Sparkling Sallie jumpsuit

Waar moet ik beginnen, na anderhalve maand blogstilte? 

Laat ons het er vooral op houden dat 2017 nu al de geschiedenis ingaat als dat jaar waarin mijn gezondheid het een beetje - understatement - laat afweten. Exit gebroken arm, enter de longontsteking. Maar niet getreurd, we klauteren weer uit het dal, net op tijd voor een spetterende zomer! 

En gelukkig ook nét op tijd om volop mee te genieten van Jolien's eerste communie. Alsof het zo moest zijn (!) naaide ik haar communiekleedje in het korte intermezzo tussen arm en longen, zodat het stressniveau outfitgewijs redelijk laag lag toen ik de weken voorbij zag vliegen vanuit mijn bed en luie zetel. Het initiële plan, nl. zus en mama ook voorzien van zelfgemaakte outfits maakte langzaamaan plaats voor plannen richting kledingwinkel. Maar toen de lucht dan toch opklaarde, deed ik aan slow-zero-stress sewing, en kon ik dat tripje toch nog schrappen. Yes!

Voor mezelf zat ik al met een feestelijke jumpsuit-plan in mijn hoofd sinds ik de Sallie Jumpsuit van Closet Case Patterns bij haar ontdekte. Comfy, brede verhullende pijpen, en toch elegant, my cup of tea. Oh, en in tricot, zonder al te veel poespas, en dus snel klaar. 

Feestelijk wel, dus dat vroeg om een feestelijke stof. En bij feestelijk denk ik direct aan Lotte Martens ' Let's Party Collectie, tja, ik ben gewoon grote fan. De Sparkle Tarda Jersey, in combinatie met de 'gewone' Tarda, de ideale match in mijn hoofd. En ook in de praktijk blijkt dat perfect te werken voor dit patroon, al zeg ik het zelf. I loooove this jumpsuit.

Het enige tricky aspect is de paneelafmeting van de Sparke Tarda. Met een hoogte van 40 cm (na voorwassen) kreeg ik het kimono-style-bovenstuk 'óp de millimeter' uit de stof geperst. Had ik een proefversie gemaakt, dan had ik geweten dat ik dat bovenstuk best met een paar centimeter had verlengd, en dan had ik een beetje moeten improviseren met een aparte tunnel in plaat van aangeknipt aan het bovenstuk. Een bovenstuk met spaghettibandjes was uiteraard ook een optie geweest.

Ook de anderhalve meter gewone Tarda was na voorwassen (en ja, droogkast, ik geef het toe #lazyismymiddlename) heel nipt. Zakken kreeg ik er niet meer uit, maar haha, uit esthetische overwegingen - zakken op mijn heupen in een kledingstuk uit één geheel, ik dacht het niet - ging ik die toch schrappen.

Het vestje hing nog in de kast, de pumps zijn tijdloze klassiekers en de Joy maakte ik ook al eerder. Outfit complete.

De foto's zijn helaas niet op het communiefeest genomen. Iets met tijdsnood vooraf, en zelf fotograferen tijdens het feest. De dag nadien hees ik mezelf nogmaals in de jumpsuit, moe, en prikkelbaar. De fotograaf van dienst heeft het geweten #sorryschattie.