Berlin, (één van) de pretest(s)

Geef ze een vinger, en ze pakt je hele hand. Ik beeld me in dat An van Straight Grain zoiets gedacht moet hebben toen ik vriendelijk doch kordaat aanbood om de Berlin coat al eens te pretesten nadat ik de eerste versie zag bij de fotoshoot voor haar mini-stoffenlijn bij Mon Depot.

Het was inmiddels begin december, en gelukkig voor mij was er van winter nog geen sprake. Toch voelde ik mij licht ongemakkelijk dat er hier nog steeds geen winterjas werd genaaid - ondanks dat dit Filou-wolletje al in september naar mij lonkte in de Modecoupon. Dus toen ik nog maar vaag lucht kreeg van een nieuw winterjassenpatroon greep ik mijn kans. U kan mij toch geen ongelijk geven?

Ik testte voor An het patroon, in een fase waarbij het in uitvoering en opties nog alle kanten uit kon. De jas die ik maakte verschilt dus in vele opzichten van de Berlin zoals die nu in de testfase zit. Mijn opdracht: algemene pasvorm testen en de werkwijze af en toe extra documenteren. 

En zo kreeg Janne nog ruim voor de eerste winterprik haar eigen unieke Berlin. Een korte versie met doorgeknipte voorpanden, zakken met sierflapjes en een (nog iets te ver doorgestikte) stolpplooi achteraan.

De jas kreeg ook een fluffy kap, heerlijk zacht om in weg te duiken!

Ik experimenteerde zelf wat met het plaatsen van een verborgen rits. Dat is nog niet helemaal wat het moet zijn, de flap trekt wat en doorstikken was geen optie omwille van de zakken. Dus die verborgen, neem dat maar met een flinke korrel zout. Misschien dat ik er nog wel eens wat velcro innaai -  who am I kidding, dat is dan met de hand en al.

Ik ben grote fan van de afwerking binnenin. Lekker professioneel met dat beleg, en de gewatteerde voering.

I <3 Berlin. Nu al.

Oh ja, zoals de titel al doet vermoeden bleef het niet gewoon bij de hele hand, maar greep ik meteen An's hele arm. Lees: er kwam dus nog een versie. To be continued.