Wie k-bas volgt zag het wellicht al passeren, we blazen deze week ons eerste kaarsje uit! 

Verjaardagen zijn er om gevierd te worden - toch tot er grijze haren in het spel komen. En dus smeet ik me vol overgave op de uitwerking van een tasje dat al in mijn hoofd zat vanaf dat ik de Rozy-sluiting voor de eerste keer in mijn handen had.

De Rozy wallet zit echt geweldig in elkaar, maar een clutch met die sluiting, dat moest toch ook lukken? Dat wij van die tasklemmetjes in ons assortiment hebben sterkte mij in mijn voornemen :)

Ik keek wat rond, bestudeerde al de tassen in mijn schuif en maakte een eerste proefversie. Eentje in naturelkleurige croco kurkleer, I like. Al bij al ging dat verbazingwekkend vlot. Dat ik tijdens mijn gips-intermezzo al minstens 10 versies mentaal in elkaar stak kan helpen. De afwerking aan de kant, dat vond ik de grootste uitdaging. Bij de eerste versie gebruikte ik een extra strookje kurkleer, vouwde dat om de onafgewerkte zijkanten en stikte dat op 1cm van de kant vast. 

Hmm, die ene cm doorgestikt aan de kant, dat was nog niet zo gemakkelijk met de zijpanelen in de weg, en vooral, elke kleine scheve kronkel zie je ook op de voorkant. Gelukkig is de croco print heel vergevingsgezind, dus daar stoort het niet. 

Maar een tweede versie in zwarte kurk met Lotte Martens bling bling (ik gebruikte een nepleren lint met koperen driehoekjes voor de buitenkant, en een ander voor het ritsvakje) maakte de probleemzone helemaal duidelijk. Effen stof is meedogenloos :).

Plan B kwam op de proppen toen ik moedeloos en héél slechtgezind na een avondje tornen in bed kroop om de frustratie weg te slapen. Eureka, self-binding, een term die ik bij haar oppikte, dat was de oplossing! Ik sprong terug uit bed, en een kwartiertje later was het beklonken. 

Voor versie 1 en 2 gebruikte ik style-vil, een foamachtige heel lichte versteviging die je mee in stikt. Die zorgt ervoor dat de clutch heel mooi rond valt, in plaats van een platte zak wordt, geweldig materiaal. Alleen, de clutch wordt er wel een beetje 'foamig' van, ergens misschien niet direct het gevoel dat je van een clutch verwacht. 

Voor de derde versie wilde ik graag een stevige 'harde' versteviging testen. Ik ging voor Fast2Fuse heavyweigt, die ik pas na het inzetten van de zijpanelen mee in het tasje schoof. Je zou een soortgelijk effect ook kunnen bereiken met karton (niet van dat ribbelspul uiteraard). Fast2fuse heeft als voordeel wel dat je de voering aan de versteviging kan strijken na assemblage zodat de stof ook binnenin mooi strak zit.

Versie 3 werd er eentje met kunstleer, één van onze nieuwe aanwinsten in de shop. Geen goedkoop kunstleer, dat beseffen we zelf ook, maar wel erg kwalitatief. En daar doen we het voor! Roze met geel, is dat geen topcombi ;) Jolien haar communietasje is bij deze ook een feit.

Die voeringstof kocht ik bij Bellelien vorig jaar, voor een zomertopje, vorig jaar ;). Toen ik door mij kast ging was dat dé perfecte match - stof stockeren heeft écht nut.

Die versie maakte duidelijk waar nog wat millimetertjes af mochten of bij moesten. Versie 4 tenslotte was een must voor de handleiding ;). Ik koos voor cognackleurig kunstleer, altijd stylish. Omdat effen ook maar effen is, wilde ik daar eens een retro-toets proberen, en ik ging voor de ivoren strik. De handleiding voor dat detail is vrij summier - knip een strook stof, rimpel in het midden, naai daar met de hand een klein strookje stof rond, maak 2 inkepingen in de buitenstof, steek de strik ertussen en stik vast. 

Welke versie nu mijn favoriet is? Geen idee. Er is voor elk wel een goede gelegenheid te bedenken ;)

Ook zin om een Joy-clutch te maken? U kan het gratis downloaden! 

Oh, in de handleiding ging ik uit van niet-rafelende buitenstof. Wil je een beetje je eigen ding doen met canvas en andere versteviging? Dan heeft Marleen als nog een aantal geweldige tips. Vooral die laatste, dan ik daar niet zelf op gekomen ben :)

Het model heeft geen rits - let's face it, ik gebruik dat gewoonlijk toch niet, net iets te nonchalant volgens de wederhelft - maar wel een handig binnenzakje. Of zeg maar gerust binnenzak. Die werkte ik af met brede zwarte nepleren biais. Voor de hengsels koos ik voor zwarte leren riemen. Normaal beginnen de hengsels al vanuit het bodemdeel, maar om esthetische redenen koos ik ervoor ze niet te laten doorlopen hier. Bevestigen met een holniet, en klaar (niks aan, I swear, ik maakte daar zelfs eens een filmpje van).

Maar laat me het eens over de stof hebben. Voor het bodemdeel gebruikte ik zwarte behandelde kraft-tex. Dat kan wel tegen een stootje, en ik hou van de stoere look. Voor de binnenstof greep ik naar een heerlijk tijgerstreep-printje van bij Mon Depot. Een perfectere match met de kleuren van de buitenstof, kon ik niet direct bedenken.

En de buitenstof, daarvoor koos ik voor één van de nieuwste k-bastelgen: prachtige intense goudgele burel. Burel? Euh, wat is dat, denkt u nu wellicht? Burel is verwant aan vilt, maar is eerst geweven en dan pas vervilt in tegenstelling tot 'gewone' vilt. Het is 100% wollen stof van Portugese makelij, net geen 2mm dik met water- en vuilafstotende eigenschappen. Net als vilt dus. Ideaal tassenmateriaal, dachten wij zo. 

Niet goedkoop, zeker niet, maar kwalitatief, veelzijdig, duurzaam en milieuvriendelijk. En de intense kleuren krijgt u er gratis bovenop. Naast een reeks aan mooie kleuren in burel, kozen we trouwens ook 5 tinten 100% wolvilt uit voor de webshop. 100% wol, en geen mengeling, dat heeft zijn prijs, maar dat is het zo waard! Burel en vilt zijn vanaf woensdag te koop op www.k-bas.be. 

Voor deze tas verstevigde ik enkel de voeringstof. Dat werkt perfect.

Mijn bereidwillig model testte uit wat er allemaal nog meer in die 'er-kan-altijd-nog-wel-iets-bij-tas' paste. En ja, zo ook haar hoofd. 'Kijk mama, ik ben een robot'. Hartje voor de verbeelding.

Toen Lotte Martens haar 'Let's party'-stoffencollectie voorstelde maakte mijn hart een sprongetje. Onder alle prachtige feeststoffen was er eentje dat voor mij 'eerste communie' schreeuwde. De Vuurdoorn 08 heeft alles wat (niet-meer-zo) kleine meisjes nodig hebben. Een lieflijk rozige basiskleur, en een metallic print met bloemen. We like! De metallic print heeft een paars-achtige ondertoon, zeker in real life, dus de kleur van het kraagje was zo snel beslist. Ook daar wou ik de glans graag terug laten komen, en dus werd het satijn. De perfect match vonden we na een bezoekje aan de stoffenwinkel in Kapellen.

Het patroon zal ook al even in mijn hoofd, van toen ik her en der de rug van de Molly scoop dress zag passeren was ik verkocht. Zo zo mooi, maar nu niet direct voor alledaags gebruik. Ofwel natuurlijk, zo ergens bij hoogzomer.

Vooraan koos ik voor de plooitjes en een paar knoopjes. Speaking of which, de kleur van de knoopjes, zowel vooraan als achteraan, dat was een bevalling. Stofkleur, of paars, dat vonden we té braaf. Mint zat al langer in mijn hoofd, voor de frisse touch maar stootte op een njet van de dochter. Tot ik er geel oplegde, en dat ging eigenlijk ook wel. De dochter keek mee en knikte enthousiast met haar hoofd. Beslist dus, het is tenslotte haar dag.

Het maken van het kleedje ging nu ook niet bepaald van een leien dakje. Niks moeilijk aan, laat u zeker niet afschrikken, maar de maat, dat was het grootste obstakel. Ik las her en der dat het patroon groot viel, en koos voor de veilige kleinere maat. Had ik niet moeten doen. Té krap, en vooral, het lijfje, dat sowieso al een hoge taille heeft, viel iets te kort. (Tip: ga voor het bepalen van de maat zeker af op de borstomtrek, en laat de tailleomtrek voor wat het is.) Omdat het om een communiekleedje ging, deed ik wat elke rechtgeaarde moeder-naaister zou doen, ik naaide gewoon een nieuw bovenlijfje. Achteraf bekeken ben ik héél blij dat ik dat deed, al had een testkleedje ook geen slecht plan geweest ;).

Ik gebruikte 2 panelen, omdat ik de bloemen zowel op voorkant als op achterkant wilde doen terugkeren. Anders was 1 paneel en 50 cm bijhorende unistof ook voldoende geweest.

Voor de fotoshoot amuseerden we ons met bellen, honeycombs en veertjes. Communiekaartjes, ook al check! Speekmedaille voor deze deadline-madam.

Nu het andere kind, de man en mezelf nog gekleed krijgen. Maar dat zijn details ;)