Herinner u die tweede Maggie Mae tuniek die ik geknipt klaar had liggen? Nee, eigenlijk lieg ik, het was een Maggie Mae kleed. Maar wegens mysterieus verdwenen patroondelen en stofoverschot, die overigens nadien weer miraculeus opdoken, dat heb je nu altijd onvoorziene omstandigheden moest ik improviseren en werd het een tuniek. En een tuniek, ook al is die in principe maar een 20-tal cm korter dan een kleedje, dat is toch een heel ander kledingstuk dan een kleedje. Om het zedig te houden moet er namelijk nog iets onder. Enter de Zara-knock off broek.

Ik experimenteerde deze keer volop met prints en texturen en ging eens total loss. De grijze losgeweven stof en het crêpe-achtig zebra-stofje komen van de stockverkoop van Strass. De zwarte strook is een stukje kreukelleer van bij Mon Depot. Het broekenstofje is een luchtig stofje van Veritas, dat ik ging halen nadat ik haar zwart-wit flodderbroekje zag voorbijkomen. 

Het broekje heeft een plooi vooraan, die je door de drukke print niet kan zien, en zakjes. 

Het was niet echt intentioneel, maar op vrijdag had ik een outfit in handen die perfect in het thema van de aan de gang zijnde kids clothes week pastte. "Wild things". Dat is wel het minste dat je kan zeggen zeker?

Is dit nu een geslaagd experiment of niet? Ik stelde de vraag al aan verschillende mensen wiens mening ik op prijs stel - en de meningen zijn verdeeld. Té druk is het meest gehoord. En I see what they mean. Helemaal. En ook 'dat zwart', mmm, er is iets mee. Te edgy dat kreukelleer voor een kleuter? Te lang die tuniek? Maar op de één of andere manier blijft de combinatie mij fascineren.

Of de outfit ook zo de straat haalt, dat weet ik nog niet, maar op de catwalk a.k.a. de zolderkamer mag het al eens wat 'over the top'...

Hier introduceerde ik ze al, de opplooibare manden. En hoewel die tutorial wel tig keer gepind werd, kreeg ik nog geen enkele gemaakte mand in het vizier. Dat kan aan mijn tunnelzicht liggen, natuurlijk. Dat kan ook liggen aan de erbarmelijke uitleg. Of aan een gebrek aan toepassingen. Of aan een combinatie van deze. Maar eigenlijk vermoed ik dat jullie denken dat die manden véél te moeilijk zijn, of alleszins véél te veel werk. Heb ik gelijk?

Awel, dan kan ik jullie verzekeren, ze zijn niet moeilijk, echtig in 't echtig! En om dat te bewijzen - en eigenlijk nog meer omdat ik er nog wel een paar van doen had om rondslingerende haarspeldjes en dergelijke in op te bergen - maakte ik er nog eens een paar. Kleine doosjes deze keer, van 19 x 13 x 13cm. 

Het knip - en verstevigingswerk neemt met voorsprong de meeste tijd in beslag. Klein minpuntje, ik geef het toe, want ik laat liever de naaimachine ronken dan dat knip of strijk. Maar eens je door de zure appel bent, stik je de doos, of mand, of hoe je het ook wil noemen, in maximum een uurtje in elkaar (en dat is nog heel ruim geschat). En hoe vaker je dat doet, hoe sneller het gaat!

De roze en zwarte stof kocht bij Bambiblauw, de muntgroene bij Studio Elf. Geometrische vormen en pastelkleurtjes, helemaal hip toch?

Om te bewijzen dat dat allemaal wel meevalt, dat werk, maakte ik niet één setje, maar wel twee. Eentje voor mij en eentje voor (één van) jullie. Ja ja, voor u, of u, of u! Gewoon omdat het ondertussen al weer lang geleden is dat ik nog eens iets weggaf, en omdat dat volgersaantal maar blijft groeien en die veelvuldige reacties op mijn posts geweldig motiverend zijn!

Voel je wel iets voor zo'n setje? Laat dan een reactie na onder dit bericht, en/of op mijn facebookpagina! U heeft tijd tot 1 mei.

En ik daag u uit! Voor wie zelf met de tutorial aan de slag te gaat - ha ja, daarvoor maakte ik hem tenslotte - heb ik nog iets extra in petto. Remember de big blogameetup? En de goed gevulde goodie bag waarover al menig blogger uitgebreid rapporteerde? Daar zat ook waardebon in van smartphoto ter waarde van 50€. Ja 50€! Dat zijn veel foto-afdrukken waarmee je die zelfgemaakte mand kan vullen, of een mooie canvas kan bestellen, of nog een last minute moederdagcadeautje in huis kan halen... Ik verloot* die bon onder diegenen die tegen 1 mei een foto van zijn zelfgemaakte doos - of dozen, ga gerust total loss, elke foto is goed voor een nieuwe kans - op mijn facebookpagina post. In het geval niemand zich geroepen voelt, tja, dan zal ik de bon zelf met veel plezier verzilveren :).

Good luck!

* Met toestemming van smartphoto

Dit luchtig zomerkleedje wordt er zo eentje, dat geef ik u op een blaadje.
Deze week kon mijn oudste het kleedje meteen op aanschiet- en speeltuingehalte uittesten. En beide bleken ruimschoots voldoende.
Ik wil ook zo nen aanschieter. Jullie?

  

De trouwe volger vraagt zich misschien af hoe dat daar nu eigenlijk zat met die rode jurk? U weet wel, dat beloofde communiekleed voor Elien? Of dat ik mijn wilde beloften overboord gooide en uiteindelijk toch maar settelde voor de reservejurk?  Maar nee, dan kent u mij nog niet. Het feestvarken wil een rood zwierkleed? Het feestvarken krijgt een rood zwierkleed!

Het toeval (aheum) wil dat ik bij Mon Depot net een feestelijk rode stof gespot had. Eentje van Max en Lola. Juist ja, die waarvan ik de restjes verwerkte tot dit kleedje voor Janne (zo ben ik wel, zuinig en al). Ik bestelde de stof, kreeg het fiat van moeder en dochter en toog aan het werk. De voering een zacht oranje katoentje. Dat komt piepen aan de mouwen af en toe, leuk detail vind ik. Het rokdeel kreeg in vergelijking met de proefversie iets meer zwier door er een halve cirkelrok van te maken, maar verder veranderde ik niets. 

Zondag was het zover. En dat ze schitterde!

Op de valreep maakte ik Elien nog een Juliette uit Mijn tas. Want een nieuw kleedje, dat verdient toch een bijhorend tasje, nietwaar?

Ik duikelde voor kakelverse Michel nog eens het patroon voor het babyjasje uit Zo geknipt 1 op. Ondertussen is dat jasje een klassieker onder de diy-babycadeaus, en terecht. Gemakkelijk om te maken, gemakkelijk in gebruik, én omdat eender welk mooi stofje geschikt is gaat het ook nooit vervelen.

Dit Cloud9-stofje kocht ik over van Lies toen zij grote kuis hield in haar stoffenkast. Ik twijfelde niet lang, want mij geeft het echt een zon-zee-strand-gevoel. Zonnig babyjongens-spul, dat zag ik erin. Ik rekende wat en denk dat Michel ergens einde zomer, begin najaar in dit jasje zal passen. Ik voerde met teddy katoen (Petit Couture), want ziet u het ook al, hoe hij na de eerste keer met zijn schattige babyvoetjes de golven te hebben verkend in de kille vooravond heerlijk wegkruipt in een knuffelzacht jasje? - ok, u heeft gelijk, mijn fantasie slaat wat op hol, alsof dat kind binnen een half jaar al loopt ;) -

Voor het broekje gebruikte ik een andere klassieker (-in-wording). Het gratis babylegging van Emma en Mona diende als basis, maar in plaats van smalle pijpjes, verbreedde ik het patroon wat naar onderen toe zodat het meer de allure heeft van een 'echt' broekje. De stof is een stevige interlock van Lillestoff die ik lang geleden kocht bij de Stoffenkamer. Ik zoomde om met gele draad, om er een 'setje' van te maken.