posts in
Ienemiene
Pretty ladies
donderdag 19 mei 2016
- Iets simpel, rechttoe-rechtaan maar toch feestelijk,
- Mama-dochter twinning
- Misschien iets met plooikes?
Dat het een Lotte Martens-stofje zou worden was snel beslist. Maar Lotte Martens-stofjes, dat weet ik uit ervaring moet je in 't echt zien om ze pas écht te kunnen appreciëren. De kleuren op scherm zijn niet altijd de kleuren in realiteit en de schittering wordt haast altijd onrecht aangedaan. In januari gingen we dus in real life stofjes shoppen bij Bobby Sewing in Mortsel. De keuze viel op 'Clarias'. Een heel lichtroze stof met soepele val en koperen print. Uitstekende smaak, die bruid.
Even aftoetsen:
- Iets simpel, rechttoe-rechtaan maar toch feestelijk? Check
- Misschien iets met plooikes? Check. Door de keuze voor raglanmouwen (niet voorzien in het boek) konden we spelen met plooitjes in het bovenpand zonder één of ander balloneffect te verkrijgen.
- Mama-dochter twinning? Check - nu ja, niet all the way maar dezelfde stof en plooitjes, zij het op een andere plaats, liet geen misverstanden ontstaan over wie bij wie hoorde.
Het proefmodel voor Julie liet ik hier al zien. Het patroon is de Once Upon a Party van Ienemiene, met plooitjes in het bovenpand (ah ja), en een A-lijn onderpand. Aan 'the real thing' paste ik niet zo veel aan: het bovenlijfje werd ietsje ruimer en ik besloot het kleedje uiteindelijk in één stuk te knippen.
De bruid die schitterde aan de zij van haar kersverse echtgenoot. Stephanie en Bart, jullie zijn een geweldig koppel, met een prachtig gezin, en dat ja-woord was de kers op de taart waar jullie al 18 jaar met smaak van eten. Proost!
 |
| En wie ziet hier de photobomber?! Janne toch! |
Once upon a party - de testversie
donderdag 31 maart 2016
'Ga ik niet doen, no way, nee, ik zeg nee', peperde ik mezelf in.
- Even tussen haakjes, niet dat ik zo asociaal ben, of niet erg hulpvaardig, maar één en ander heeft te maken met drukke bezigheden achter de schermen maar daarover snel meer -
Maar toen de vraag kwam zei ik uiteraard sneller ja dan dat ze met haar ogen kon knipperen. Dus here we are, op een kleine 5 weken voor hun ja-woord en moeder en dochter moeten nog gekleed worden. U kent mij en deadlines. Gelukkig kent de bruid mij en deadlines ook en is Bridezilla een haar onbekend begrip.
Voor dochter Julie maakte ik deze week een testkleedje. De keuze viel op, hoe kan het ook anders, het Once Upon a Party patroon van Ienemiene. Het kind mocht snuisteren in mijn stoffenkast en koos resoluut voor zomerse kleurtjes (Petit Pan, Wasabi blanc)
Meer heb ik er niet aan toe te voegen, for now. En al goed ook, want er is nog werk aan de winkel!
- Even tussen haakjes, niet dat ik zo asociaal ben, of niet erg hulpvaardig, maar één en ander heeft te maken met drukke bezigheden achter de schermen maar daarover snel meer -
Maar toen de vraag kwam zei ik uiteraard sneller ja dan dat ze met haar ogen kon knipperen. Dus here we are, op een kleine 5 weken voor hun ja-woord en moeder en dochter moeten nog gekleed worden. U kent mij en deadlines. Gelukkig kent de bruid mij en deadlines ook en is Bridezilla een haar onbekend begrip.
Ik ben geweldige fan van de plooitjes in het voorpand. Zo krijgt een eenvoudig A-lijntje meteen een upgrade.
Wie mij volgt op instagram zag het al: helemaal onbedoeld, jawel, zo helemaal vanzelf loopt de print op het achterpand mooi door over de blinde rits. Ok, eerlijk is eerlijk, enkel in de bovenste helft van het kleedje. Maar ik beschouw dat toch als 'good karma'.
Voor fijne Julie maakte ik een maatje 98, met lengte 110. Met de algemene pasvorm zit het wel snor, maar breedtegewijs is het eerder aan de kleine kant. In de definitieve versie voorzie ik wat meer speling zodat het kind zich tegoed kan doen aan massa's bruidstaart.
Als muziek in de oren...
zondag 6 juli 2014
Hoe mooi kunnen sommige woorden klinken? Zij daar vond 'poubelle' klinken als de mooiste chanson. Niet dat ik afbreuk wil doen aan de schoonheid van een vuilnisbak Eva, maar ik heb het zelf meer voor "Maëlle". Vrolijk, helder, chic, enfin, net zoals het gelijknamige nieuwe jasjespatroon van IeneMiene.
Jep, ik mocht het patroon ook testen. Blij als een kind was ik, weliswaar een tikkeltje ongerust over de deadline - we vertrekken binnen enkele uren namelijk op reis en mijn naaitempo komt bijlange na nog niet in de buurt van de hare. Maar goed, niet getreuzeld, ik toog aan het werk - af en toe beroep doende op hulplijnen Marleen en Annick om mijn ideeën bij af te toetsen.
Menigeen in mijn omgeving zal het beamen: ik moet zowat de meest kritische mens zijn in de wijde omgeving - een kapper vinden waar ik meer dan 1 keer op een rij naartoe ga, heeft me dan ook 18 jaar gekost. Een patroon testen, waarbij er van je verwacht wordt dat je het binnenste buiten keert, is kritische Mie dan ook op het lijf geschreven. Wat een tegenvaller seg, hoezeer ik ook mijn best deed, het kostte mij bijna meer tijd om een minpuntje te vinden dan het jasje in elkaar te steken*. Dat patroon, ik kan het niet anders zeggen, wat een pareltje!
Mijn opdracht: een tussenseizoensversie met plooien in maat 110. Nu bleek uit de matentabel dat maat 110 aan de kleine kant zou zijn voor de oudste en nog een pak te ruim voor de jongste, dus permitteerde ik mij de vrijheid om een zomerjasje in plaats van tussenseizoensversie te maken, en zowel aan de mouw als onderaan 1 cm extra toe te voegen. Perfect op maat voor Jolien, deze!
Uit mijn stoffenkast duikelde ik een jeans/gabardine-achtige stof op die ik kocht als alternatief voor de bloemenjackie voor de oudste die ik een paar maanden geleden maakte (Michael Miller, Tatami turquoise toen bij de Stoffenkamer). De stof haalde het toen niet bij mijn dochter, maar nu zag ik mijn kans schoon er toch nog een jasje uit te maken - zonder inspraak deze keer. Als contrast gebruikte ik een nepleren biesje aan de kraag en van die chique vintage-lookalike leren knopen (waar ik al een tijdlang een geschikt projectje voor zocht). Om toe te geven aan mijn recent ontloken strikjesdrang - wellicht aangestoken door Esther - werkte ik af met (nep)leren strikjes op de mouwboorden. De voering is een stof van Lotta Jansdotter (Sarsparilla Florine), waarvan ik eens een coupon kocht bij Julija's.
Uit mijn stoffenkast duikelde ik een jeans/gabardine-achtige stof op die ik kocht als alternatief voor de bloemenjackie voor de oudste die ik een paar maanden geleden maakte (Michael Miller, Tatami turquoise toen bij de Stoffenkamer). De stof haalde het toen niet bij mijn dochter, maar nu zag ik mijn kans schoon er toch nog een jasje uit te maken - zonder inspraak deze keer. Als contrast gebruikte ik een nepleren biesje aan de kraag en van die chique vintage-lookalike leren knopen (waar ik al een tijdlang een geschikt projectje voor zocht). Om toe te geven aan mijn recent ontloken strikjesdrang - wellicht aangestoken door Esther - werkte ik af met (nep)leren strikjes op de mouwboorden. De voering is een stof van Lotta Jansdotter (Sarsparilla Florine), waarvan ik eens een coupon kocht bij Julija's.
 |
| Net als andere patroontesters, voegde ook ik zakken toe in de zijnaad. Eenvoudig aan te passen, en toch steeds een zakdoek bij de hand. |
Must have, dit patroon. Heldere werkbeschrijving, perfecte maatvoering, en gewoon, zo erg Maëllig mooi!
Het zal enkele weken stil zijn op deze blog, ondergetekende trekt met man en kinderen naar Finland. Herbronnen en zo. Nadat de Marimekko-winkel werd leeggeroofd welteverstaan.
* Dat is een klein tikkeltje overdreven, want dat er geen zakjes voorzien werden in dit patroon, vond ik wel een ieniemienie klein minpuntje. Maar daar blijft het dan ook bij.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Social Icons