posts in
voor appelen en peren
Pink rules
zaterdag 8 november 2014
Bij Liesellove kocht ik op Femma-weekend een speciaal stofje. Lies klasseert het onder de noemer (namaak)-leer, maar in feite moet je het eens door je handen laten gaan om het ten volle te appreciëren. Het stofje doet wat suède-achtig aan, stretcht behoorlijk, is relatief dik en vooral super zacht. En het is roze, écht roze, dus normaal zou ik daar zo voorbij kijken, maar toch trok het mijn aandacht. Alleen, meestal zie ik een stofje en zie ik ook meteen wat ik ervan zou willen maken - of dat er dan uiteindelijk van komt is een ander paar mouwen, er zijn nl. maar 24u in een dag (ook voor mij, voor wie daar al eens aan durft twijfelen ;)).
Bij dit stofje bleef de aha-erlebnis iets langer uit. Gelukkig heb je op zo'n weekend tijd zat om het wat te laten bezinken, en plots was het visioen er toch. Zo geknipt 2 - shirt nr. 3! Na deze twee versies is mijn honger namelijk nog lang niet gestild.
Ik werkte het t-shirt af met een grote knoop op de boord, en een 'labeltje' op de stiklijn bovenaan, om het roze wat te breken. Dat detail bedacht ik me pas helemaal op het einde - uiteraard - en dus kwam er een beetje tornwerk aan te pas om het er nog tussen te stikken.
Deze week rolden er ook nog een paar cirkelsjaals vanonder mijn machine. Waaronder onderstaande versie. Ik combineerde een restje van de nieuwe atelier brunette viscose met een prachtig zijdeachtig stofje dat ik recycleerde uit een kleedje waarin Sofie - onder de vrienden ook wel gekend als de vriendin-die-niet-kan-strijken - na de eerste wasbeurt een gat streek. Waarna het kleedje belandde bij de vriendin-met-naaimachine-die-daar-misschien-nog-iets-mee-kan. Awel ja dus! Ik leende hem gisteren even voor de boekenborrel van Griet aka Emma en Mona aka de straffe madam achter Stof-voor-durf-het-zelvers 2 maar eigenlijk is hij bedoeld als cadeautje voor...idd, Sofie. Return to sender.
Die boekenborrel, dat verklaart dan ook meteen die vakkundig gecamoufleerde wallen onder mijn ogen. Maar dat is de tol die ik graag betaal voor een gesigneerd boek en een avondje puur genieten in goed gezelschap!
Voor (appelen en) peren, in 't dubbel
woensdag 15 oktober 2014
Herinnert u zich deze post? Het is de post met hét shirtje. Het shirtje waarvoor ik even met mijn mond vol tanden voor het scherm zat, me tegoed doend aan een stevige portie eye candy. Naar Riet kijk ik al langer op, de creativiteit die zij uit haar mouw schudt, tjonge. Maar met die post verkreeg ze een idolenstatus. Het bleef dus hangen, daar in mijn hoofd.
Vorige week werden we dan facebookgewijs verlekkerd op hét nieuwe boek, u weet wel, die 'Zo geknipt 2' geschreven door Riet en Lies . Het water liep mij bij tijd en wijle in de mond, maar ik hield mezelf voor nog flink even af te wachten tot de boekenbeurs. Totdat mij dat wel erg lekkere hapje werd voorgehouden, dat shirt getest door Davina. Daar en toen reserveerde ik het boek bij de standaard boekhandel, waar ik het gisteren ophaalde. Sorry, mijn weerstandsvermogen heeft ook zijn grenzen.
Ik twijfelde gisteren dan ook niet erg lang, al kwam dat kinder-t-shirt projectje getest door de kinnekes cloots en stannel nog in de buurt. Maar uiteindelijk zegevierde mijn egoïstisch kantje. Moet kunnen, af en toe, toch?
Qua stof moest ik het doen met wat er in de kast lag. Stevige tricot, wordt aangeraden. Nu zou ik Mieke niet zijn als ik niet af en toe regelmatig lekker eigenwijs mijn eigen goesting doe. Ik vond een koningsblauw strass-breisel in de kast, dat perfect matcht met een sevenberry-katoentje dat ik hier al eerder gebruikte. Stevig kun je dat breisel nu niet echt noemen, maar ja, de kleur is wel héél schoon :). En het middenvoorpand in katoen, waarom niet, als de rest al lekker rekt?
Of dat nu mijn beste idee was, om dat meteen als eerste versie in de strijd te gooien? Ik denk het niet. Dat breisel rekt veel te hard uit aan de schouders. Dat in combinatie met een klein rekenfoutje zo bleek vanmorgen - ok dan, 3 cm is niet meer een klein rekenfoutje - leverde een eerste versie op die wel schoon was, maar veel te hard van mijn schouders zakte. En misschien heb ik dan toch meer gemeen met mijn dochter dan ik dacht want, mooie, maar ongemakkelijke kledij komt ook niet vaak uit mijn kast.
Deze morgen had ik onverwacht een ochtend voor mezelf en die selfish sewing en het potentieel uit de laat-avondversie smaakte naar meer. Ik had nog genoeg stof over voor een verbeterde versie 2, en duikelde meteen ook een stevige mis-en-plis tricot (Mon Depot) op die wél voldeed aan de stofvereisten uit het boek. Een paar uurtjes later is mijn kast 2 shirtjes rijker.
Versie nr. 1
Nog steeds niet perfect deze, je ziet op de foto dat de stof op de schouder echt wat te veel meegeeft. Dus als u ook zo'n stofje overweegt, raad ik echt aan dat daar te verstevigen. Dat katoenen middenvoorpand, daar zit wel muziek in wat mij betreft. In deze versie gebruikte ik een tailleband zonder overlapping.
Versie nr. 2
Deze zit qua maat een pak beter, en dat heeft echt enkel en alleen met de stofkwaliteit te maken. Ik volgde het patroon op de voet maar snoeide - onder het motto zet je (peer-)kwaliteiten in de verf -wel een tikkeltje in de taille. Volgende keer verleng ik nog een klein beetje.
Maar serieus, wat een top patroontje dit. Die "Zo geknipt 2" is zijn geld al dubbel en dik waard - en dan heb ik nog niet eens die prachtige fietstas, dat koffertje, die t-shirtjes, die laptophoes en al de rest van dichtbij bekeken. Dames, een dikke merci!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Social Icons