Streepje fluo...

maandag 30 juni 2014

...of een bloemetje fluo. Sinds ik in het voorjaar deze print (Grenadine menthe) in de Petit Pan winkel spotte, zat ik al te wachten op de nieuwe stofjes. En toen ik vorige week het bericht zag dat ze gearriveerd waren, twijfelde ik niet lang en ging een lap(je) halen - werken in Antwerpen heeft zo zijn voordelen.

Ondanks de drukke voorbereidingen op onze Eigengemerkte markt vorige week kon ik het niet laten om zaterdagavond nog snel een patroonloos rimpelrokje te maken. Simpel, zomers en fleurig. Met een strikje in Rigato Orange. Niet helemaal overtuigd van het strikje, naaide ik het (nog) niet vast maar bevestigde het voorlopig met een veiligheidsspeld. Wat denken jullie?
Oma-die-altijd-koopjes-doet bracht een tijd geleden een topje mee voor Janne in exact hetzelfde fluo oranje. Dat het een exemplaar voor haar ging worden stond dus in de sterren geschreven.
En nee hoor, vrees niet, wij verfden onze muur niet zalmroze. Dat topje geeft gewoon licht.

Eigengemerkt

vrijdag 27 juni 2014

Geen naaisel deze keer, of toch wel, maar geen van mezelf. Zondag, nu zondag 29 juni dus, vindt in Gooreind de eerste editie plaats van "Eigengemerkt", een handmade market waarop 25 creatieve standhouders hun producten aanbieden. Drie vriendinnen en ik zetten alles in het werk om er een succes van te maken. Of de zon nu mee wil of niet. 
Bij een handmade market hoort een handmade outfit, nietwaar? Gewapend met flockfolie en een schaar, pimpte ik 4 mintgroene longsleeves (lang leve de Zeeman) met ons logo. Lekker professioneel, althans, dat denken we toch graag zelf.

Team Eigengemerkt is er klaar voor. U ook?! Iedereen welkom, van 10 tot 16u op het kerkplein van Gooreind. Bezoek onze facebookpagina voor meer info!

Summer breeze

zondag 22 juni 2014

In mijn vorige post kondigde ik het al aan, er lag nog een Belcarra op de naaitafel. Deze keer had ik mijn zinnen niet gezet op een bloesje maar op een kleedje. En nee, dat is geen optie in het patroon, maar wel oh zo eenvoudig aan te passen. Gewoon schuin laten uitlopen vanaf iets boven de heuplijn tot net op de knie. En om stofoverschot ter hoogte van het riempje in de rug wat te reduceren voegde ik twee figuurnaden in het rugpand ter hoogte van de taille. That's it. Saskia, toe te voegen aan de lijst van easy peasy projectjes ;)!
Het kleedje maakte ik opnieuw een maat kleiner dan voorgeschreven, en de neklijn paste ik op dezelfde manier aan als hier. Deze keer koos ik voor de mouwtjes niet voor omgeslagen boordjes, maar voor het klassiek boordje, zij het 2x zo smal. (Ligt het aan mij dat ik zo'n breed boordje maar niks vind?) En ik koos voor de plooitjes in de mouwtjes. Toch een leuk extraatje voor een anders zo simpel kleedje. Dat detail zie je vooral in de laatste foto's.
In de luchtige Cachette van Atelier Brunette, wordt dit een heerlijke zomerse aanschieter! Wat zegt u: vestimentaire verwaarlozing van mijn kinderen de laatste tijd? U heeft gelijk. Er wordt aan gewerkt!

Als het ook gemakkelijk kan

donderdag 19 juni 2014

Het perendom heeft zo zijn voordelen, ik zeg het u. Gezegend - ja, geen ongelukkig gekozen woord in deze - met een verhoudingsgewijs bescheiden buste, kunnen wij namelijk nog gemakkelijk een bloesje over ons hoofd trekken, zonder dat daar enige vorm van sluiting aan te pas hoeft te komen én zonder dat dat dan meteen de proporties van een tent hoeft aan te nemen. Dat heeft ook mevrouw Sewaholic goed begrepen met haar Belcarra blouse.

Na enkele geslaagde Renfrew tops en mijn felgesmaakte Cambie hou ik mevrouw Sewaholic met argusogen in het vizier. Niettemin, toen haar Belcarra patroon uitkwam, was ik wat teleurgesteld. Het had het niet, die wow-factor. De voorbeeldversies waren ook niet echt mijn ding en tussen de versies die ik na wat googlelen terugvond, zag ik ook maar een enkel schoon exemplaar. Maar toen het patroon ook in pdf beschikbaar kwam besloot ik om het een kans te geven. En blij dat ik dat gedaan heb!

Simpel, dat dat is, niks nepen, rits of andersoortige sluiting, en in niet niet-rekbare (soepelvallende) stof (voor wie zit met tricot-angst). Snel-klaar-project ook. Ideaal voor een beginnend naaister. Of voor een luie, zoals ik. 
De stof is de miraleste-voile van Cloud9 (Georgette) die ik nog over had van dit project. Ik maakte het patroon in een maat 6, terwijl mijn maten eigenlijk maat 8 voorschrijven. Maar het is een ruim model, en ik gokte erop dat dit net ging lukken. Past perfect, ruimer hoeft zeker niet. De halslijn is normaal wijder, iets té naar mijn goesting. Dit loste ik gemakkelijk op door het patroon gewoon over te nemen met naadwaarde 1,5 cm (zit al bij in het patroon) maar dan (met bestaande biais ipv zelf biais te maken uit de stof - ik zei het al: luie naaister) de biais naar binnen toe af te werken op 7,5mm.
Ik ging voor versie c, mét naar boven geplooide mouwrand, maar zonder opgestikt zakje. Dat randje, dat maakte ik wel een 1,5 cm smaller, vind ik wat eleganter.
En onderaan maakte ik een splitje. Gewoon, omdat ik dat mooi vond. 
Dit zomerbloesje werd meteen gebombardeerd tot favoriet, zeker toen de man des huizes zich een welgemeende 'heb jij dát ook zelf gemaakt?' liet ontvallen. Jeej! Versie 2 ligt al op de naaitafel!

Wat gaat er in de koffer: deel 2

maandag 16 juni 2014

In de zomer draag ik graag korte broeken. Rokjes ook, zeker, maar die zijn niet altijd geschikt om in den hof te werken (de man des huizes lacht nu even - ik werk namelijk niet in den hof, maar puur hypothetisch zou het kunnen), in de bossen te gaan wandelen, te ravotten met de kinderen of af te zakken naar het strand (allemaal dingen die ik wel doe hoor). 

Gaan winkelen om passende, min of meer flatterende shorts te vinden (of lange broeken for that matter), wat een hel. Andere peren zullen het wellicht herkennen, broeken die niet spannen aan de heupen/billen én geen gaapgat vertonen aan de taille zijn dun gezaaid in de confectiekledij. Vorige week vond ik echter het perfecte shortje! Niks fancy, gewoon met een rekker in de taille, breed genoeg, maar niet té. Ik zag het licht. Zo wil ik er nog. In de Burda van deze maand zag ik een gelijkaardig model (Burda 6/2014, model 116). Uitproberen die handel!

Euh, wat kan ik zeggen. Volgens de maattabel moest ik een 42 maken. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig had ik de reflex dit eerst in een teststofje te doen. Meters te breed. (Bon, centimeters natuurlijk). Even nagemeten op het patroon, en de 2de versie maakte ik in een 38. Pakken beter, aan de heupen min of meer gepast, maar die patronen zijn duidelijk ook niet voorzien op vrouwelijke rondingen. Het gaapgat ter hoogte van de taille was enorm, dus mijn opdracht: zoveel mogelijk stof wegnemen rond de taille, zodat ik het shortje toch nog net over mijn heupen krijg.

Aan de zijnaad nam ik aan beide kanten nog 1 cm (naar onder toelopend op 0,5 cm) af (-4 cm), aan de kruisnaden voor- en achteraan nog 8mm (-3,2 cm), en op de billen stak ik er nog 2 nepen in (-3 cm). U ziet, ik ben duidelijk uit verhouding.

Maar goed, ik ben wel erg tevreden met het resultaat. En ik heb nu een super zittend shortpatroon, en moet nooit meer in de winkel moedeloos in het pashokje staan. Worth the effort! Foto's dan, mijn minst favoriete onderdeel in deze post (onder het motto, ken je sterktes en je zwaktes, ik ben dan ook een beetje aan het rekken, of had u dat al door?!). As good as it gets. 
Oh ja, vrees niet, ik ga niet met zulke pumps het bos in (of eigenlijk zelfs ergens naartoe, de pumps liggen al een jaar ongebruikt in de kast). 't Was maar om te laten zien dat dit sportief model, mits wat styling, ook best als 'gekleed' kan doorgaan.
 Onderaan zoomde ik om met zilverdraad, en zo komt het splitje ook mooi tot zijn recht.
De man des huizes nam de buitenfoto's, maar na een stevige selectie waren er slechts 3 voor publicatie vatbaar. De zus nam de rest voor haar rekening.

The hills are alive...

donderdag 12 juni 2014

Juni had ik uitgeroepen tot mijn 'selfish sewing month'. Beetje zomers gerief om de kast/koffer te vullen, dat is nooit weg. We zijn haast halfweg, en ik maakte welgeteld één stuk voor mezelf - en dan nog een rechttoe-rechtaan ding - een burda 7828.

Ik scoorde wat tricots op de Fragile stockverkoop in april, en pikte er daar eentje uit. Het plan was om onder het bovenstuk een blauw/paarse strook te verwerken. Ik had wel iets passend liggen in boordstof en gaf het een kans. Nope, de boordstof lubberde te veel, geen zicht. De band werd losgetornd, en er werd een dubbelgevouwen stuk stof tussen gezet, tegen de draadrichting in. In die richting zit een pak minder rek, en dat geeft dan ook heel wat meer steun (thanks Annemie voor de suggestie). 

In mijn preblog-tijdperk maakte ik al eens eerder zo'n kleedje, maar dan uit een froy&dind stofje. Die vond, en vind ik nog steeds geweldig zitten. Deze fragile-versie, hmm, ik weet het zo niet. Eerst en vooral moet ik nog eens denken over een SBA (Small-Bust-Adjustment), want om een openstaande decolleté te vermijden, bevestigde ik het gekruiste bovenpand wat meer opzij. Dat veroorzaakt dan een beetje onesthetische plooien op de borst. 

Maar het is vooral het soort stof dat het verschil maakt. De fragile-stof is dunner en rekt een pak meer - dat moet uiteraard niet verbazen gezien het doelpubliek van fragile. Maar zwanger, nu dat al even gepasseerd is, wil ik er liever niet meer uitzien. En ja, die stof tekent af. Helaas. 
Voor de foto's schakelde ik mijn studievrienden in tijdens ons jaarlijks Ardennen-weekend. Hun altijd-eerlijke-mening overtuigde me het kleedje toch maar niet in een hoekje te smijten. Voor de shoot is het "all natural" - pas op, ik selecteerde uiteraard de foto's waar je mijn onderbroek het minste door ziet - maar ondertussen rende ik naar de hema voor verhullend gerief (if you know what I mean). En zo kan het ermee door. 





Verjaar-en-half-dagen

maandag 9 juni 2014

Nee, ik ga geen nieuwe feestdag in het leven roepen, u kan op uw beide oren slapen. Maar wie een verjaardagscadeautje van mij tegoed heeft, moet niet panikeren als dit 6 8 maanden op zich laat wachten. Het is niet zo dat ik dat dan vergeten ben, maar psychologen zouden het hebben over chronisch uitstelgedrag en dies meer. I pleat guilty.

We kwamen in de winter een paar keer samen om stof te kiezen (en eindigden met een glas rode wijn, en het besluit dat het een zomerrokje moest worden - laat mij meteen een tip geven aan toekomstige jarigen, een deadline in de verre toekomst werkt niet voor een uitsteller-pur-sang). Na enkele stevige zonnedagen maakten we er serieus werk van, placeerden ons (ditmaal zonder wijn) achter de tablet en bezochten zowat alle Vlaamse online stoffenwinkel. Annemie viel als een blok voor The Way of Flowers van Cloud9 bij Georgette (nu uitverkocht helaas) - er ging bij mij een belletje rinkelen - had ik deze in (prachtige!) rokversie al niet zien passeren bij JoChapeau?! Toen de vriendin deze zag was de knoop meteen doorgehakt. Jep, zo eentje moest het worden.
En zo geschiedde: het rokje voor de 8-maanden-geleden-jarige vriendin is een feit. Het patroon is de befaamde knipmode 6/2010 die ik eerder al eens voor mezelf maakte. Een beetje stress speelde mij parten - zou dat wel passen?- en dus maakte ik zowaar een testrokje. Ik paste het patroon een beetje aan in de taille - laat ons het erop houden dat we behoren tot een andere fruitsoort - en van de lengte ging een stevig stuk. Het is dan ook een ideaal rokje om dat stel prachtige benen van de vriendin in de verf te zetten. Er kwam een paspel aan de tailleband en het rokje werd volledig gevoerd.
Annemie, gelukkige verjaar-en-half-dag!

Latest Instagrams

© sisko by mieke. Design by FCD.