Tuur en zijn gat. Deel 1.

Zijn geboortekaartje prijkte hier alweer een tijdje. Tijd voor actie.

Tuur is de voorlopig jongste telg in een familie waar reeds neefjes rondlopen in alle leeftijdscategorieën. Gevolg: de flinke jongen spurt in een sneltreinvaart van kledingmaat naar kledingmaat voorzien van bérgen doorgevertjes zonder dat moederlief daar zelfs maar één wasmachine voor moeten laten draaien. Bij wijze van spreken é. 

Ik schrapte homemade babykleertjes dan ook snel van mijn mogelijke-cadeautjes-lijstje. Maar, zoals u - de opmerkzame, en ja, zelfs niet zo opmerkzame lezer - ongetwijfeld heeft opgemerkt hou ik wel van naaien - haha - en daar is de kroostverwekkende vriendenkring het slachtoffer van. Gewillig vaak, al zeg ik het zelf. Een alternatief naaisel drong zich dan ook op.  

En Tuur viel met zijn gat in de boter, denk ik dan toch graag stiekem zelf, want ik maakte hem een logeerkoffertje én een Lua-slaapzak-with-a-twist. Die slaapzak daar wil ik ook nog wel één en ander over vertellen, maar om u niet te vervelen met een paginalange post volgt die later deze week. 

Vandaag op het programma dus dat Zo Geknipte (2) koffertje.

Ik maakte dat koffertje al eens eerder en dat beviel mij zo goed dat ik er zelfs niet tegenop zag aan nummer 2 te beginnen. Zij het met een klein hartje als het ging om het inslaan van de drukknopen. Ik combineerde jeans met een restje Cotton & Steel van dit projectje.

Dat klein hartje bleek terecht. Want dat ging van de vlot, vlotter, vlotst totdat... jawel, het de beurt was aan de drukknopen. (Wie vindt de fout op bovenstaande foto?) - De positie werd deze keer goed bepaald, maar dan verpestte ik zo maar even een drukknoop of 8 - en er zitten er maar 10 in zo'n voorverpakt pakje. Dan weet je het wel.

Van de bronzen drukknopen pakte er welgeteld 1. Niet getreurd, ik geraakte weliswaar niet meer bij de naaiwinkel de dag erna, maar mieke to the rescue. Zij het met zilverkleurige knopen uit haar kast, waarvan ik er overigens ook nog een 4-tal verprutste maar who cares. Ik was toen al lang in een stadium dat éénder welke knoop, in éénder welke kleur die toch maar zou blijven zitten met gejuich onthaald werd. 

Een stevige probleemanalyse volgde, ik bekeek het materiaal van boven en van onder, van top tot teen en mijn conclusie is de volgende: die pinnekes in de prym drukknopen, om het kapje aan het vrouwelijk deel te bevestigen, zijn werkelijk waar gewoon niet geschikt voor dikke tussenlagen (als daar zijn: stevige tassenband en een laagje jeans). En voor u eraan twijfelt, jawel, ik ponste een gaatje waar dat moest. 

Toen de knopen aan de zijkant aan de beurt waren had ik mijn lesje wel geleerd. Ik verplaatste ze naar onderen, tot net onder de tassenband. En ze daar inslaan was een eitje.

Voor de binnenkant gebruikte ik geen toile cirée, zoals aanbevolen, maar verwerkte de rest van de doorgestikte voeringstof van deze jas.

Tuur kan in stijl op logement. Waar of niet?