De man en ik, wij zijn een goed team. Niet in het minst omdat hij me op onzekere momenten, in tijden waarin de twijfel toeslaat, bijstaat, als een  rots in de branding. Dat geldt in Grote beslissingen maar evenzeer wanneer het gaat over Kleine beslissingen, als daar zijn Vestimentaire Keuzes. Met vragen als 'Is mijn gat niet te dik in deze rok?' gaat hij zelden de mist in.

Maar soms, zo heel af en toe, laat hij een steek vallen. Zoals die avond, twee weken geleden, toen hij thuiskwam van een avondje stappen en geen, ik herhaal géén, opmerking maakte over mijn allernieuwste vers van onder het naaimachine gerolde Linden sweater. Het was laat, en ik was al in slaapmodus dus ik gaf hem het voordeel van de twijfel. De volgende ochtend, bij daglicht, volgde - en ik herhaal woordelijk, de passende intonatie mag u erbij denken - 'Is dat nu een nieuwe trui?' De lichaamstaal liet niet veel aan de verbeelding over. Hij was geen fan. Whatsoever.

Jammer voor hem, maar ik ben dat wel, en een horde instagram-volgers ook, zo bleek. Dus deze blijft in de herfstgarderobe. Punt.

Ik luisde het laatste restje van de scuba-bloemenstof enkele maanden geleden al af bij Lies, met een heel ander plan in gedachten, maar plannen zijn er om aan te passen. Toch als die in mijn kraam passen. Het patroon is de Linden Sweatshirt van Grainline Studio, die ik al eens maakte in de cropped versie. Terecht een vaak geblogde en geloofde sweater, wat mij betreft.

De vent maakte het trouwens goed door de sweater tenminste liefdevol vanuit alle hoeken te fotograferen. En daarna tussen neus en lippen door te fluisteren dat ik er goed uitzag, die dag. Topteam, wij. 

Een beetje chauvinistisch ben ik wel. En als het op indie designers aankomt, is dat volgens mij geheel en al terecht. Want zeg nu zelf, toppatroontjes zijn het die in dit Belgenlandje van de lopende band rollen! Na de Mix 'n match boekentas van Mind the Whale en de Ileana jurk van Compagnie M is het vandaag de beurt aan de Jaanu jurk van Straight Grain en Twee Emmerkes water. Ik herinner me nog de eerste Elena jurk die ik zag op de blog van Regina - stel me geen quizvragen over muziek of sport, I suck, big time. Maar als het op blogposts aankomt, tja...

Toen bleek dat Regina en An de handen in elkaar sloegen liep het water mij al in de mond. Ik heb namelijk een zwak voor A-lijntjes, en ook voor stolpplooien. Dat kon dus niet missen.

Jaanu voorziet in twee versies, Norah en Elena. Als rasechte weegschaal kon ik niet kiezen en maakte eentje van beide. Voor mijn jongste 'jaanu' werd het een Norah-versie, met diepe stolpplooien in een canvasachtig zeemzoet snoepkleurig stofje.  Voor de oudste jaanu maakte ik een Elena, in een Chanel-achtig (dixit An op IG) botergeel stofje. Nog net even die pastel-hype meepikken voor de zomer eindigt. Gelukkig geen van beide aan Chanel-achtige prijzen, want aan zeer democratische prijzen gescoord op de stoffenverkoop in Kapellen.

Het chanel-achtig stofje heeft jammer genoeg iets te weinig stijfheid om de stolpplooien volledig tot hun recht te doen komen. Het valt wat te slap. Dat de oudste lichaamsgewijs lijkt te transformeren van stevige(re) kleuter tot gespierde soepstengel helpt ook niet qua opvulling. Het kind heeft nog een taille van 51 cm, dat is geleden van toen ze een jaar of 2 was. De jongste maakt dat ruimschoots goed.

We zijn slechts 2 weken na de lancering, en ik ben er zeker van dat dit nieuwe Compagnie M patroontje geen verdere introductie meer nodig heeft. De Ileana: een échte all-rounder, en een klassieker in wording! Mijn favoriete opties waren duidelijk van de eerste previews: de raglan halfmouwen (iets dat ik nog relatief weinig tegen kwam in kleedjespatronen), en de strikkraag. Heerlijk. 

Dit Ileana-verhaal begon met online solden shoppen. Ik bestelde nieuwe schoenten voor Jolien (Ocra bij Hippe schoentjes) én kocht ook die week een geweldig warmgeel double gauze stofje (Nani Iro bij Lana Lotta). Onintentioneel, maar a match made in heaven, zo bleek toen beide dezelfde dag toekwamen. De stof werd gereserveerd voor de Ileana, en de contrastkleur was bij het zien van de schoenen ook snel beslist. 

'All good things come in pairs'. Mijn dochters klagen nooit over een extra kleedje, en zeker niet over één dat zwiert, dus maakte ik er eentje voor allebei. Van een beetje subtiele twinning, gaat niemand dood, en stiekem vind ik matchende zusjes ook gewoon schattig, dus koos ik voor stofjes in hetzelfde kleurenpalet. Voor de versie van Janne werden het de soft cactus blauwgroene bloemetjes. Mijn nu al all time favorite soft cactus print. 

De boord onderaan de halve cirkelrok van Jolien, daar twijfelde ik nog stevig over. Maar een kleine knipflater - kent u dat, knippen op de stofvouw en bij het openplooien ontdekken dat de onderste helft blijkbaar niet helemaal overlapte?- maakte dat ik creatief met de zoom moest omgaan. Door de biais te dubbelen in plaats van naar binnen te plooien won ik 2 cm. Het kleedje zit nog ruim, en zal nu tenminste ook nog een tijdje kunnen meegaan. Bijkomend voordeel, de biais is vrij stijf en zo krijgt het luchtige double gauze stofje een beetje volume, en zwiert lekker uit.

De maten vallen wat mij betreft een tikkeltje ruim, voor een eerder aanpassend model. Ik nam zorgvuldig de maten op van mijn dochters, en baseerde mij op de matentabel. Voor de 4-jarige Janne maakte ik dan ook een 4 jaar, en verbreedde een tikkeltje aan de (peuter)buik. Voor de 6-jarige Jolien maakte ik maat 5 jaar, versmalde nog wat naar de taille toe, en verlengde het lijfje en de rok met 1,5cm. Beide hebben nog wat groeimarge. Mijn advies zou zijn: neem zeker de maten van je kind op, en als u twijfelt tussen 2 maten, neem dan eerder de kleinste. Ik geef het maar mee.

Voor wie nog niet overtuigd zou zijn na ál die geweldige versies die de voorbije twee weken al passeerden, heb ik nog een massa foto's in petto. Ach, een moeder en een selectie maken van foto's van haar kroost, het blijft een moeilijke opdracht.