Een winterjas op de valreep

De trouwe volger zou bijna kunnen denken dat ik het naaien en de blog heb opgegeven. Niets is minder waar, maar na de voorbije snelle en geslaagde projectjes (en jullie leuke reacties) ging ik zowaar wat zweven (de kritische lezer mag dat gerust vervangen door "naast mijn schoenen lopen"). Ondertussen sta ik weer stevig met beide voeten op de grond, u mag op uw twee oren slapen.

Ik dacht namelijk: ik maak 'snel' een winterjas voor dochterlief - ik flirt wel eens meer met deadlines, maar het verdwaalde sneeuwvlokje van deze week was een duidelijk signaal om daar nu werk van te maken. En eerlijkheidshalve dacht ik ook: een winterjas, 'hoe moeilijk kan dat eigenlijk zijn'. Moesten alle handleiding eruit zien als die van Zonen09 of Heidi & Finn of Compagnie M, dan was dat waarschijnlijk inderdaad a piece of cake. Ik had mijn oog echter laten vallen op een Burda-patroon voor een duffle coat, en de handleiding bestaat uit welgeteld 2,5 (halve) bladzijden (cryptische) tekst en 1 tekening van het afgewerkt product. Go see.

Het gezond verstand heeft overuren gedaan de voorbije week, want die handleiding heb ik maar gelaten voor wat ze was (waarbij ik natuurlijk een aantal dingen over het hoofd had gezien met wat handnaaiwerk tot gevolg - tja, overmoed komt voor de val). 

Maar aanschouw het resultaat: het was mijn bloed, zweet en tranen dubbel en dik waard.

De wollen stof kocht ik op mijn allereerste stoffenspektakel ooit, met de bedoeling daar voor mezelf een winterjas uit te maken. Wist ik veel dat dat met 1,5 meter niet ging lukken. Voor een extra kleuraccent koos ik voor appelblauwzeegroene paspel in het voor- en achterpand. 

Die paspel komt onderaan nog een terug. Dat was eigenlijk niet de bedoeling maar toen bleek dat ik in mijn enthousiasme de voorpanden met 1,5cm naadwaarde knipte in plaats van met 4cm (en de jas is al aan de korte kant). 

En tot die constatatie kwam ik nadat ik de paspelzakken aan de hand van deze geweldige handleiding mooi in de voorpanden verwerkte. Dat nog eens overdoen, liever niet, en dus riep ik de kundige kijk in van een naaiende vriendin. Haar suggestie om de paspel te herhalen in de boord vond ik subliem - dat ik daar niet zelf opgekomen was. 

Voor de voering gebruikte ik (noodgedwongen) een allegaartje aan stoffen.

De voering voor kap en rugpand herkent u misschien nog uit dit kleedje. Voor de voering van de voorpanden had ik niet genoeg stof over, dus gebruikte ik een gekregen lap bordeau-tricotachtige stof. De mouwen werden gevoerd met kobaltblauwe voeringstof - past er totaal niet bij maar het was de enige gladde die ik in huis had, en in een facebookgroep stak ik op dat gladde voering in de mouwen een aanrader is voor kleuterjassen om de jas zonder stroppen te kunnen aantrekken - voor kleuters gaat praktisch soms boven esthetisch, en geef toe, dat ziet toch geen kat). 

Ook omwille van het praktische aspect werd er nog een lusje voorzien om de jas op te hangen.

Voor extra warmte stak ik tussen binnen- en buitenlaag ook nog eens een allegaartje aan fleece en wattine (die stap klinkt nu even simpel, maar in werkelijkheid bestond de voering eerst uit dikke langharige fleece. Nadat dochterlief bij een eerste pasbeurt wat weg had van een michelinmannetje, knipte ik die toch maar tussen de stiknaden uit, om er dan wattine in de plaats in strijken (in een ineengestikt kledingstuk dus - geloof mij dat u zulk een manoeuvre beter vermijdt).

In de mouwen werden 'windstopboordjes' verwerkt door een stuk boorstof aan de voering te stikken. De "handleiding" bood geen soelaas - dus ik gebruikte gewoon dezelfde techniek als bij een boordje aan een longsleeve, maar dan met een lang stuk boordstof.

De rits, maar dan vooral de extra voorflap (de juiste term is mij onbekend) en ook de (weggelaten) achterflap bezorgden mij echter de grootste kopzorgen. Ook daar snapte ik werkelijk niets van de handleiding. En zelfs 't internet liet mij in de steek - wat ook niet hoeft te verwonderen, met de zoekterm "voorflap" kom je niet ver). Ik vond wel iets dat er op leek en relatief eenvoudig was bij shwin & shwin. De onafgewerkte naad werkte ik weg met de hand want doorstikken was 1) echt niet mooi 2) 8 lagen wol + voering was zelfs voor mijn oerdegelijke naaimachine iets te veel gevraagd.

De houtje-touwtje sluitingen maakte ik zelf. De knopen werden gerecycleerd van een oud kledingstuk. En nee, die hadden niet al die kleur - dat zou al te toevallig zijn. Ik zocht en vond de juiste kleur nagellak in de plaatselijke drogisterij. Nu nog zien, hoe lang die nagellak houdt...

De jas werd getest en goedgekeurd.

Edit: De "aha-erlebnis" voor de ritsflappen volgde een paar dagen later. Zie hier voor een kleine fotohandleiding.