Ode aan de peer

Ik schreef me een aantal weken geleden, nogal impulsief, in voor de eerste "big blogameetup" in Antwerpen vanavond. Gezellig concept, bagels en cupcakes à volonté, goodie bags. Alright, I'm in! Centjes mooi overgeschreven dus, no way back. En toen plotseling drong het tot mij door: oh nee, maar ik heb niks om aan te doen! (Daarbij even het feit negerende dat mijn kleerkast uiteraard wel uitpuilt)

Tot voor kort kon je de kleedjes in mijn kleerkast tellen op één hand. Wat zeg ik, op drie vingers. Ik ben namelijk een peer, een rasechte. Een verhoudingsgewijs groot uitgevallen derrière en een bescheiden boezem weet je wel. Weinig aan te doen. Confectiekleedjes passen mij dan ook zelden: bovenaan stof te veel, onderaan stof te weinig. Gelukkig zijn daar de naaimachine én de patronen van Sewaholic, op maat getekend van de peer. Lang leve Sewaholic!

De Cambie Dress stond al héél lang op de planning, maar met de blogameetup in het vooruitzicht kreeg het plan eindelijk vorm. Ik ben om eerlijk te zijn geen hele grote fan van de 'sweetheart neckline' in de originele versie, maar tijdens het surfen stootte ik eens op de versie met knopen vooraan. Yep, verkocht!

Stof: Celebration, Camelot Cottons, van bij de Stoffenkamer
Patroon: Cambie dress, Sewaholic, aangepaste versie met knopen vooraan, volgens tutorial op Sew mama Sew

Dus bloggers die vanavond van de partij zijn. Hieraan herkent u mij! Oh ja, aan dat, of aan de snee boven mijn oog die de dokter net heeft gehecht. Alsof God mij wou straffen voor mijn ijdelheid.