder gaf ik al toe dat ik niet altijd even pedagogisch verantwoord te werk ga, en al zeker niet wanneer dat ook niet helemaal in mijn kraampje past, dus ik klikte er snel nog een zebra-paneel bij. Problem solved.

Ik zag de tijd rijp om eindelijk dat ideetje, geïnspireerd op een tot op de draad versleten Woody pyjama, eens uit te testen. 
Het truitje volgt hetzelfde recept als dat van de koala's, een ietwat aangepast Wolf-bovenstuk dus. Maar voor ik er de boord aanzette, sneed ik van een katoenen stofje (lang geleden gekocht bij PiekeWieke) 2 stroken van 3cm (1cm +2cm naadwaarde) over de volledige breedte ( = ongeveer 3 keer de lengte van het stuk waar het aan komt). Met behulp van rimpeldraden rimpelde ik deze stroken tot respectievelijk de breedte van voor en achterpand. Deze stroken zette ik met de overlock (een zigzag zou ook werken, belangrijk is gewoon dat de strook nog wat 'elastisch' blijft) vast aan het truitje. Boord eraan, en klaar.
Niks moeilijk aan, en toch dat tikkeltje extra. Wij vinden het geslaagd.

De oudste hier is helemaal in de ban van turnen en staat meer op haar handen, dan gewoon op haar benen. Om gemakkelijk medewerking te verkrijgen aan de fotoshoot - het lot van een blogkind - beloofde ik dat ze een paar 'kunstjes' mocht tonen. Dus hopla: in de reeks 'op zijn kop'.
U herkent ongetwijfeld ook een olympiër in wording. - :) -
En voor u het zich misschien afvraagt, nee, deze outfit werd niet tot pyjama gebombardeerd. Jolien mag er gewoon mee op straat.

Pocket Fold Skirt en koala's

maandag 5 oktober 2015

Al jaren deelt Janne het bed met twee koala's. Geen echte, natuurlijk, maar dieren met een hoog knuffelgehalte. Cochlear, de producent van haar CI's is Australisch, en als de kindjes wakker worden uit hun operatie, krijgen zij een knuffelkoala, mét CI's. Erg troostend én herkenbaar is dat, voor de kindjes.
kousenbroek Condor, Kousen en karton
Laarsjes Kipling, Hippe Schoentjes
Toen Janne de koalatricot  van Bambiblauw enkele maanden geleden spotte, eiste zij deze dan ook onmiddellijk op. Welk moederhart is daartegen bestand? Het plan er een pyjama uit te maken week, toen ik in mijn kast de perfecte blingbling tricot tegenkwam. Bovendien had ik ook de Pocket Fold Skirt van MadeIt Patterns op de planning staan in een kleurencombinatie die perfect matchte. Zo snel kan het soms beslist zijn.
De enige foto van de reeks waarin ook het contrasterend stofje in de tailleband op de rug komt piepen.
Het origami-rokje is een heel leuk patroontje met unieke details, en de werkbeschrijving is zalig humoristisch. Het stofje van het rokje is een grijze piqué van bij Mon Depot en het contraststofje is een restje van dit project. De kamsnaps vooraan stoffeerde ik met de roze koalatricot.

Qua maat baseerde ik mij helemaal op de maattabel en maakte voor mijn 4-jarige-met-peuterbuik een maat 5 jaar. Dat had ik misschien beter niet gedaan, want nu is het rokje aan de ruime kant, zowel in de breedte, als in de lengte. Aan de breedte paste ik een mouw door een elastiek in de tailleband, en in de lengte verkortte ik enkele centimeters (en ik zie het eigenlijk liever nog korter bij zo'n recht model). Dat is echter niet zo evident, want door de 'origami' zakken zoom je niet als laatste stap gewoon om. Dus een gouden tip: bepaal vooraf de lengte aan de hand van een goed passend rokje, want achteraf aanpassen is wel wat extra gedoe.
Het truitje is een product van mijn eigenste luie zelf. Het Wolf-twosie patroontje slingerde hier nog rond en het bovenstuk diende als basis. De mouwen verbreedde ik wat, de tailleband verknipte ik om er wat sparkle in te steken, en ook het halsboordje knipte ik uit de glittertricot. Meer moet dat soms niet zijn, toch?
Althans die mening is mijn jongste toch toegedaan. Kind gelukkig, mama ook gelukkig.





Kids On Tour - de wrap up

donderdag 1 oktober 2015

Een goeie week is er gepasseerd, sinds de laatste bloggers van de Kids On Tour-blogtour verslag deden. De deelnemers werden uitgedaagd om uit hun comfortzone te treden, om zich uit te sloven voor een ander en het beste van zichzelf te geven. En ze deden dat met verve. Bedankt Annick, Esther, Eva, Katrien, Laurence, Lindsy, Marleen, Riet en Sarah!

Dat er ook met veel enthousiasme ontvangen werd, was de kers op de taart.

Jullie konden meegenieten door van hier naar ginder te klikken en uit jullie enthousiaste reacties konden we opmaken dat de tour gesmaakt werd. Geweldig! Daarom volgt hier een kleine foto-wrap-up. Wil je nog eens gaan piepen, klik dan op de foto voor een shortcut naar de bijhorende blogpost!

Image Map

Er waren enthousiastelingen die zichzelf (in een moment van zinsverbijstering?) al opgaven voor een volgende editie, alle onverbloemde verslagen van stress- en tornmomenten ten spijt. Ha, wacht maar. Jullie namen werden genoteerd en ten gepasten tijden zal u gecontacteerd worden. Want zo'n tweede editie. Dat zien wij wel zitten!

Tot volgend jaar!

Latest Instagrams

© sisko by mieke. Design by FCD.