Bij een bezoekje aan de Stoffenstraat kwam ik thuis met een aanzienlijke hoop tricot. Ik verwerkte al enkele lappen tot pyjama's, en een babybybroekje. Restte me nog een coupon in geweldig mooie herfstkleuren. Daarin zag ik mijn oudste wel flaneren. 

Zoals het de luie naaister betaamd, luisde ik van een goedhartige ziel met kinderen in gelijklopende kledingmaten de getekende patroondelen over van de Sienna-jurk uit La Maison Victor (2016/1) (waarvan haar versie me trouwens de ogen uitstak). Vlijtig knipte ik de jurk en legde die klaar om op 'een dood moment' ineen te steken. Dat heet dan wishful thinking want het zal u misschien niet verbazen dat dat dode moment zich maar niet voordeed. 

Maar dan, plots, op een zondagmiddag, geheel onverwacht was het daar dan toch! #langlevedejeugdbeweging #langlevejongerezusjesvanbewegendejeugd

De Sienna, werd me verzekerd, dat steekt in een uur in elkaar. Nu moet u weten, dat soort uitspraken, daar sta ik een beetje sceptisch tegenover. Is me nog nooit overkomen -alleen al over en weer naar mijn strijkijzer sjokken neemt al een kwartier in beslag (gesommeerd over alle strijkbeurten é, geen villa hier) -. 

En ook ditmaal deed ik er minstens twee uur over. Ik moest immers na de 5 naden van het gehele spel nog beslissen over het ruglint. Minstens goed voor een half uur. En daarna zoomde ik de mouwen gewoon om #luiewijvenallures, maar was niet geheel totaal niet tevreden over het golvend effect. Een mouwboordje redde het geheel. Leuk extraatje is het lijnenspel aan die boord.