Zomerse communie-outfit
vrijdag 7 juni 2019
Vorige week vierden we, tussen de hectiek door, de eerste communie van onze jongste telg.
Tweede leerjaar, 8 jaar en 134cm lang, maaltafels opdreunend (in goede tijden), wegdromend tijdens het oefenen van de maaltafels (in doorsnee tijden), stampvoetend weglopen na 4 keer 8 x 8 missen (in slechtere tijden), hiphoppend opstaan, minutenlange monologen opvoerend (ook, en misschien vooral zonder CI), schaterlachend en intens verdrietig in één vingerknip (en even later terug uitbundig gelukkig), ontwapenend sociaal en eigenwijs, dat ook. Die Janne, dat is er eentje.
Ik kom niet meer toe aan veel naaiwerk de laatste tijd, maar het kleed voor het feest waar ze zo naar uitkeek, dat kon ik écht niet aan mij laten voorbij gaan. Ergens in februari was het al af. In mijn hoofd dan toch. Het is te zeggen, ik zag bij Lotte Martens een stofcombinatie die onmiddellijk communie naar mij schreeuwde. De effen stof voor het lijfje heeft collega PiekeWieke liggen in het pand waar ik dagelijks vertoef, check. De handgedrukte tule bestellen was nog een kleine formaliteit waar ik eind maart mee afrekende, bij Lotte herself. De stof moest nog gedrukt worden en kwam toe 11 mei. Tijd zat!
Op 21 mei zat het kleedje in elkaar, we shopten een vestje en schoenen en een week later namen we foto's. Op 27 mei waren we ruím op tijd klaar om te feesten*.
* Eerlijkheidshalve was ik wel content dat zuslief haar gading vond in de winkel. Ik wilde nog wel een klein beetje uitgerust** op het feest verschijnen.
** Wat mislukte want op 30 mei knutselden zus en ik nog een heuse cocktailbar in elkaar met oude palletten. En gezien last minute en wat-je-zelf-doet-doe-je-beter nogal in onze genen zit, vonden we zelf pizza's bakken à la minute in een echte pizzaoven op het feest wel een strak plan. Uitgeput maar voldaan kijk ik terug op vorig weekend ;).
Tweede leerjaar, 8 jaar en 134cm lang, maaltafels opdreunend (in goede tijden), wegdromend tijdens het oefenen van de maaltafels (in doorsnee tijden), stampvoetend weglopen na 4 keer 8 x 8 missen (in slechtere tijden), hiphoppend opstaan, minutenlange monologen opvoerend (ook, en misschien vooral zonder CI), schaterlachend en intens verdrietig in één vingerknip (en even later terug uitbundig gelukkig), ontwapenend sociaal en eigenwijs, dat ook. Die Janne, dat is er eentje.
Het patroontje koos ik een week of twee eerder. Op zoek naar een tof, ietwat ander model, met tule rokoptie kwam ik uit bij de Lexington dress van Little Lizard King. Gezien het goed weer zou worden (als wij feest geven is het áltijd goed weer, mijn zus wijt het aan kwantumdenken of zoiets, maar het blijkt te werken want het enige echte zomerweer de voorbije maand was... op 1 en 2 juni ;)) was een echte zomerjurk aan de orde. Blote rug, rimpelrok en verder niet te veel poespas was het idee, want de stof heeft niet meer nodig.
** Wat mislukte want op 30 mei knutselden zus en ik nog een heuse cocktailbar in elkaar met oude palletten. En gezien last minute en wat-je-zelf-doet-doe-je-beter nogal in onze genen zit, vonden we zelf pizza's bakken à la minute in een echte pizzaoven op het feest wel een strak plan. Uitgeput maar voldaan kijk ik terug op vorig weekend ;).
Babyspam
vrijdag 5 april 2019
Ergens rond de jaarwisseling, toen er van dubbel:punt nog geen sprake was en er nog zoiets bestond als schaarse vrije tijd, zette ik me achter de naaimachine en maakte een nieuwe outfit voor mijn metekindje. Gelukkig was ik zo voorzienig dit quasi meteen op de gevoelige plaat vast te leggen, want ondertussen is het kind er alweer uitgegroeid. Zo goed als.
Maar gegroeid of niet, Robine blijft om op te vreten!
$
Maar gegroeid of niet, Robine blijft om op te vreten!
Het broekje maakte ik naar een patroontje van MadebymePatterns, de High waisted shorts and pants., een eenvoudig maar plezant modelletje, met een stofje dat al járen in mijn kast lag.
Het truitje tekende ik zelf, en dat kan eerlijkheidshalve wel wat finetuning gebruiken want het mollige babybuikje spant er wat in, en het komt ook wat te hoog aan de hals. Maar het is zeker draagbaar. En toch al weer te klein ;). Het stofje was een restje van dit projectje
Het jasje behoeft geen introductie. Het is met stip het meest bovengehaalde patroon uit mijn collectie, die one-to-hug. Het stofje was er eentje van nosh, een slub sweaterstof, heerlijk zacht, en ik voerde met een gebloemd stofje, al even zacht maar wel wat fragieler. Een koperen paspel maakt het geheel af.
Ik denk dat jullie mij baby-spam wel kunnen vergeven, na 3 maanden blogstilte, niet?
Om op te vreten, ik zeg het u.
Petal pouch van Noodlehead in waxed denim
dinsdag 22 januari 2019
Voor mijn allerliefste en zéér gewaardeerde poetshulp maakte ik een klein eindejaarspresentje. Eindelijk maakte ik tijd om aan de slag te gaan met die gestreepte handgewaxte denim (en ook eindelijk te koop online!), en efficiëntie ten top, ik testte ook meteen nog eens een patroontje van Noodlehead.
Het werden twee eenvoudige ritstasjes, de petal pouches, die komen uit het boekje 'Everyday Essentials', maar ook in pdf te koop zijn op de website van Noodlehead. De kleine maakte ik uit de gewaxte jeans, de grote werd een streepjesversie. Een marine-duo zeg maar.
Die stof, daar ben ik verliefd op. Ze heeft een lichte honinggeur als ze iets warmer wordt. De stof komt heel stijf af de rol, omdat ze helemaal verzadigd is van bijenwas. Maar wanneer je ermee werkt wordt ze vanzelf zachter en krijgt zo'n toffe 'used' look. Hou je toch niet van kreukels op bepaalde plakken, dan kan je de stof een beetje verwarmen met je strijkijzer bijvoorbeeld (gebruik wel bakpapier!) zodat de bijenwas zich opnieuw beter verspreidt.
Om het net echt te maken bevestigde ik met een paar kleine holnieten het k-bas logo op het tasje. Het patroontje is heel tof, die ronding in de rits geeft wel echt het speelse effect.
Ik kan wel meteen een paar tips meegeven:
1) In het patroontje werk je de rits aan één kant af met een tabje. Ik deed dat ook met de (stevige) buitenstof en dat was niet echt het beste plan, want dat geeft een plaatselijke verdikking wanneer je de zijkanten dichtnaait waar je niet zo gemakkelijk voorbij geraakt en ook niet zo mooi uitgeduwd krijgt na het keren. Heb je gewone katoen, dan kan het wel uit die stof.
2) Ik zou volgende keer toch opteren voor tabjes aan beide kanten van de rits. Het voordeel van slechts 1 tabje is dat de rits en dus het tasje veel verder open kan. Maar het oog wil ook wat, en een tabje aan slechts 1 kant geeft een assymetrische touch aan de tasjes, en ergens stoort me dat dan toch.
3) De positie van het logo was niet zo geweldig doordacht. Plaats dat best iets boven (en niet ter hoogte van, zoals hier) de neep die je naait om de diepte in het tasje te brengen. Zo ver was ik uiteraard pas nadat het logo erop stond.
3) En nu spreek ik helaas ook uit ondervinding. Knip de ronding niet te dicht bij de naad bij. Ik ging mijn naden nogal enthousiast met de kartelschaar te lijf, wat resulteerde in ritstape die rafelde en een rits die dus loskwam uit de naad. Dat was nadat ik het keergat dichtte ;) Textiellijm to the rescue en het valt niet eens meer op!
Al bij al was de ontvanger wel heel tevreden. En daar doen we het toch voor ;).
Hoera voor Ume!
dinsdag 15 januari 2019
Wat een ontdekking, dit patroon! Het is natuurlijk niet dat ik het niet kende, want alles wat An van StraightGrain uit haar mouw schudt belandt per definitie in mijn (reële en/of virtuele) patronenkast. Sommige patronen zijn van die must haves en de Ume is er zeker één van :)
Alleen had ik nog niet de moed om eraan te beginnen. Hemdskleedjes, ja, dat is gelijk hemdjes, maar dan in 't lang. En hemdjes dat associeert deze dochtermoeder met moeilijk en vooral véél werk.
Maar mijn meisjes worden ouder, en vooral Jolien is de 'zo veel mogelijk zwier'-fase een beetje voorbij. Hemdskleedjes zijn dan het perfecte stoere en hippe alternatief. Dus ik toog na veel getalm en een sjot onder mijn gat door deze versie toch aan het werk.
Ik diepte een stofje op uit mijn voorraadkast, gekocht ooit bij Bellelien (en nog in sale in de turquoise met gele variant zag ik :)) met altijd al een hemdskleedje in het achterhoofd, dat ook op de goedkeuring van dochterlief kon rekenen.
En toen begon ik aan avondjes slow sewing. Ik besloot om - m.u.v. het borstzakje - voor alle opties te gaan. Als je het dan toch doet, doe het dan goed ;) De stof gebruikte ik met veel gepuzzel op tot op de allerlaatste centimeter. De polosluiting en de schouderpas knipte ik op de schuindraad.
Ook de knoopjes komen uit mijn voorraadkist, ik denk dat ze nog dateren uit de tijd van de Petit Pan winkel op de Nationalestraat.
Na nog meer getalm en de feestdagen vond ik dan eindelijk een streepje daglicht om wat foto's te maken. Jolien is er doodcontent mee en de volgende hemdsjurk voor mijn oudste staat al op de planning (al is planning een heel relatief begrip, dat begrijpt u). Hehe, mission accomplished.
Oh ja, en toen ik toch bezig was deed ik maar meteen van tweevoud. Efficiënt en al. Maar die foto's zijn voor een volgende keer ;)
Babygeweld
donderdag 3 januari 2019
Bij een kersvers jaar is wat kersvers jong babygeweld wel op zijn plaats, nietwaar? Babycadeautjes vormen het hoofdthema van mijn recentste naaiepisodes want de geboortekaartjes blijven hier mondjesmaat toestromen en maanden, zo niet jaren, de kast sieren. (Ze gaan eraf als we een presentje voor de boreling voorzagen, u begrijpt als trouwe volger van deze blog dat geduld een schone deugd is)
Cadeautjes verzinnen die bij het kind en de ouders in kwestie passen blijft wel één van mijn favoriete projecten, dus ik hou koppig vol met eigengemaakt gerief. Een kleine twee maand geleden was Téo aan de beurt. Téo startte in september in de kleuterklas (geduld, u weet wel). Een toffe kaptrui is voor zo'n peuter altijd bruikbaar gerief! Niet te flashy, dat is niet echt de stijl van de ouders, maar gewoon classy.
Enkele weken geleden dan voorzag ik Jeanne van een setje. Babyjasje, longsleeve en simpel overgooiertje (Madeline van Iris May patterns, gratis ende voor niets!) werden met veel enthousiasme onthaald en de 1,5 jarige dreumes staat er übercute mee, u moet het van mij aannemen. (Naaien gaat al moeizaam tegenwoordig, deftige blogfoto's nemen is nog van een heel andere orde.)
Op oudjaar dan was Ferre aan de beurt, nog geen één, en dus in het licht der dingen relatief snel aangekleed :). Ferre bleef samen met zijn gezin een nachtje logeren en dus zag ik mijn kans schoon om op nieuwjaarsdag de deugeniet in nieuwe outfit voor de camera te sleuren. Overbelicht, onderbelicht, ik was duidelijk nog niet goed wakker, maar 'het is wat het is' wordt mijn credo in 2019.
Ik koos voor een goudgeel joggingbroekje, met een tof kruis (klinkt dat nu helemaal fout?), doorstikt met donkerblauw (patroon uit Ottobre kids 1/2015) en een simpel truitje maar uit een geweldig mooi én zacht stofje. Het was een restje van hier, en jammer genoeg nu volledig op. Maar Ferre en zijn blauwe kijker staan zo mooi met die kleuren dat het hem helemaal gegund is!
Kijk naar dat guitig gezichtje en je begrijpt meteen dat hij een ontdekkingstocht verkoos boven een fotoshoot.
Dat geboortekaartje kan alvast veilig opgeborgen worden ;)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Social Icons