Oh deer

Kledingsgewijs moet de jongste het met minder nieuw gerief stellen dan de oudste. Dat vertelde ik al eerder, en zo is het nog steeds - u heeft dat misschien al gemerkt in het verschil in frequentie waarin beide dochters opgevoerd worden als blogmodel. Maar omdat de jongste ook wel graag eens pronkt met gloednieuw gerief - welke vrouw niet?- is het de komende weken Janne-time.

Vorige week maakte ik haar een rokje uit prachtige Echino-stof van bij Bellelien. Een stofje dat met haar hertenprint helemaal past bij het seizoen. Het is heerlijk licht, zacht en luxueus, met zilveren accentjes - valt het op dat ik er helemaal verliefd op ben? 

De zigzagprint van het stofje vraagt gewoon om plooitjes, dus werd het een patroonloos plooirokje, een versimpelde - want de rits liet ik in dit rokje achterwege wegens onnodig - versie van een rokje van maan dat mijn schoonzus vorig jaar op de rommelmarkt voor een prikje op de kop tikte.

In feite is het niet meer of niet minder dan een rechte lap stof, waarin eerst een hele hoop (eerlijkheidshalve had ik er eerst dubbel zo veel, maar de luie aard in mij kreeg dan toch de bovenhand - sorry Janne) plooitjes gelegd werden die ik bovenaan een paar cm vaststikte. In de rug zit een smalle elastiek, vooraan een koordje om eventueel nog meer te verstellen. Simpel, maar meer moet dat niet zijn.

Die pleister op haar knie, daar is ze ondertussen mee vergroeid. Acute pijnaanvallen werden in de strijd geworpen, toen ik na 3 dagen durfde opperen dat haar pijntje misschien al wel genezen is. 

Ze had er plezier in, in 't poseren en haalde er spontaan enkele attributen bij.

PS: Als u ongeduldig uitkijkt naar het beloofde gratis patroon, dan kan ik alvast even meegeven: er wordt aan gewerkt. De testers hebben fantastisch werk geleverd, het patroon en de handleiding worden nu herbekeken. Enkele dagen geduld nog - en wees gerust, uw geduld zal worden beloond, promise!