Safari-kaptrui

woensdag 30 december 2015

Die trui met messias-allures, dat was er eentje in een reeks. Het naai-fiasco van vorig jaar nog indachtig - met een titel waaraan ik met de regelmaat van de klok aziatische spammail rond brandhout te danken heb, een klein wist-je-dat-je - nam ik mezelf voor dit jaar te gaan voor veilig en jongensproof terrein: kaptruien. Eenvoudig scoren bij dat jong geweld, lijkt me.

Petekind nr. 1 kreeg een kaptrui met een zeker safari-gehalte. Ik nam een super zachte gemêleerd blauwe sweatstof als basis en duikelde mijn potje gouden textielverf nog eens op. Sinterklaas bracht hier van die blaaspennen, kennen jullie dat? Die komen in een pakket, en het beste van die pakketten zijn de mallen die er bij geleverd worden. - Disclaimer, mijn kinderen zullen daar allicht anders over oordelen. Instagram-volgers kregen al een tipje van de sluier: De zebra-mal deed perfect dienst voor een unieke textielprint.

Verder volgde ik hetzelfde recept als bij de vorige versie, d.w.z. Omni Tempore patroon (Sofilantjes), doorgeknipt voorpand voor verborgen zakken en duimgaten. En zelfs hetzelfde model mocht nog eens optreden. Bandwerk*, zei ik het niet? *op de stijlvolle prinsessenschoenen na dan :)

read article

Dikke duimen

zaterdag 26 december 2015

Het was in de aanloop naar Pasen dat mijn jongste aankwam met een vreemd verzoek. 'Mama, ik wil gaten in mijn handen'. Euh...

Even flitste door mijn hoofd dat ze bij die Jezus-aan-het-kruis-verhalen bij 3-jarigen nu ook weer niet moeten overdrijven met details - dat was dan nadat ik een kort moment van grootheidswaanzin (als in 'oh god, mijn kind moet de nieuwe messias zijn') - de kop in drukte. Een beetje gericht doorvragen later kwamen we echter van 'gaten in handen', over 'gaten in duimen' tot 'duimgaten'.

Of te wel, het kind wenste gewoon een trui met gaten waar ze haar duimen door kon steken. Back in my comfortzone. Uit pure opluchting, beloofde ik er snel werk van te maken, en maakte een mentale nota. To-do vóór de zomer - ok, die snel is voor interpretatie vatbaar, obviously.

Helaas voor dochterlief was zelfs die 'snel' een schromelijke onderschatting. Pasen passeerde, de zomer kwam en ging, de herfst deed zijn intrede en zelfs de winter kondigde zich, zij het voorlopig puur op papier, aan. Maar deze week kwam het er eindelijk van! Eén en ander heeft te maken met een last-minute kerstcadeautjes-bandwerkje. Het werd er dus eentje in een reeks, maar dat kan het kind worst wezen. Want ze heeft eindelijk een trui mét duimgaten. Halleluja!

Ik werkte een restje sweaterstof op van dit project. Het patroon is de Omni Tempore van Sofilantjes. De overslag aan de kap maakt dat je er zo lekker in kan wegkruipen. Het patroon is wat mij betreft eerder aan de ruime kant, want ik maakte voor Janne de 110 (terwijl ze confectiemaat 116-122 draagt) en die is zelfs eerder breed. Om haar nog een beetje groeimarge te geven, overdreef ik een beetje met de lengte van de heup- en mouwboorden.

Omdat ik geen zin had in een opgestikte zak, maar het comfy-gehalte niet onderuit wou halen door geen zakken toe te voegen verknipte ik het voorpand en voegde verborgen zakken toe. Een kleine ingreep, maar zo gewaardeerd.

Janne woont in haar kaptrui. Kerst of niet, een bloem in het haar, en de foutste prinsessenschoentjes ever en het kind acht zich feestklaar.

Ach, zo lang ze haar moeder maar dikke duimen blijft geven is het mij allemaal eender.

read article

Helden-shirt

maandag 14 december 2015

Toetreden tot het heldendom. Het is geen eenvoudige zaak.

Tegenwoordig heb je daarvoor hippe hulpmiddelen zoals daar zijn de roze cape, mega mindy polsband, spidermanpoten, batmanwings, rox-auto's enzovoort. Maar lieve kinderen, zo is het niet altijd geweest.

Vroeger, heel vroeger waren er ook al mensen die opkwamen voor hun idealen. Zo was er in de 14de eeuw ene Willem Tell, die weigerde zijn hoofd te buigen voor een symbolische hoed van een wreedaardige landvoogd. Als straf werd hij gedwongen, met een simpele pijl en boog, de appel op het hoofd van zijn zoon doormidden te schieten. Willem Tell doorstond de test met glans - maar werd alsnog verbannen, kwam terug en versloeg de landvoogd, kwestie van volledig te zijn - en werd een nationaal symbool.

Moed, volharding en helfdhaftig opkomen voor je idealen Willem. Dat je moge opgroeien tot een kerel waar we met zijn allen de hoed voor afnemen!

Toen Willem geboren zou worden snorde ik een oude en bijzonder mooi geïllustreerde uitgave op van Willem Tell (Aliki). Niets zo mooi als een beetje symboliek. Maar toen het boek verloren ging met de post en pas weken na datum - lees de geboorte - arriveerde stak ik het weg om op die andere symbolische dag - zijn doop - tevoorschijn te toveren. Ik liet bij Tutteleminka een strijkapplicatie maken van de voorkaft, in kleuren die pasten bij het geboortekaartje, om op de voorkant van een koffertje te strijken.

Little did I know dat de doop pas 2 jaar later zou volgen. En maar goed ook. Met het voortschrijden van de tijd kwamen er gelukkig geweldige patronen bij. Dat koffertje, dat zag u reeds, dat kwam er uiteindelijk in een andere uitvoering.

En die strijkapplicatie, ja, die was echt te mooi om in de kast te laten liggen. En toevallig had die nu net de perfecte grootte om op een Billie maat 2 jaar te strijken. Willems bloedeigen mega helden t-shirt zag het levenslicht! Zonen09, de mensheid zal u dankbaar zijn! De kleur van de strijkapplicatie zelf is een beetje aan de vale kant, misschien liet ik hem net iets te lang liggen :).

Ik heb heimelijk een zwak voor mooi geïllustreerde kinderboeken, dus geniet u lekker even mee.

Willem, held-in-wording. Af en toe mag je gerust rebelleren. ;)

read article

Eentje om stevig te omhelzen

maandag 7 december 2015

Ik vermoed dat dit één van de patronen is waar naaiend Vlaanderen (en Nederland) de laatste jaren het meeste naar uitgekeken hebben: de gegradeerde en (serieus) uitgebreide versie van hét babyjasje uit Zo Geknipt 1. Mind the Whale deed haar imago alle eer aan en integreerde opties allerhande: oortjes, stroppers, gedeelde kap, puntkap, zakjes, you name it.

De naam heeft ie niet gestolen: One To Hug is een patroontje om stevig te omhelzen! Ik deed mijn (kleine) duit in het zakje en maakte enkele streelzachte testversies.

Er is weinig waar ik meer van geniet dan kleine puzzelstukjes die plots in elkaar passen...

Matching geboortekaartje en stofje bijvoorbeeld. I just <3 gepersonaliseerd gerief!

Of een stoere versie waarvan de daarvoor bestemde paspel net 10 cm te kort was. Ok, dat was even vloeken. Maar dat pelsen strookje dat ik ter vervanging knipte maakt alles weer goed. Beter dan 't origineel plan. Zeg dat ik het gezegd heb.

En dan liggen er nog een paar op de naaitafel te wachten op de laatste hand - het patroon schreeuwt luidkeels om bandwerk.

One To Hug, Big Time!

read article

StraightGrain for Mon Depot feat. siskobymieke

vrijdag 4 december 2015

Mon Depot moet ik vast bij niemand meer introduceren. Deze online stoffenwinkel, die onlangs trouwens ook een pop up store én de superhippe bar Stark opende in Deurne is ondertussen een vaste waarde. Met haar stoffen uit de vorige collecties van een aantal bekende, grote Belgische merken scoort ze keer op keer. Maar er is meer!

Mon Depot nodigde enkele maanden geleden een aantal inspirerende bloggers om hun eigen stoffencollectie te selecteren en presenteren in verschillende looks. Het hoeft immers niet altijd 'oude' stof te zijn, wel? Zo passeerden de knappe stofjes van Emma en Mona en by eva maria al de revue.

Voor we hier op de verkeerde voet vertrekken, ik ben níet één van die Bloggers - een stevige portie bescheidenheid is wel op zijn plaats - maar ons aller bekende StraightGrain An is dat wel. An selecteerde een 10-tal stofjes (helaas niet allemaal leverbaar) en nodigde Annick en mij uit mee te naaien aan haar 'collectie'. De grote lijnen werden door An uitgezet, de stoffen verdeeld en de rest was aan ons. De fotoshoot leverde mooie en bij tijd en wijle hilarische 'uit het leven gegrepen' foto's van onze kroost op.

Mijn opdracht: een Tinny uit een mandarijnkleurige (om even aan te sluiten bij de tijd van het jaar ;)) 'faux chanel' en een tricot kleedje uit een mintkleurige dubbel-gelaagde sweatstof.

De eerste opdracht was niet moeilijk. Die 'faux chanel' is langs twee kanten bruikbaar, met een lichtere en een donkerdere kleur. Dat nodigt uit tot subtiele colorblocking, dus ik koos voor de optie met doorgesneden voorpand. Omdat ik die colorblocking ook wou doortrekken in het achterpand, verknipte ik het rugpand op soortgelijke manier. De accentkleur, daar heb ik nog wel wat nachtjes over moeten slapen, maar het werd donkerblauw, en daar ben ik achteraf gezien blij mee. Het open kraagje knipte ik 2 maal, de tweede maal met een centimeter extra onderaan, voor een leuk piepeffect.

An maakte in hetzelfde stofje een Jaanu, en dat werkt perfect. De stof heeft net de goeie dikte voor kleedjes die wat mogen 'staan'. Norah en Janne, dat gaf vuurwerk op de set.

Om op te eten toch, die meisjes?!

Opdracht nummer 2 bezorgde me kopzorgen. Ik weet niet wat het is, maar een patroon voor een feestelijk tricot kleedje dat aan mijn eisen voldoet, dat blijkt niet zo eenvoudig te vinden - 'mijn eisen' is daar misschien het struikelblok, maar misschien kent u er wel? Alle tips welkom in de commentaren.

Niet getreurd, dan teken ik er toch 'snel' zelf eentje? Ha, die snel, dat was in een vlaag van ongekend optimisme. Ik pinde eens een kraagje dat ik wel eens wilde uittesten. Dat kraagje, dat was zo het probleem niet, maar die sluiting, daar heb ik mijn hoofd over gebroken. Eigenlijk wilde ik een 'fake' polosluiting, waarbij de plooi open kon en genoeg ruimte gaf om gemakkelijk het hoofd door te krijgen. Helaas, ik knipte verkeerd - op de stofvouw, voor een assymmetrisch voorpand, not the way to go - en moest uiteindelijk puzzelen om er nog iets draagbaar uit te krijgen.

Toen het af was, laat op de avond, zag ik niet anders dan foutjes en kleine onvolmaaktheden. Ik had het project al lang in de vuilbak gekieperd ware het niet dat dit wel een 'collectie-item' moest worden. Maar toen Jolien 's morgens paste, brak de zon door. Het paste én het was al bij al zo slecht nog niet. Overgoten met een sausje van stevige moederliefde vind ik het zelfs heel geslaagd. Op het randje van zedig kort, dat wel (herinner u mijn gepuzzel). Maar toch. Mission accomplished.

Het voorpand sluit met verborgen drukknopen. De knopen zijn puur decoratief.

Over de stof niets dan lof. Heerlijke kwaliteit, echt. Het zijn twee laagjes op elkaar, waardoor het wel wat dikte krijgt, maar ook luchtig blijft. En het verwerkt echt als een zakdoek. Deze stof is er ook nog in het blauw.

Die saus van moederliefde indachtig kan ik niet anders dan jullie trakteren op nog wat foto's van de zusjes. Ik smelt bijna achter mijn scherm. En tegelijk geniet ik van de spontaniteit die eraf spat. Zo eerlijk nog, die modellen.