posts in
broek
Babygeweld
donderdag 3 januari 2019
Bij een kersvers jaar is wat kersvers jong babygeweld wel op zijn plaats, nietwaar? Babycadeautjes vormen het hoofdthema van mijn recentste naaiepisodes want de geboortekaartjes blijven hier mondjesmaat toestromen en maanden, zo niet jaren, de kast sieren. (Ze gaan eraf als we een presentje voor de boreling voorzagen, u begrijpt als trouwe volger van deze blog dat geduld een schone deugd is)
Cadeautjes verzinnen die bij het kind en de ouders in kwestie passen blijft wel één van mijn favoriete projecten, dus ik hou koppig vol met eigengemaakt gerief. Een kleine twee maand geleden was Téo aan de beurt. Téo startte in september in de kleuterklas (geduld, u weet wel). Een toffe kaptrui is voor zo'n peuter altijd bruikbaar gerief! Niet te flashy, dat is niet echt de stijl van de ouders, maar gewoon classy.
Enkele weken geleden dan voorzag ik Jeanne van een setje. Babyjasje, longsleeve en simpel overgooiertje (Madeline van Iris May patterns, gratis ende voor niets!) werden met veel enthousiasme onthaald en de 1,5 jarige dreumes staat er übercute mee, u moet het van mij aannemen. (Naaien gaat al moeizaam tegenwoordig, deftige blogfoto's nemen is nog van een heel andere orde.)
Op oudjaar dan was Ferre aan de beurt, nog geen één, en dus in het licht der dingen relatief snel aangekleed :). Ferre bleef samen met zijn gezin een nachtje logeren en dus zag ik mijn kans schoon om op nieuwjaarsdag de deugeniet in nieuwe outfit voor de camera te sleuren. Overbelicht, onderbelicht, ik was duidelijk nog niet goed wakker, maar 'het is wat het is' wordt mijn credo in 2019.
Ik koos voor een goudgeel joggingbroekje, met een tof kruis (klinkt dat nu helemaal fout?), doorstikt met donkerblauw (patroon uit Ottobre kids 1/2015) en een simpel truitje maar uit een geweldig mooi én zacht stofje. Het was een restje van hier, en jammer genoeg nu volledig op. Maar Ferre en zijn blauwe kijker staan zo mooi met die kleuren dat het hem helemaal gegund is!
Kijk naar dat guitig gezichtje en je begrijpt meteen dat hij een ontdekkingstocht verkoos boven een fotoshoot.
Dat geboortekaartje kan alvast veilig opgeborgen worden ;)
Rock it with Rocco
maandag 15 januari 2018
2018 wordt het jaar van de coole grieten.
Van de zelfbewuste, sportieve jongedames.
Van de rockchicks met de nodige attitude.
Van meisjes zoals jij, lieve dochter.
Euh, stoere dochter bedoel ik.
Uiteraard.
Ik maakte een eerste testversie met stof uit de voorraadkast. Je weet wel, die tot aan de nok volgestouwde kast, voor als het oorlog wordt of zo. 😏 De grijze joggingstof is zo'n lekker dikke, en warme met teddy langs de binnenkant. Ideaal voor het soort guur weer op dagen als vandaag. Om lekker in weg te kruipen en op de bank te hangen, of eventjes de koude wind te trotseren. Ik maakte een 134 in normale breedte, maar kortte uiteindelijk nog 3 cm in. Het kind hangt al een tijdje zowat tussen een 128 en een 134 in. Lastige maat eigenlijk als het gaat om kleren. Geen kind, geen tiener, een grensgeval.
Op de zijkant freewheelde ik wat met keperband. Want grijs is toch ook maar grijs. Ivoor en bordeauxrood wisselen elkaar af. Dat was uiteraard nog het grootste klusje aan de hele sweatpants.
Ik ging eerst heel de nestelringerij aan mij laten voorbij gaan, een rek in de taille en hop, goed genoeg toch? Maar de joggingstof was zooo dik dat een heupband uit die stof werkelijk geen gezicht was. Zwanger is iets wat je niét met een achtjarige wil associëren. Ik nam mijn toevlucht tot mijn voorraad boordstof. Iets beperkter, daar kom ik maar een halve oorlog mee toe. Of zo. En zat me daar nu toch niet de pérfecte grijze kleur tussen zeker! Ha! Toen ik toch bezig was met tornen, vermande ik mezelf, deed dat kleine extra effortke, en stak toch maar zeilringen. Toevallig heb ik er hier wel wat in huis. Witte zeilringen, toch die finishing touch.
Ik stikte deze Rocco op Bernie, de jongste aanwinst op naaimachinegebied. Bernie, zoals de naam doet vermoeden eentje van dat zwitserse topmerk, moet nog wel een beetje wennen aan mijn naaistijl. Of ik aan de zijne. Gelijk je wil. Laat ons zeggen dat Bernie nog wat kuren heeft en dat het transport nog niet doet wat het moet doen. Jean-Marie (ja, de geroutineerdere Pfaff in dit huishouden) wacht momenteel op een nieuwe draad, dus dat er niet veel genaaid werd de voorbije maand heeft daar - onder andere - mee te maken. Maar ik leef op goede hoop en dat er in 2018 opnieuw (en hopelijk veel) genaaid zal worden staat buiten kijf.
Sporty in BLOS
woensdag 29 maart 2017
Na een rustige periode in de gips, waarin veel ruimte was voor allerhande wilde naaiplannen, kon ik vorige week eindelijk terug plaatsnemen achter mijn favoriete huishoudelijk apparaat ;) Net op tijd om mee op de kar te springen van de nieuwe BLOS-collectie van About Blue Fabrics.
Ik ben nog steeds in mijn streepjesfase - ik vermoed dat die nog wel even gaat voortduren ook - en toen mijn oog deze lijnen spotte, ging ik over de streep (vette wink, #flauwewoordspeling). Niets dan lovende woorden, want naast de geweldige prints, werd deze collectie geprint op dezelfde fantastische zomersweatkwaliteit die we ondertussen van About Blue Fabrics gewoon zijn.
Ideaal gerief voor zomerse truien en sweaters, maar mijn kinderen zijn tegenwoordig vooral uit hun broeken gegroeid. In de plaatselijke bibliotheek snuisterde ik eens in de recente Ottobres en in de laatste editie (1/2017) stond dit sportieve driekwart joggingbroekje (model Kiwano). Jolien was direct verkocht.
Het broekje stikt vlotjes weg. Het meeste tijd stak ik in het doorstikken van de zakken en pijpboord met een overlocksteek op mijn naaimachine. Maar zelfs dat ging redelijk gemakkelijk. En het is dat, dat dit broekje wel een professioneel allure geeft, niet? Strikken, dat vindt het model nog een beetje lastig, dus sinds kort hanteren we gewoon een koordstopper - toevallig en masse in huis ;) (nog een beetje sluikreclame voor k-bas :))
Ideaal gerief voor zomerse truien en sweaters, maar mijn kinderen zijn tegenwoordig vooral uit hun broeken gegroeid. In de plaatselijke bibliotheek snuisterde ik eens in de recente Ottobres en in de laatste editie (1/2017) stond dit sportieve driekwart joggingbroekje (model Kiwano). Jolien was direct verkocht.
Enig kleine minpuntje, het model begint vanaf 134 en Jolien past net in een 128. Indachtig dat Ottobre meestal vrij ruim valt, knipte ik een 134 zonder naadwaarde, verkorte 3 cm en stikte de buitenbeennaad op 1 cm in plaats van 0,7cm. Dat laatste was niet nodig geweest, want nu het broekje qua breedte vrij nipt. Gelukkig spant er niets, dus geen geklaag aan dochterskant.
Het broekje stikt vlotjes weg. Het meeste tijd stak ik in het doorstikken van de zakken en pijpboord met een overlocksteek op mijn naaimachine. Maar zelfs dat ging redelijk gemakkelijk. En het is dat, dat dit broekje wel een professioneel allure geeft, niet? Strikken, dat vindt het model nog een beetje lastig, dus sinds kort hanteren we gewoon een koordstopper - toevallig en masse in huis ;) (nog een beetje sluikreclame voor k-bas :))
Het model past perfect bij de sportieve stijl van dochterlief. Ze kan vrijuit bewegen én handstand doen op de meest onmogelijke plaatsen zonder haar onderbroek te showen. Ik denk dat ze het liefst dag en nacht zou wonen in zo'n outfit. En wie kan haar ongelijk geven?
De schaamte voorbij
vrijdag 18 november 2016
Al vanaf dat er een aankondiging volgde van nieuw te verwachten babygeweld bij de trouwe fanbasis van sisko by mieke's homemade wardrobe - zijnde mijn schoonzus en haar lief - smeedde ik plannen. Nu moet u weten, plannen smeden en ik, dat gaat geweldig goed samen. De snelheid waarmee plannen zich nestelen in mijn hoofd leunt dicht aan tegen de snelheid van het licht. Helaas is ook mijn uitstelgedrag bovengemiddeld goed ontwikkeld.
Deadline 1 nl. de geboorte van het kersvers boeleke begin mei passeerde zonder al te veel schaamte. Ik wist namelijk niet van tevoren of het een jongen of een meisje zou worden, toch niet geheel onbelangrijk als het aankomt op zelfgemaakt moois ? #alleexcuseszijngoed.
In de week voor deadline 2 nl. de geboorteborrel in augustus schoot ik dan weer erg op. Het zag er zelfs even naar uit dat de deadline gehaald zou worden. Ik koos voor een combinatie van donkerblauwe kurkleer (k-bas), een leuke print in soft shell (Madeline de stoffenmadam) en gele accenten.
Het patroon (het Zo geknipte koffertje dat ik ook al hier en hier maakte) paste ik wat aan zodat het bodemdeel in één stuk zou lopen, in plaats van in verschillende stukken en het koffertje wat verder zou opengaan. Ik gebruikte een rits met twee trekkers, net echt, en voor het handvat gebruikte ik 2 rechthoekige passanten. Wat wil je met een fourniturenvoorraad in huis om u tegen te zeggen ;). Verder schrapte ik de afwerking met biais langs de rits (kurkleer rafelt toch niet) #luiewijvenaanpak
Maar toen sloeg het noodlot toe. In een klein moment van onoplettendheid sloeg ik de verkeerde delen van de drukknopen op de juiste plek. - Voor de mensen die houden van de details: ik hamerde twee mannetjes t.o.v. elkaar en twee vrouwtjes. Kijk, in de liefde werkt dat ook, maar in de wereld der drukknopen marcheert dat niet -
Gedemotiveerd zette ik het kofferproject even on hold. Laat of later, wat maakt het dan nog uit? Totdat ik genoeg kreeg van het verplaatsen van een half afgewerkt koffertje van de tafel naar de kast en weer terug. Af moest dat ding! Ok, met een paar bevestigingspunten die helaas niet functioneel zijn, maar met twee houdt dat ook wel. En de voering is door de lichte rek in de softshell ook ietwat 'hobbelig' maar bruikbaar is het zowiezo. We spreken nu over half september.
In mijn hoofd had dat koffertje ook nog wel wat vulling. En als je later-dan-laat komt met een cadeau en je wil graag nog in de gratie vallen, dan moet het ook de moeite zijn, aldus sisko by mieke 's homemade philosophy. Dus ik stelde nog even verder uit totdat ik op naaiweekend eindelijk tijd vond om te werken aan koffervulling. Enter het Oliverbroekje van Annick (stof: de Stoffenstraat).
Eens thuis wilde ik er nog een jasje of truitje of iets dergelijk bij maken. Maar de twijfel en het uitstelgedrag sloeg weer toe (u ziet zo onderhand wel het patroon).
Toen dan eind oktober mijn schoonzus met haar inmiddels stevig uit de kluit gewassen halfjarige zoon bij ons op bezoek kwam omdat ze nog een cadeautje had voor nichtje Janne die geopereerd moest worden aan haar arm zakte ik door de grond. Als je familie begint te ontwijken omdat je nog steeds geen cadeautje hebt bezorgd is dat een duidelijk alarmsignaal. Daar en dan spraken we af dat we nog in diezelfde week op 'officieel' babybezoek kwamen, en die stok werkte wonderwel.
Hoewel mijn overlock het begaf in de laatste rechte lijn zette ik door en maakte de Urban Unisex Hoodie van Heidi&Finn draagklaar (zij het minder mooi afgewerkt binnenin als ik had gewild, maar perfectie is zwaar overschat ;)). Nog een tikkeltje ruim, zeker aan de mouwen, maar beter ruimte voor groei dan klaar voor de rommelmarkt.
 |
| Foto's met model zijn helaas zwaar overbewerkt wegens druilerige herfstdag |
 |
| De hipster zijn sloefkes passen er perfect bij. |
Nooit zo blij dat een project eindelijk bij de bestemmeling geraakte. Hoef ik me tenminste niet meer te verschuilen zo met de kerstdagen voor de deur.
Kijk, ik vlieg
vrijdag 12 juni 2015
In de reeks 'veel foto's - weinig tekst' - te warm om lang achter de computer post te vatten, het terrasje met fris sprankelend aperitiefje lonkt - presenteer ik u: de "flying pants".
Het is een knock off van de Zara-broek uit deze post, een simpele loszittend joggingbroek die een beetje ge-upgrade werd door de glitter joggingsstof die ik kocht bij Julija.
De plooitjes en het satijnen sierlintje vooraan geven de broek dat een tikje extra. Ideaal materiaal voor de actieve kleuter.
 |
| Top: Stella McCartney Kids, Goldfish.be |
Abonneren op:
Posts (Atom)
Social Icons