Een versa versa met werkpunten

donderdag 28 april 2016

Wie k-bas al eens van dichtbij onder de loep nam zag misschien al een kurkleren 'sjakosh' voorbij flitsen. Ja, juist, die ene met die karakteristieke punt, waarin de kenner meteen de 'Versa versa' uit 'Mijn Designertas' herkent. Prachtig ontwerp, vind ik. Ideaal handtasformaat ook, en met verschillende vlakken die vragen om te spelen met contrasten. 
Toen ik in de lokale stoffenwinkel in het opruimhoekje een jeansblauwe gordijnstof met een kurkkleurige ondertoon ontwaarde , viel de puzzel in elkaar. De stof is geen jeans, maar doet wel zo aan, is stevig en heeft wat structuur. Het is geen heel speciale stof of zo, en in gordijnvorm zou ik ze wellicht helemaal aan mij voorbij laten gaan, maar zo in combinatie met de naturelkleurige kurk. Jep, I like.

De tas zelf is niet zo moeilijk, en ik mag dat zeggen als relatieve tassenleek, met uitzondering van de gebogen zijkant. Zo'n korte bocht, waardoor je weinig manoeuvreerruimte hebt onder de voet van je naaimachine, is niet echt a walk in the park. Dat ik mijn patroonblad kwijt was, en geen merkpunten overnam hielp niet echt (lichte understatement). Maar verder ondervond ik geen noemenswaardige moeilijkheden.
De aangeraden versteviging, zeker in de flap, is wat mij betreft een beetje aan de zuinige kant. Met enkel H630 mist de flap volgens mij wat stevigheid, dus ik opteerde daar voor een laagje decovil light. Achteraf gezien zou ik daar zeker de gewone decovil op strijken of alternatief, zoals ik deed voor de rest van de tas, een laagje Fast2Fuse tussen voering en buitenstof schuiven. 

De tas zelf verstevigde ik in zijn geheel met Fast2Fuse (heavy weight). Die Fast2Fuse is een dikke vormvaste tussenvoering die een lijmlaag heeft op de 2 kanten. Gevolg: wil je graag je tas keren om onafgewerkte randen weg te werken, dan moet je dat eerst doen, en de fast2fuse pas na het keren tussen de 2 lagen schuiven. Even strijken en beide lagen verschuiven niet meer ten opzichte van elkaar. 

Ik liet een keergat tussen voering en stof aan de achterkant van de tas, in plaats van aan de zijkant zoals beschreven in het patroon en stak die versteviging pas helemaal op het einde in de tas, net zoals je met de placemat zou doen. Voordeel: ik ondervond geen extra tegenwind van enige versteviging bij het assembleren van de zijkant met zijn stevig bochtenwerk. Nadeel: dat vaststrijken van die fast2fuse in een afgewerkte tas is niet echt zo evident. Mijn strijkbout is daar niet op voorzien.
Dat niet overnemen van merkpunten (en vervolgens kwijt raken van het patroonblad) zorgde er ook voor dat ik voor de plaatsing van de magneetsluiting op een nachtelijk uur beroep deed op een blogvriend - ik ga geen namen noemen - die weliswaar bijzonder hulpvaardig was maar op dat late uur ook een beetje dubbel zag, waardoor ik mijn magneet een pak te ver naar onder plaatste. Gevolg, de flap komt te ver, en de rits op de achterkant dus ook te hoog. Tja, so be it.
Wat mij meer stoort is mijn volgende geniale inval, de drukknopen op de zijkant. Het idee was anders niet slecht. Ik wilde voorkomen dat zijkanten naar buiten uitplooien waardoor je recht binnenkijkt in de tas, van bovenuit gezien. Niet erg esthetisch, noch praktisch in geval van occasionele regen- en hagelbuien. En ja, die drukknopen doen theoretisch (én op foto) wat we ze moeten doen, maar in de praktijk zijn de drukknopen die ik gebruikte niet stevig genoeg om redelijk wat spanning aan te kunnen. Een goed gevulde of ja - het is het einde van de maand - zelfs een minder goed gevulde portemonnee in de handtas is genoeg om de drukknopen te doen openspringen. Helaas pindakaas, drukknopen verwijderen is een pak moeilijker als ze inslaan, dus blijven ze waar ze zijn.

Door de drukknopen heb ik het lusje waar de D-ring voor de draagriem aanhangt, wat lager moeten bevestigen dan ideaal zou zijn, en dus nu heeft de tas net iets te veel de neiging om te kantelen. Niet problematisch, maar toch net genoeg om mij er telkens aan te herinneren.

Ik werkte de tas af met een kofferhoekje. Niet helemaal op maat van de hoek, maar toch een leuk detail. 
Ik maakte nog een afneembaar hengsel voor de tas en klaar was mijn versa versa versie (ha, zeg dat maar eens 10 keer snel na elkaar). Eentje met werkpunten, maar ook eentje die al veel gebruikt werd en veel complimenten oogstte. En is dat niet de beste barometer?

Laptophoes in kurkleer

dinsdag 19 april 2016

In de aanloop naar de lancering van k-bas werd er hier natuurlijk deftige research gedaan. Die kurkleer, mooi, maar is dat wel te verwerken met een 'gewone' naaimachine? Is dat niet te stug? Is dat wel te keren? Slaat dat geen steken over? Moet je daar een specifiek soort naald voor gebruiken? U hoort het, de nood aan wat empirisch bewijsmateriaal was groot.
Meneer-de-Directeur, aka de laptophoes uit Zo Geknipt 2 stak al lang mijn ogen uit en leek me een perfect experiment. Recht op recht, hoeken uitduwen, de naden eens platstikken, de boel keren, topstitchen, ik testte het allemaal uit. En wat viel me dat geweldig mee! Ik nam een dikkere standaardnaald en dat ging perfect. De hoeken, dat kan nog beter, de volgende keer zou ik de naden daar nog iets meer bijknippen. Maar verder: worked like a dream!
Ik draaide het patroon noodgedwongen 90°. Ik had namelijk slechts een beperkt stuk testkurkleer ter beschikking, en mijn laptop is niet erg mini. Je tekent het zelf, dus gewoon lengte en breedte omwisselen en klaar is kees. Voordeel: de opening om de laptop in te schuiven is meteen een pak groter, en eigenlijk vind ik die 90°-variant nog niet zo verkeerd ogen ook.

Als ik één kleine minpuntje mag opnoemen, dan is het hoogte van de velcro sluiting. Die hoogte is in het patroon niet afhankelijk van de hoogte van je apparaat, en is perfect op maat voor tablets en dunne mac's maar niet voor iets massievere laptops. Dus als ik één tip mag geven, tel daar gerust een centimeterke bij als u ook een massiever geval ter beschikking hebt. Een iets grotere overlap, en die velcro komt niet meer piepen.
Voor meneer-de-directeur combineerde ik zwart kurkleer met de bamboo variant, en binnenin voerde ik met een heerlijke canvas uit mijn voorraad (Petite Couture). Daarop streek ik een laagje H640.


En ik ben er echt helemaal weg van. Simpel, stoer, strak. Een echte Meneer-de-Directeur.

Meer kurkleer-inspiratie vindt u bij:





Over veterpinken, nestelogen en ritstanden

vrijdag 15 april 2016

Wat hebben de titelwoorden gemeen? Twee dingen. Nee, ik lieg. Drie dingen in feite. (1) Elk woord bevat een lichaamsdeel (duh!). (2) Het zijn allemaal tassenfournituren, de één al exotischer dan de ander. (3) En jullie kunnen ze allemaal vinden op www.k-bas.be.

En dat brengt ons naadloos bij het onderwerp van deze post. K-bas!


De laatste maanden was ik een beetje afwezig, in blogland. Misschien heeft u het niet gemerkt, maar ik heb het zeker wel gevoeld. En dat heeft alles te maken met het project waar ten huize sisko by mieke druk aan gewerkt werd, eentje waarover we (en we, dat zijn meneer sisko by mieke en ik - just so you know) nog niet te veel poespas wilden maken tot het een beetje op rails stond.

Maar de trein staat klaar om te vertrekken! En jullie zijn allemaal welkom aan boord. 
Welkom bij k-bas! K-bas is een webshop vol tassenmateriaal. Alles wat u nodig heeft om zelf een professioneel afgewerkte tas te maken, gaande van D- en O-ringen over musketons, ritsen en rivetten, tassenband en leren riemen. 

Tassenmaterialen? Huh? Jij outte jezelf toch als kledingnaaister? Ik hoor het u al denken. En jawel, daar heeft u een punt. Ik ben geen tassennaaister pur sang - hoewel mijn kast wel uitpuilt met gekochte tassen, want tassen, dat heb je nooit genoeg, nietwaar? 

Maar de keren dat ik me waagde aan een tas, stootte ik telkens op dezelfde frustratie: het beperkte en ook gefragmenteerde (online) aanbod in tassenfournituren. Ik was langer bezig met het bijeenzoeken van de benodigdheden dan met het naaien zelf, en meer geld kwijt aan verzendingskosten dan aan de tas. Dat moet beter kunnen, dachten wij hier. En er nestelde zich een plannetje in ons hoofd.
Toen we dan ook nog eens oog in oog stonden kurkleer, een nog niet zo bekend, ecologisch verantwoord en geweldig mooi materiaal om te verwerken tot stijlvolle tassen werd de misschien een 'let's do this'. We gingen aan de slag, werkten maandenlang kei hard achter de schermen en kunnen jullie vandaag het product tonen van die noeste arbeid. We hope you like it!

Dat kurkleer, daar kan ik pagina's over volpennen. Het is sterk en soepel, mooi en duurzaam, slijtvast en waterresistent (nu ja, gooi uw tas niet in het zwembad want daar steek ik mijn hand niet voor in het vuur) en oh zo zacht! Bovendien verwerkt en transporteert het perfect onder elke naaimachine. Kurkleer is het perfecte alternatief voor (nep)leer.
Maar 1 foto zegt meer dan 1000 woorden, niet waar? Ik maakte zelf, als test, een aantal tassen en vroeg ook aan enkele bloggers die bij mij geboekstaafd staan als 'tassenexpert' en 'tassenlover' om met ons kurkleer aan de slag te gaan. De komende dagen en weken zal u hier en daar wel een post zien verschijnen, want ze maakten stuk voor stuk prachttassen! 

Om jullie alvast warm te maken voor dat kurkleer, krijgt u deze week bij aankoop van een halve meter kurk (uit één stuk of 2 fat quarters, naar keuze) gratis verzending! Gebruik de code "welovekurk" bij het uitchecken.

Zo. De trein is vertrokken. Welcome aboard!






Een gerecycleerde Miss Madeline

maandag 4 april 2016

U herkent haar al van ver aan de ruglus, Miss Madeline.
Hier nog in de nog-niet-gefinetunede-want-eerste-testversie maar evenzozeer geliefd door de dochter die haar al bij het eerste zonnestraaltje van dit jaar uit de zomerspullen viste. En als die zomerspullen van de snelle en gerecycleerde soort zijn, dan kan moederlief dat alleen maar aanmoedigen.
Dat gerecycleerde, dat zit zo. Na enkele wasbeurten kwam mijn ultrazachte organische Wow-To-Go longsleeve te kort maar veel te breed uit de was, heeft u dat nu ook soms? Het moet gezegd worden, van wassen op lage temperatuur, de nog druipende was verslepen naar de wasdraad en dan een half uur zoet zijn met uithangen in het occasionele zonnetje in plaats van de droogkast heb ik niet veel kaas gegeten - wasdraad, huh, waar? mijn luie aard kan ik niet verloochenen. Dus het kan best dat dat shirt  close maatjes werd met een handdoek in de 90° was, of nog waarschijnlijker, dat het verstrengeld geraakte in een donsovertrek in de droogkast.
Jammer maar helaas, dat noemen ze dan de bluts met de buil. Maar hé, in dergelijke inschattingsfoutjes zitten ook opportuniteiten. Het t-shirt belandde op de te recycleren stapel, en werd vanonder het stof gehaald bij de eerste test van Miss Madeline. Ik knipte slim en moest dus niet eens omzomen! Whoppaaa! 
Miss Madeline, dat gaat hier en masse genaaid worden de komende maanden! Mark my words.

Latest Instagrams

© sisko by mieke. Design by FCD.