I (heart) marcelmarlier ofte Tiny gaat op Femma-weekend

Toen Straightgrain en Sewpony hun blogtour rond Marcel Marlier (misschien bij de meesten onder u beter gekend als dé Tiny-tekenaar) aankondigden was ik meteen laaiend enthousiast. Wat een nostalgie, heerlijk wegdromen naar mijn kindertijd toen alles nog simpel was, en vrolijk, en rozegeur en maneschijn (laten we even abstractie maken van het feit dat het selectief geheugen hier wellicht een rol speelt). 

Ik geniet al enkele weken van de prachtige kleedjes die de deelnemers aan de tour produceren (mijn favorieten tot nu toe zijn die van Stitched Together, Aesthetic Nest, le labo d'Isa, Petit à petit and family, DoGuincho en Van Jansen). Maar groot was mijn vreugde toen er ook een sewalong uit de grond werd gestampt, want sinds de aankondiging van die blogtour draaiden de radartjes in mijn hoofd op volle toeren.

Enkele maanden terug besloten vriendin Mieke en ik dat wij wel een weekendje me-time (= exclusieve ononderbroken urenlange naaitijd) konden gebruiken (aheum) en we schreven ons in voor het veelbelovende Femma-naaiweekend in Spa. We dachten eerst nog een broek te maken voor onszelf, weet je wel, onder de deskundige begeleiding van zeer sympathieke naaijuffen. Maar de radartjes in mijn hoofd knarsten om ter 't hardst en daarom doopten Mieke en ik het weekend al snel om tot het Tiny-sewalong-weekend. 

Het weekend zelf was zalig. Ik genoot het meeste van de exclusieve ononderbroken urenlange naaitijd (al mochten die uren wat mij betreft gerust nog wat langer duren), in combinatie met het gezelschap van stuk voor stuk sympathieke (al dan niet bloggende) dames. Er werd in ons hoekje (waar zij, en zij en zij zich installeerden) af en toe wat gezucht en gevloekt, maar vooral veel gelachen. Er was een stoffenwinkel in de kamer naast de onze, de strijkplank, overlock en koffie en koekjes werd door de organiserende dames op beenstrekafstand geïnstalleerd. Wat wil een mens nog meer? Wat zegt u, een bezoek aan de thermen? Of aan een rommelmarkt? Ik paste, maar het kon allemaal. 

En daar maakte ik dan ook twee Tiny-jurkjes, eentje voor elk van mijn meisjes. In mijn herinnering is het typische Tiny-kleedje een ultrakort A-lijntje. Zo ultrakort dat de onderbroek af en toe komt piepen. Roze, bij voorkeur, maar in alle geval uni-kleur. 

Toen ik deze Janneke-uitvoering zag, dacht ik meteen: Tiny! Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik van mening ben was dat dit soort A-lijntjes eerder voor babies en peuters zijn, maar blijkbaar is niet iedereen die mening toegedaan want menig lezer vroeg naar het patroon in grotere maten. Nu wil ik gerust mijn ongelijk toegeven, maar niet zonder empirisch bewijsmateriaal. En dus besloot ik, bij wijze van test, twee unikleurige ultrakorte paspelloze Janneke's te maken voor mijn dochters. In Tiny-style.

Kijk en oordeel zelf. Liefst niet over de kwaliteit van de foto's, want die laat te wensen over. Iets met te weinig licht enzo - Op dat front valt trouwens verbetering te verwachten want mijn vriend heeft mijn een spiegelreflex beloofd. Hip hoi!

Tiny is jarig 

De stof voor de kleedjes komt van Mon Depot en is een dikke stretchstof (van Lucy has a secret) die zalig verwerkt. Veel stretch zit er niet in, maar wel genoeg om comfortabel te vallen. De roze versie werd volledig gevoerd met een wit katoentje en onderaan afgebiesd met een kantje. Dat dan af en toe komt piepen. Bij de blauwe versie voerde ik enkel het bovenstuk met een bloemenstofje. Dat bloemenstofje gebruikte ik ook als afwerking bij de zoom binnenin.

Tiny op de boot

Tiny en haar schattig kleedje

 Zo'n Janneke in grotere maten, wat denkt u?