Het patroon zit heel mooi in elkaar, de maat is er boenk op (sweater-gewijs dan, ik vond een t-shirt iets beter passen bij dit stofje en nam uiteindelijk nog wel een maat in. Net wat Blou ook suggereert als je voor een t-shirt versie zou gaan). Ik combineerde 3 maten - wat can I say, de vrouwelijke vormen die er van boven te weinig zijn, zijn er onderaan te veel ;) - en volgde daarbij mooi de werkwijze. Perfect fit. De uitleg is duidelijk, met ninja-terminologie en al. Alleen de Y keer ik niet zo strak afgewerkt als de dames maar ik lig er eigenlijk niet van wakker. Een drukletter Y of een zwierig geschreven letter Y, welke heeft het meeste karakter ;).

Ik stikte de Y helemaal door zodat de naadwaarde mooi blijft waar die hoort te zitten - een extraatje van mijnentwege, en zoomde om met de fluo draad. Hop. Een nieuw truitje is geboren en eentje waar ik al wat complimenten mee oogstte. Puik werk dames, ik kijk al uit naar meer van jullie hand!

Ook zin om er eentje te maken? Dan kan je tot 4 oktober het patroon aankopen aan -15% met de code TOUR0917COBALT.

Meer inspiratie vind je deze week bij:

Babarum - Bellevi - Blogrevolution - Fleur Sebregts - Frullemieke - Girlinuniformblog - Jongens Toch! - Khadetjes - Lielebeesje - Lunatiek - Pieke Wieke - Sisko By Mieke - Stokstaartjedoethetzo - ViTess - Vlijtig Liesje Knutselt

Een week of 2 geleden stonden we gezellig wat te keuvelen in het Gentse, ter ere van de opening van de nieuwe winkel van de Stoffenkamer. We, dat waren onder andere Katrien aka Kaatjenaaisels en An aka Straightgrain - ik keuvelde nog met een boel andere inspirerende dames, daar niet van, maar dat heeft nu weinig belang voor mijn punt. 

Gezellig dus, tot Katrien mij er fijntjes op wees dat ik ergens op het wereldwijde web had verkondigd dat ik de volgende keer écht eens gewoon het patroon zou volgen, en hoe het daar nu mee zat. Tja, bekentenis, als ik dingen verkondig dan is dat gewoonlijk meer bladvulling dan dat het de bedoeling is dat dat later tegen mij gebruikt kan worden maar kom: ik had echt oprecht de beste bedoelingen deze keer, echt!

Jolien, het kind is ondertussen alweer 8 en kreeg ergens in de lente een fikse groeispurt, heeft werkelijk niet gelogen geen enkel kleedje meer in haar kast met een zedelijke lengte. Dus kleedjes werden er maanden geleden al beloofd, en belofte maakt schuld.

Toen Feliz (het nieuwste patroon van Straight Grain) het levenslicht zag, sloot ik haar meteen in mijn hart. Tof model, veel opties, ruffles allerhande, enfin, veel waar voor je geld! Met mijn kleedjesvoornemen stond een Feliz-kleedje hoog op mijn prioriteitenlijst. Als u zich inmiddels, als echte kenner, afvraagt waarom dat kleedje op de foto, op de klokmouwen na, nu niet meteen veel weg heeft van Feliz, lees dan vooral verder.

Ik maakte enkele kapitale fouten. 

Nummer 1: Ik pikte een soepele én gladde donkerblauwe gridstof uit mijn kast (gekocht bij Olive). Daar is op zich niks mis mee, ware het niet dat gridstof geen tikkeltje vergevingsgezind is voor kleine 'afwijkingen'*. Afwijkingen? Tja ... oorspronkelijk wilde ik voeren in dezelfde stof, en voor dat voeringdeel keek ik niet heel nauw naar de grid op de stof. Toen ik uiteindelijk besloot toch te voeren met een lichte jeans had ik plots 2 voorpanden uit de gridstof, ééntje mooi recht van draad, eentje ietsie minder mooi recht van draad. Alleen vergat ik dat ergens in een nachtelijk uur en pikte er op goed geluk ééntje uit om mee verder te werken. Het verkeerde uiteraard, wat ik pas doorhad toen het ding klaar lag voor een eerste pasbeurt.

*Dat er niks vergevingsgezind aan is zie je ook aan de tailleband op de rug. Ik wijt dit aan glad en glibberig want ik lette deze keer zeer erg op de positie van de stof.

Nummer 2: Ik negeerde bij het tekenen en knippen heel flink een stemmetje in mijn hoofd dat zei: pas op, het kind is 8 en dus is een hoog schattigheidsgehalte niet meteen het streefdoel. Bleek bij die eerste pasbeurt (waarvan de maat overigens pérfect zat) dat de verhoogde taille in combinatie met het kleedjesplan toch net iets te schattig was. Op de één of andere manier werkt dat niet meer zo voor mijn 8-jarige. Verkorten tot een pittig topje, of het onderdeel recupereren voor een rokje was de simpele oplossing geweest, maar het kind  wilde kleedjes, remember - en dat zal mama geweten hebben, de traantjes die blonken in de ogen mag je er zelf bij bedenken.
Bijna had ik geheel en al in de vuilbak gekieperd, al betwijfel ik of dat de goedkeuring van dochterlief had kunnen wegdragen. Maar de pitbull in mij kwam bovendrijven en ik zocht hardnekkig naar een patroon waarbij ik de klokmouwen toch nog zou kunnen incorporeren. Die lagen immers gemaakt klaar, gerolzoomd en al. Ik bladerde door wat boekjes in de kast en in de Knippie 1/2017 zag ik een kleedje  (jurk 11) waarmee ik klokmouwen wel zag matchen. 

Alle overbodige patroondelen werden geskipt en het bovenpand van Feliz hertekende ik zodat het zou aansluiten bij dit kleedje. Ik sukkelde nog serieus op de biaisafwerking bovenaan. Ik denk niet dat ik dat al eerder deed in combinatie met een blinde rits, en als je u dan moet beroepen op de oh zo uitgebreide uitleg in de Knippie, dan weet je dat je in bent voor een uurtje of twee trial en error.
Maar kom, al bij al: operatie red het kleedje geslaagd. Ben ik helemaal tevreden? Nee, ik zie teveel afwijkende grids op de achterkant. Volgde ik het patroon op de letter? Euuuuuh, oeps, noch Feliz noch Knippie hadden die eer. Sorry Katrien!

Ben ik verliefd op mijn meisje in dat kleedje? Ja, kei hard!

Élke vrouw die zich vrijwillig in - laat ons wel wezen, een zeer zelden flatterende - koerstenue hijst verdient wat mij betreft een medaille. En zéker die vrouwen die dan ook nog eens, just for fun, 5,6 km het snot uit hun neus rijden, puffend, hijgend, zwetend. Je kan er lyrisch over doen, en tussen pot en pint zingt menigeen de lofzang, maar eigenlijk is dat gewoon een kleine 10 minuten zwaar, zwaar, zwaar afzien. 

De eeuwige roem die zo'n heldendaad met zich meebrengt is uiteraard niet te onderschatten, maar kom, even eerlijk, een gloednieuwe k-bas helpt toch nog net dat tikkeltje beter voor de motivatie, nietwaar? Naast een tas voor de winnares van de plaatselijke wielerclub, maakte ik er dus nog eentje voor de snelste vrouw overall.  

Voor het rijgkoord won koord op het rol het dit keer heel snel van zelfmaak. Dat koord, love it. Ik werkte het koord onderaan af met een restje cognackleurig nappaleer dat ik nog had liggen. 

Voor de tweede editie van de Proloogse Baan, de lokale tijdrit voor wielerfanaten, maakte ik opnieuw 2 tassen voor de eerste vrouwen. Het moeten niet altijd de mannen zijn die de mooiste prijzen wegkapen, nietwaar. 

Opnieuw werd het één tas naar eigen patroon, en eentje waarvoor ik mijn mosterd haalde uit een tassenboek (voer voor de volgende blogpost). De snelste vrouw werd beloond met een ruime kurkleren tote bag, zo eentje waar een A4-kaft net in past, maar ook véél andere hebbedingen die on-misbaar zijn onderweg. 

De tas is vrij eenvoudig in opzet, maar heeft wel enkele leuke accenten. Zo zijn er de doorgestikte deelnaden middenvoor en middenachter, de hoeken die ik verstevigde met koperen kunstleer, een ruime voorzak met een koperen rits en bijpasende tassel en een sluiting met verzonken rits. 

Ik kon het niet laten toch ergens een driehoek in te verwerken - iets met merkstrategie enz. - en naaide er dus eentje als ritstab, dan subtiel komt piepen.

De hengsels maakte ik ook uit kurkleer. Ik knipte (2x) een strook van ongeveer 70cm op 5cm breed, nam een stuk 8mm koord uit de webshop dubbel en stikte dit er paspelgewijs tussen.  De uiteindes liet ik ongestikt en eindigen dan in een tab die je gemakkelijk op de tas kan stikken. Als eerste probeersel ben ik er erg tevreden van, maar volgende keer zou ik het stuk van de tab nog dubbelen zodat het hengsel daar nog iets meer stevigheid heeft. De onafgewerkte randen gaf ik een laagje rafelstop tegen eventuele storende loskomende draadjes afkomstig uit de basislaag van het kurkleer.

Naaien in opdracht, zonder dat de (smaak van de) toekomstige eigenares gekend is, is toch een uitdaging. Het was mijn bedoeling een echte allround tas te maken, met toch dat tikkeltje bling bling. Eentje die in geen enkele tassengarderobe misstaat. Missie geslaagd denk ik, toen ik de oogjes van de winnares zag blinken. ;)