Eindelijk! Ik maakte een koffertje! 

Eindelijk, zeg ik. Wel ja, een koffertje staat 'nog maar' zo'n kleine 2 jaar op mijn to-sew-lijstje. Toen kleine Willem geboren werd, op 5 december, nu bijna 2 jaar geleden nam ik mij voor hem een logeerkoffertje te maken, u weet wel, voor als hij bij zijn geweldige fantastische meter (uch) zou komen logeren #statingtheobvious. Een koffertjespatroon dat mij kon overtuigen was niet direct voorhanden, koudwatervrees daarentegen overvloedig, en dus schoof ik het naar achter, 'misschien als hij gedoopt wordt'. Uitstelgedrag moet iets genetisch zijn, want die doop zelf werd ook op- en op- en nog eens opgeschoven.

Ondertussen kwam Zo geknipt!2 uit met daarin, jawel, een koffertje! Daarmee nam het plan concretere vormen aan, maar de spreekwoordelijke sjot onder mijn gat kwam pas een maand of wat geleden, toe plots de doopdatum werd doorgespeeld. Tijd voor actie!

Het ruimtestofje (Kokka) nam ik over van paspelpoes Nele op de stoffenruildate. Perfect voor een stoere 2-jarige die je vooral Grootste Dromen en Avontuurlijke Reizen wil toewensen. Het geruite stofje kocht ik bij Bambiblauw. De voering is een gelamineerd Petit Pan-stofje.

Met de Mix 'n match boekentassen in mijn vingers was de vrees om te springen al grotendeels verdwenen. En terecht zo bleek, want het moeilijkste aan de hele klus was het bevestigen en de plaatsing van de drukknopen - nee die twee drukknopen rechts op de foto hieronder, dat is niet de bedoeling, Mieke en hamers, dat blijkt écht geen goede combinatie #vrouwblijfaanjenaaimachine #kenjezwaktes. -

Het in elkaar knutselen van het koffertje ging verder verbazingwekkend vlot. Echt. 

In het boek wordt karton aangeraden voor de versteviging van zij- en achterkant. Mijn eigenwijze kantje haalt soms (uhum) de bovenhand en dus negeerde ik dat advies straal en ging resoluut voor een dikke plastiekachtige bureaubladonderlegger van de blauw-gele keten. Voor de zijkant deed die perfect dienst, maar voor de achterkant bleek die toch net iets te flexibel.  Het werd dus een gerecycleerde kartonnen verpakking en dat werkt perfect. Ik erken mijn ongelijk en wil bij deze mijn oprechte excuses aanbieden voor het in twijfel trekken van de deskundigheid van de auteurs. Sorry Riet, sorry Lies.

Even terzijde: door het ingenieuze ontwerp kan de versteviging van de achterkant trouwens gewoon verwijderd worden in geval u het koffertje in de was wil stoppen. Dat geldt evenwel niet voor de zijkant, waar de hamerdrukknopen door geklopt worden - ik geef het maar mee.

Hoe dan ook. Willem, vlieg uit! Tot de maan, en terug!

Het is altijd een fijn moment, de brievenbus openen en daar de zorgvuldig gestylde aankondiging in terugvinden van een langverwacht nieuw mensenkind. Kort na dat fijne moment bekruipt mij dan een lichte ongemakkelijkheid. Er hangen immers nog een tiental zorgvuldig gestylde aankondigingen aan mijn prikbord. Rekening houdend met de - nu dus niet langer - onuitgesproken regel dat het geboortekaartje pas van het prikbord verdwijnt nadat de officiële plichtmatigheden werden afgehandeld - dat is, tenminste een verwelkomende blik op de kersverse uk, opgeleukt met een al dan niet zelfgemaakt cadeautje, begrijpt u mijn ongemakkelijkheid misschien.

Achterstand mensen, immense babybezoekachterstand. In combinatie met een babyboom, dat mag er ook wel bij vermeld worden. Geen enkel van die wereldbewoners passeerde al het jaar. Dat pleit toch in mijn voordeel, niet? 

Excuses of niet, die achterstand moet natuurlijk gewoon worden weggewerkt. Deze week begon ik, last in first out gewijs, bij Lieve Lieze, kleine zus van Woelige Warre. Kleine meisjes met stoere broers mankeren natuurlijk wat lieflijk afdraagmateriaal in hun kleerkast, en dat gaf mij dan meteen een excuus om een ieniemiene jurkje en een snoepkleurig jasje te produceren. 

Ik koos voor gespikkelde chambray, van Trouvailles d'Amandine (bij Georgette), gecombineerd met zalmroze fleece (dekentje Hema). Extra dikke turquoise paspel maakt van het jasje een vrolijk geheel. Het jasje is bovendien omkeerbaar - ja, ik naaide het keergat met de hand dicht, zoals het hoort.. Zo kan de mama van Lieze de kant kiezen die het beste bij de rest van haar outfit past - en impassant heb ik dat keuzeprobleem even lekker doorgespeeld.

Lieve Lieze, rise and shine!

reeds van voor je broze leven zich nestelt in de moederschoot

en je nauwelijks waarneembare hartje tikt als een metronoom 

word je gedroomd     

je hartje klopt steeds krachtiger

de dromen worden plannen

je mag er zijn

je bent gewenst

je bent

je hartje stopt 

je bent en je was 

de droom blijft eenzaam en verweesd achter 

Met Bloggers For Life willen wij dit prachtige doel steunen. Niet alleen financieel, maar ook met handgemaakt moois.  Een 10-tal bloggers gingen aan de slag en maakten wikkeldekentjes, hemdjes en mutsjes in ieniemienie afmetingen. We legden er ons hart en onze ziel in. Hopende dat de ouders  er enige troost in kunnen vinden op hartverscheurende momenten. 

Ik maakte wikkeldekentjes in zachte tinten in 4 maten, van small tot extra large. Die extra large mag je met zijn afmetingen van 50 op 50 cm met een grove korrel zout nemen. Die small is niet te bevatten klein. Confronterend. Verstillend. En met heel veel liefde gemaakt. Voor kindjes die voor altijd een droom blijven. 

Ook Lies, Jo, Sofie, Mieke, Fien, Nancy, Sofie, Tine en Marjolein haalden hun naaimachine, breinaalden of haakpen boven voor het Berrefonds. Maar Bloggers for Life gaat verder. Een hoop andere bloggers naaiden handgemaakt moois om te veilen, voor het Berrefonds en voor Moeders voor Moeders. Lees er bij Annelies, bezielster van het initiatief en Sarah, haar rechterhand, alles over. En hou de komende weken ook de facebook-pagina in het oog om zeker niets te missen!

Ik weet niet wat u zou doen als één van uw favoriete webshops haar allereerste kaarsje uitblaast en u daarbij uitnodigt op haar virtuele feestje? Ik dacht alvast geen twee keer na en zei volmondig ja. Petite Couture, dat is een stoffenwebshop met hoofdletter S: de S van Stijlvol, Sympathiek en SuperService.

Een stofje uitkiezen om iets mee te maken is dan ook geen sinecure want ze schreeuwen allemaal om  ter hardst om verwerkt te worden - al geef ik grif toe dat het een louter luxeprobleem betreft. Na veel wikken en wegen besloot ik in zee te gaan met de klassieker der klassiekers, de wol in pied de poule. Het is te zeggen, het is een klassieke print, maar verder wel een speciaal stofje, wol, met een beetje stretch, dik maar toch heel licht. Een beetje zoals fleece. Een uitgesproken jasjesstof, vind ik. Bij de klassieke print wilde ik een fel accentkleurtje voor dat tikkeltje extra pit. 

Na het hobbelig parcours met de Kids On Tour Study Hall Jacket, besloot ik het runner-up patroon, de Imagine Jacket van Pattern Anthology, een kans te geven.  De contrasterende schouderdetails liet ik achterwege. 

De maatvoering is een pak beter als die van de Study Hall Jacket. Niks te ruim, maar ook niet overdreven klein. Ik knipte de 4 jaar voor mijn 4,5 jarige maar voegde aan mouwen en zoom nog wel een 2-tal extra centimeters toe. En waarschijnlijk had ik breedtegewijs beter gewoon de 5 jaar overgenomen. Ach, we leren met vallen en opstaan.

De paspelzakken, hoewel zeker niet onoverkomelijk, waren in de dikke meegevende wol de grootste uitdaging. Wat ik leuk vind is dat de fuchsia voering af en toe komt piepen. Subtiel, maar toch aanwezig.

De mouw bestaat uit drie delen, dat was een eerste keer voor mij, en, hoewel ze niet té smal zijn, zijn ze wel aan de smalle kant. De dikte van de pied de poule zit daar wellicht ook voor iets tussen maar voeren met fleece, wat initieel de bedoeling was, was geen optie. Het werd dus geen winterproof jasje maar een tussenseizoensversie. 

Als het nog niet duidelijk moest zijn, wij vinden dit jasje de max!

Maar wat wij nog meer de max vinden is dat ik ter ere van die eerste verjaardag voor jullie 12 stofjes uit de webshop mocht selecteren waar u deze week 10% korting op krijgt. Hopelijk vindt u er iets tussen dat u wel kan bekoren? Klik snel door om ze te ontdekken!

Happy happy birthday Petite Couture!