Bloesje in see you at six
zondag 23 juli 2017
Negen maanden, een hele zwangerschap dus, zo lang heeft deze UFO geknipt en al in mijn kast gelegen. Over uitstel gesproken. En waarom? Geen idee, gewoon, omdat het kan zeker.
Nochtans is haar voorgangster één van mijn meest gedragen kledingstukken. Ik heb helemaal fan van de zachtheid en de kreukel die double gauze wel mag hebben. Bye bye zorgvuldig strijkwerk.
Voor het tweede exemplaar greep ik - eindelijk- naar mijn gekoesterd lapje viscose van See you at six. Kan iemand mij vertellen waarom ik daar niet een pak meer van kocht toen het nog kon? Zó zalig, die kwaliteit, weinig kreukel, soepele val. Maar ja, in een poging niet te hard met de kudde mee te huppelen heb ik een nieuw stofkoopbeleid. Als ik een nieuw stofje zie passeren, dan probeer ik mezelf eerst te overtuigen dat ik het niet nodig heb. En pas als ik na een aantal weken nog steeds droom van een stofje ga ik over tot aankoop*. Helaas ben je soms dan ook rijkelijk te laat.
Anyway, het bloesje kwam er dus, en dat is wat telt. Het patroon recycleerde ik van de vorige versie: een stolpplooitje achteraan, omgeplooide mouwbiezen, een borstzakje en een afgeronde zoom, meer heeft het niet om het lijf.
Zo simpel, en nu al zo geliefd.
Ik haalde mijn beste modellenmoves boven - die uiteraard helemaal niks voorstellen. Ieder zijn ding. Maar de omgeving** maakt veel goed, toch?
* Dat is toch de theorie. In de praktijk durft het weleens anders uit te pakken. Als in: hebben, nu. Maar dat is enkel wanneer ik een rotdag of net een topdag achter de rug heb, mijn hormonen opspelen, ik op streng dieet sta of een pre- of post menstruele week achter de kiezen heb.
** Foto's genomen in de Inslag in Brasschaat, de bloemenwei dook plots op uit het niets. Heerlijke ontdekking!
Sweet summersuit met vissen
dinsdag 18 juli 2017
Na 2 weken zomervakantie in La Douce France, waarin jullie het moesten doen met een zeldzame instagram-post - sorry, de lokroep van de ligzetel, het eten en de wijn was iets te luidruchtig om te negeren - zijn we terug in eigen land. We genieten nog volop na, met foto's in overvloed.
Het stofje is een french terry van Eva Mouton voor About Blue Fabrics. Heerlijk stofje! Ik had een beetje schrik dat de french terry wat 'dik' zou uitvallen voor de hete Franse temperaturen maar er is genoeg bloot om mogelijke oververhitting te voorkomen. De boordstof kocht ik ooit, zonder direct plan voor ogen. Maar kijk nu naar die perfecte match, soms moet het gewoon zo zijn.
Van Janne's last minute zomeraanwinst - klaar op 2u voor inpakdeadline, en zelfs nog met de hand ingenomen ter plekke - nam ik foto's aan de Chassezac, een zijrivier van de Ardèche. Bij vissen hoort water, nietwaar. Terwijl Janne de echte vissen met steentjes te lijf ging - laat ons eerlijk zijn, van ketsen kwam weinig in huis - stond ik klaar met de camera.
De kenner werpt één blik op de rug en weet meteen dat ik hier aan de slag ging met het gratis Sweet Summersuit-patroontje van Madam Toertjes voor Soft Cactus. Die rug, <3.
Ik maakte er wel een kleedje van, en geen 'suit', noch badpak. Voor het laatste leent het stofje zich niet, en voor het eerste vind ik mijn kinderen, los van het zwembadgebeuren, precies net iets te oud. Maar niet getreurd, de pijpjes weglaten en er een kleedje van maken - ideetje dat ik voorbij zag komen op één van de vele facebookgroepen - is echt a piece of cake.
Niet dat ik niet gevloekt heb. Boordstof en ik, wij zijn niet altijd dikke vriendjes. Eerlijk, wij zijn vaak helemaal geen vriendjes als die ergens biaisgewijs aan bevestigd moet worden. Dat heb ik uiteraard aan mezelf te danken, want in het patroon staat duidelijk dat rekbare biais of dunne tricot te verkiezen is. Maar ja, dat had ik niet in zo'n schoon kleurtje dus wat doet een mens dan...
De afwerking is dus ondermaats, maar who cares, het ging van lijf naar was en van was naar lijf en zo nog een paar keer. En dan weet een moeder dat het goed is.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Social Icons