Pink rules

Bij Liesellove kocht ik op Femma-weekend een speciaal stofje. Lies klasseert het onder de noemer (namaak)-leer, maar in feite moet je het eens door je handen laten gaan om het ten volle te appreciëren. Het stofje doet wat suède-achtig aan, stretcht behoorlijk, is relatief dik en vooral super zacht.  En het is roze, écht roze, dus normaal zou ik daar zo voorbij kijken, maar toch trok het mijn aandacht. Alleen, meestal zie ik een stofje en zie ik ook meteen wat ik ervan zou willen maken - of dat er dan uiteindelijk van komt is een ander paar mouwen, er zijn nl. maar 24u in een dag (ook voor mij, voor wie daar al eens aan durft twijfelen ;)). 

Bij dit stofje bleef de aha-erlebnis iets langer uit. Gelukkig heb je op zo'n weekend tijd zat om het wat te laten bezinken, en plots was het visioen er toch. Zo geknipt 2 - shirt nr. 3! Na  deze twee versies is mijn honger namelijk nog lang niet gestild.

Donderdagavond vond ik dan nog een paar uurtjes om het t-shirt in elkaar te steken. Het duurde wat langer dan voorzien, want ik sukkelde wat met het vinden van de juiste naald voor de 'speciale' stof. Alle soorten naalden passeerden de revue, en uiteindelijk deed een dunne ledernaald nog het beste dienst - al liet mijn naaimachine hier en daar nog een steekje vallen maar om een uur of 11 's avonds word ik al wat minder kritisch.

Ik werkte het t-shirt af met een grote knoop op de boord, en een 'labeltje' op de stiklijn bovenaan, om het roze wat te breken. Dat detail bedacht ik me pas helemaal op het einde - uiteraard - en dus kwam er een beetje tornwerk aan te pas om het er nog tussen te stikken.

Meer heb ik er eigenlijk niet over te vertellen. Het zit zálig, is toch weer een beetje anders dan een 'gewoon t-shirt' en gaat hier super veel gedragen worden.

 

Deze week rolden er ook nog een paar cirkelsjaals vanonder mijn machine. Waaronder onderstaande versie. Ik combineerde een restje van de nieuwe atelier brunette viscose met een prachtig zijdeachtig stofje dat ik recycleerde uit een kleedje waarin Sofie - onder de vrienden ook wel gekend als de vriendin-die-niet-kan-strijken - na de eerste wasbeurt een gat streek. Waarna het kleedje belandde bij de vriendin-met-naaimachine-die-daar-misschien-nog-iets-mee-kan. Awel ja dus! Ik leende hem gisteren even voor de boekenborrel van Griet aka Emma en Mona aka de straffe madam achter Stof-voor-durf-het-zelvers 2 maar eigenlijk is hij bedoeld als cadeautje voor...idd, Sofie. Return to sender.

Die boekenborrel, dat verklaart dan ook meteen die vakkundig gecamoufleerde wallen onder mijn ogen. Maar dat is de tol die ik graag betaal voor een gesigneerd boek en een avondje puur genieten in goed gezelschap!