Schip ahoi
zondag 27 april 2014
Toen Compagnie M haar "Pattern Tour by you" aankondigde twijfelde ik wat om mee te doen. Een eerste Julia rolde nochtans snel vanonder mijn machine. Maar ik ben nogal van het ongeduldige soort, en geheimhouderij is, laat ik zeggen, niet echt mijn sterkste kant. Maar ik ging overstag - en virtuele geheimhouderij bleek een pak minder moeilijk, en stuurde deze eerste Julia toch in. Benieuwd? Neem dan even een kijkje hier!
Na de eerste, volgde snel de tweede. Eentje voor Janne. Je moet ten slotte al je kinderen tevreden houden. Ik volg het niet zo, modetrends, maar in de wachtkamer van de kinesist vernam ik uit welingelichte bron (de Flair) dat "marine" terug in is. En laat ik hier nu toch net een halve meter rode streepjestricot hebben liggen waarmee ik nog geen concrete plannen had. Ik speelde wat met de lijnen voor een leuk effect - daar lenen de versneden panden zich uitstekend voor.
En ik paste de halslijn aan naar een boothals, met beleg, zodat er geen boord aan komt. Leek me heel simpel aan de hand van deze handleiding. Er stond daar alleen niets over het aantal cm's dat je de lijn verplaatst. Een tikkeltje overenthousiast, nam ik er wat te veel weg aan de schouders. Janne is nu niet van het brede soort, en ik maakte een maat 4 jaar, voor de 3-jarige. Gevolg: het truitje zakt nog wat van de schouder. Ik heb nog een rode elastisch biais liggen, waarmee ik 2 bandjes over de schouder ga maken, dan zou het moeten houden.
De perfecte blauwe knoopjes aan de mouwboorden, zijn een rommelmarktvondst van Petrol & Mint Marleen. Toen ik deze week haar naaizolder bewonderde (serieus, ik voelde me als een kind in een snoepwinkel), mocht ik eens grabbelen in haar knopenpot. Ja, zo'n mensen moet je te vriend houden. Het helpt natuurlijk dat ze dan ook nog supersympathiek zijn.
Ik had niet alleen een halve meter streepjestricot liggen maar nam een tijd geleden ook een halve meter Levi's Jeansstof mee uit de couponnenbak bij Le chien Vert in Brussel. Wat past er nu beter bij een marine-look dan een marineblauwe jeans? Een versleten broek van Jolien deed dienst als patroon. De broek, zonder rits, met verstelbare elastiek, zit als gegoten.
Om er maximaal profijt uit te halen voorzag ik onderaan redelijk wat extra cm's die omgeslagen kunnen worden. Aan de binnenkant gebruikte ik een stukje Froy & Dind katoen, die lekker komt piepen bij de omslag.
En ik bevestigde sterretjes kamsnaps aan de zakken. Door dat detail was de jeans direct verkocht aan de dochter.
Voor de gelegenheid gebruikte ik de spiegelreflexcamera van mijn zus. Wat een verademing, zo'n toestel! Zou ik proberen deze stiekem 'vergeten' terug te geven? ;) Of zal ik toch maar sparen voor een eigen exemplaar. Ik kon niet zo goed kiezen tussen de foto's, dus, het zijn er redelijk wat geworden.
En Jolien mocht met haar Julia ook nog even op de foto.
Rimpelfestijn
donderdag 24 april 2014
Twee jarige nichtjes hadden een cadeautje tegoed. En wat valt er bij kleine al wat grotere meisjes nu meer in de smaak dan rokjes? (retorische vraag é - snoep, poppen, prinsessengerief allerhande negeren we gemakshalve even) Van die vrolijke, zomerse luchtige rimpelrokjes!
Eentje in de turquoise versie van de Hanako van Petit Pan voor de 7-jarige Lune.
En dan eentje in een echte girly Soft Cactus (Little Daisy in Orange) voor de 4-jarige Julie.
Afgewerkt met paspel, gewone rits en verstelbare elastiek. Het was één van de eerste keren dat ik een gewone rits trachtte te "verstoppen". De afwerking verdient dan ook geen schoonheidsprijs. Ik denk niet dat de meisjes er wakker van liggen.
De meisjes kregen er nog een setje haarspeldjes bij. Die maakte Esther ten voordele van Super Girl Britt. Een prachtig initiatief voor een meisje dat onze steun goed kan gebruiken!
Een swap onder 3-jarigen
vrijdag 18 april 2014
Janne wordt er bijna 3. En daar hoort een verjaardagstaart bij. Noë wordt er ook bijna 3. En daar hoort een verjaardagskleedje bij. Nu kan de ene mama heel goed bakken, en kan de andere mama een beetje overweg met de naaimachine. Dus spraken ze een portie ruilhandel af, of een "swap" gelijk dat heet in hippe blogtermen.
Dat ik niet de mama ben die goed kan bakken, dat had u al door waarschijnlijk al door - al deed ik in het verleden wel enkele gewaardeerde pogingen, maar als ik mag kiezen tussen een avondje bakken of een avondje achter het naaimachine dan weet ik het wel.
Een kleedje voor Noë dus. De Giggle uit deze post beviel ons, en bovendien had ik de patroondelen al geknipt en al klaarliggen. Wie lui, ik? Ik zette de schaar in een gekoesterd lapje stof (Hanako Rouge, Petit Pan bij bambiblauw, stof voor voering en striklint bij Piekewieke, knoopjes bij Petit Pan winkel Antwerpen). En zo geschiedde.
Noë verjaart op Paasmaandag, en gezien we op weekend vertrekken leverden we gisteren het kleedje af. Het werd enthousiast onthaald door moeders en dochters, en meteen aangetrokken voor een kleine fotoshoot. Zo gaat dat als je zaken doet met bloggers.
Noë is duidelijk een stukje smaller dan Janne, want waar de Giggle voor Janne perfect paste na 2 cm versmallen, heeft Noë duidelijk ruimte te veel in het bovenstukje. Jammer. Dus Vicky, wees gerustgesteld, wij aanvaarden een taart met imperfecties!
Als het kind mag kiezen...
maandag 14 april 2014
Ja, zo ben ik dan é. Eerst anderen opstoken om mee te doen met de Kids Clothes Week, en er dan zelf tussenuit muizen. Met 4 dagen naaimachineloos aan zee vertoeven, liet ik deze KCW maar voor wat het was. Ondertussen ben ik bijgelezen en barst mijn hoofd van de nieuwe ideeën! Dank je wel allemaal!
Op de kniptafel voor we naar de zee vertrokken: stof voor een lentejas voor de oudste (een Jackie, finally!). Ik maakte een voorselectie op de website van de Stoffenkamer waarbij ik stevig twijfelde over de bloemengabardine, wegens drukke print, en dat voor een jas - en liet vervolgens het kind zelf kiezen. Zij had maar één blik nodig.
Alle lof voor het patroon. Een jasje in elkaar steken ging nog nooit zo vlot. Ik maakte een maatje 116, waarvan de maten perfect overeenkwamen met de afmetingen van dochterlief. Aan de mouwen voorzag ik nog 1 cm extra (wij lijken namelijk voorzien van verhoudingsgewijs lange armen). Hij zit (nog) ruim. Een tikkeltje getailleerder zou deze stof volgens mij ook beter recht aandoen.
Als u goed oplet - turen voor gevorderden heet dat - ziet u dat ik mijn best deed op een doorlopend print. Die moeite had ik mij echt kunnen besparen, met zo'n drukke print. Bovendien maakte ik ergens een rekenfoutje, en loopt de print ook niet mooi door over de middenvoorpanden. Tja. De blauwe paspel gebruikte ik om wat rust te brengen in de bloemenweelde.
De stof van de voering en de zakken is Rain van Timeless treasures (ook bij de Stoffenkamer), de knopen werden gerecycleerd van een oude jas.
Het is een "either you love it or you hate it"-jasje geworden. Jolien valt gelukkig in de eerste categorie. En ik eigenlijk ook. En ja, het kind zal het mij later wellicht kwalijk nemen dat ik haar zo de straat op stuurde. Maar ach, zal ze dat niet zowieso?
Bij Elegance and Elephants zag ik deze week geheel toevallig deze post verschijnen. Misschien moet ik deze maar insturen.
Over restjesverwerking en na-aperij
zondag 6 april 2014
Soms komt er iets voorbij op mijn scherm, waarvan ik meteen helemaal weg ben. Zo was het maar net met dit kleedje van op de blog van Ettepet. Eenvoudig van snit, maar toch met dat ietsje extra, met die stolpplooi en die zakjes, ik was helemaal van mijn sokken geblazen - dat prachtige soft cactus stofje heeft er ongetwijfeld ook iets mee te maken (ondertussen besteld, uiteraard, alle stashbusting-voornemens ten spijt). Ik schoof even alle andere naaiprojectjes aan de kant. En sorry mevrouw Ettepet, ik deed gewoon van de na-aperij. Ik kon niet anders. Ik hoop dat u dat begrijpt.
Ik had nog een restje Wallflower Waltz van hier, en ook een restje van hier. Zorgvuldig bewaard om ooit eens samen te gebruiken. Maar het ideale project kwam ik nog niet tegen. Totdat ik dus dat kleedje zag.
Schoon toch, niet?
Abonneren op:
Posts (Atom)
Social Icons