Lounge wear

De man des huizes vroeg zich af waar ik deze week over zou bloggen. Mijn antwoord: een pyjamabroek - voor mezelf. En hij keek eens bedenkelijk.

En ik geef toe, een pyjamabroek, dat is niet echt het meest opwindende naaisel ooit. Ik verkies de term "lounge wear". Zo'n beetje Engels ertussen smijten en de broek klinkt al een pak hipper, niet?

Vereiste nr 1: comfortabel (!) met genoeg bewegingsvrijheid zonder dat er ergens iets spant. 

Vereiste nr 2: hoog genoeg aan de rug  - want ik heb een hekel aan die koude trek aan de onderrug bij de laag uitgesneden broeken van tegenwoordig.

Vereiste nr 3: meer flatterend dan de doorsnee pyjamabroek - om de gebeurlijke onverwachte avondlijke gast nog in stijl te kunnen ontvangen 

Vereiste nr 4: zakken

Vereiste nr 5: warm, zacht, knus, dromerig...

Ik zocht en vond de perfecte stof ("Intertwine Flannel" van Michael Miller - liefde op het eerste gezicht) bij Bambiblauw. Het patroon heb ik "gerecycleerd" door een oude versleten broek met de perfecte pasvorm in stukken te knippen en over te nemen. Die oude broek had wel een rits en ik wilde een tailleband uit boordstof (met elastiek) dus ik voorzag bovenaan in de breedte wat extra stof zodat de broek gemakkelijk over de heupen ging. En ik tekende er zakken aan. 

Het resultaat:

Hoewel mijn "lounge wear" ruimschoots voldoet aan vereisten nr. 1 (oh zo comfortabel!), 2 (geen koude rug!), 4 (zakken!) en 5 (knus!), ben ik geen 100% tevreden over vereiste nr. 3.  Ik voorzag nl. iets te veel extra stof ter hoogte van de boordstof waardoor de broek een klein tikkeltje "poft", ik had de achterpanden een klein beetje verder willen verhogen (maar kwam stof tekort) en een ietsie minder ruim had ook nog wel gemogen. Maar goed,  met 90% kan ik leven, het is tenslotte "maar" om op de bank te hangen. 

Of op de grond.