StraightGrain for Mon Depot feat. siskobymieke

Mon Depot moet ik vast bij niemand meer introduceren. Deze online stoffenwinkel, die onlangs trouwens ook een pop up store én de superhippe bar Stark opende in Deurne is ondertussen een vaste waarde. Met haar stoffen uit de vorige collecties van een aantal bekende, grote Belgische merken scoort ze keer op keer. Maar er is meer!

Mon Depot nodigde enkele maanden geleden een aantal inspirerende bloggers om hun eigen stoffencollectie te selecteren en presenteren in verschillende looks. Het hoeft immers niet altijd 'oude' stof te zijn, wel? Zo passeerden de knappe stofjes van Emma en Mona en by eva maria al de revue.

Voor we hier op de verkeerde voet vertrekken, ik ben níet één van die Bloggers - een stevige portie bescheidenheid is wel op zijn plaats - maar ons aller bekende StraightGrain An is dat wel. An selecteerde een 10-tal stofjes (helaas niet allemaal leverbaar) en nodigde Annick en mij uit mee te naaien aan haar 'collectie'. De grote lijnen werden door An uitgezet, de stoffen verdeeld en de rest was aan ons. De fotoshoot leverde mooie en bij tijd en wijle hilarische 'uit het leven gegrepen' foto's van onze kroost op.

Mijn opdracht: een Tinny uit een mandarijnkleurige (om even aan te sluiten bij de tijd van het jaar ;)) 'faux chanel' en een tricot kleedje uit een mintkleurige dubbel-gelaagde sweatstof.

De eerste opdracht was niet moeilijk. Die 'faux chanel' is langs twee kanten bruikbaar, met een lichtere en een donkerdere kleur. Dat nodigt uit tot subtiele colorblocking, dus ik koos voor de optie met doorgesneden voorpand. Omdat ik die colorblocking ook wou doortrekken in het achterpand, verknipte ik het rugpand op soortgelijke manier. De accentkleur, daar heb ik nog wel wat nachtjes over moeten slapen, maar het werd donkerblauw, en daar ben ik achteraf gezien blij mee. Het open kraagje knipte ik 2 maal, de tweede maal met een centimeter extra onderaan, voor een leuk piepeffect.

An maakte in hetzelfde stofje een Jaanu, en dat werkt perfect. De stof heeft net de goeie dikte voor kleedjes die wat mogen 'staan'. Norah en Janne, dat gaf vuurwerk op de set.

Om op te eten toch, die meisjes?!

Opdracht nummer 2 bezorgde me kopzorgen. Ik weet niet wat het is, maar een patroon voor een feestelijk tricot kleedje dat aan mijn eisen voldoet, dat blijkt niet zo eenvoudig te vinden - 'mijn eisen' is daar misschien het struikelblok, maar misschien kent u er wel? Alle tips welkom in de commentaren.

Niet getreurd, dan teken ik er toch 'snel' zelf eentje? Ha, die snel, dat was in een vlaag van ongekend optimisme. Ik pinde eens een kraagje dat ik wel eens wilde uittesten. Dat kraagje, dat was zo het probleem niet, maar die sluiting, daar heb ik mijn hoofd over gebroken. Eigenlijk wilde ik een 'fake' polosluiting, waarbij de plooi open kon en genoeg ruimte gaf om gemakkelijk het hoofd door te krijgen. Helaas, ik knipte verkeerd - op de stofvouw, voor een assymmetrisch voorpand, not the way to go - en moest uiteindelijk puzzelen om er nog iets draagbaar uit te krijgen.

Toen het af was, laat op de avond, zag ik niet anders dan foutjes en kleine onvolmaaktheden. Ik had het project al lang in de vuilbak gekieperd ware het niet dat dit wel een 'collectie-item' moest worden. Maar toen Jolien 's morgens paste, brak de zon door. Het paste én het was al bij al zo slecht nog niet. Overgoten met een sausje van stevige moederliefde vind ik het zelfs heel geslaagd. Op het randje van zedig kort, dat wel (herinner u mijn gepuzzel). Maar toch. Mission accomplished.

Het voorpand sluit met verborgen drukknopen. De knopen zijn puur decoratief.

Over de stof niets dan lof. Heerlijke kwaliteit, echt. Het zijn twee laagjes op elkaar, waardoor het wel wat dikte krijgt, maar ook luchtig blijft. En het verwerkt echt als een zakdoek. Deze stof is er ook nog in het blauw.

Die saus van moederliefde indachtig kan ik niet anders dan jullie trakteren op nog wat foto's van de zusjes. Ik smelt bijna achter mijn scherm. En tegelijk geniet ik van de spontaniteit die eraf spat. Zo eerlijk nog, die modellen.